Փաստ ինֆո

Տարիներ առաջ, երբ հանրային ճնշումների ներքո Ազգային Ժողովի քվեարկությամբ երևանյան կազինոները տեղափոխվել էին մարզային քաղաքներ, ըստ ամենայնի, Փաշինյանն էլ, իր մտայնության կրողներն էլ՝ չէին ոգևորվել։ Այն ժամանակվա իշխանության՝ խնդրի հանդեպ վերաբերմունքը և որոշակի զսպման մեխանիզմներ առնվազն մայրաքաղաքում կիրառելը պայմանավորված էր երիտասարդությանը գոնե որոշ չափով կազինոների զոհը դառնալուց զերծ պահելու ցանկությամբ։

Թեպետ՝ այդ շրջանում էլ բազմիցս հնչում էր, որ այդպիսով խնդիրը չի լուծվում և ավելի զանգվածային՝ օնլայն խաղերը շարունակում են նույն դերը կատարել, ընդ որում, այս պարագայում սոցիալապես անապահով խավն էր նաև զգալի ներգրավված լինում և պարտքերի տակ ընկնում։ Այնուհանդերձ, այն ժամանակ կոնկրետ՝ Երևանը կազինոների քաղաքի՝ Լաս Վեգասի չվերածելու խնդիր կար։ Հիմա, արդեն, ակնհայտ է, որ 90-ականների տխուր հիշողությունը, երբ Աբովյան փողոցն ամբողջովին գրավված էր կազինոների կողմից, այս իշխանության համար բոլորովին էլ տխուր չէ, ճիշտ հակառակը, գուցեթե՝ վերադարձ է իրենց երազած ժամանակներին․․․

Կառավարության վերջին նիստի ընթացքում ծանուցվեց, թե քառամյա համառ պայքարից հետո այս կառավարությունը կարողացել է խաղային ոլորտը կարգավորել։ Դե հա, հո հայկական բանակի զորամասերի կահավորումը, մեր սահմանապահ զինվորների հավուր պատշաճի սպառազինումը չէի՞ն իրականացնելու, կարևորը խաղերն են, դրանցից բյուջե հոսող գումարները, որոնք աշխատավարձի և պարգևատրումների տեսքով մակաբույծներին սնում են, իսկ ավելցուկը ոչ թե ուղղում են իրենց ավիրած բանակի մեջքը շտկելուն, բարեփոխելուն, նորացնելուն՝ ինչպես հայտարարում են, այլ՝ առնետի նման պահուստային ֆոնդում են կուտակում, որ հարմար պահին կրկին պետբյուջեից իրենց գրպանը տեղափոխեն՝ պարգևատրումների տեսքով։

Ահա այսպիսի գրպանային մտածողությամբ իշխանություն ունենք, որի համար ամենամեծ ուրախությունը հարկման նորանոր տիրույթներ գտնելն է։ Ընդ որում, ուրախանում են բացառապես սեփական աշխատավարձերը և պարգևատրումները, մեքենաների պարկը ավելացնելու համար, մի խոսքով, իրենց նեղ շրջանակի համար։ Այս դեպքում օբյեկտը՝ բուքմեյքերները և օնյալն կազինոներն են, որ տարեկան մուծում են 600 միլիոն պետական տուրք, բայց ամեն 100 միլիարդ դրամի խաղադրույքի դիմաց պետք է ևս 175 միլիոն ևս վճարեն՝ աչքալուսանք է տալիս կառավարության ղեկավարը։ Այսինքն, այնտեղ, որտեղ գումար կա, բարձրում նստած՝ տեսնում է նա և պետությանը ավելին վճարելու առաջարկ անում։ Սա այն դեպքում լավ կլիներ, եթե վերջինս «պետությունը ես եմ» կամ՝ առնվազն, մերոնք են՝ մտածողությամբ չառաջնորդվեր։ ․․․Հանձնարարականը արդեն տրված է՝ ՊԵԿ-ը և ֆիննախը համատեղ կմշակեն շահումների հաշվառման և հարկման նոր համակարգ։

Ասու՞մ էր չէ՝ ընդդիմադիր Փաշինյանը՝ պետբյուջեն կարելի է լցնել հարկերի հաշվին։ Հիմա եկել է՝ մի կողմից լցնում է, մյուս կողմից՝ ինչ ուզում՝ անում․․․

Ի դեպ, ըստ օրենքի՝ կազինոները պիտի գործունեություն ծավալեն կոնկրետ տեղանքներում, բայց՝ ո՛չ Երևանում, իսկ ահա, փաշինյանական խորամանկությամբ՝ 100 միլիոն դոլարի ներդրման պարագայում /բայց կարծես, նախապես ասվել էր՝ 150 միլիոն/ հնարավորություն կտրվի ցանկացած տեղ կազինոներ ունենալու։ Եվ քանի որ ըստ Փաշինյանի, ազդակներն կան, որ 100 միլիոն դոլար ներդնելով հյուրանոց կարելի է բացել, որն իր ներսում կունենա նաև՝ կազինո, ուրեմն, միանգամից երկուսը՝ մեկում կլուծվի։

Սա, ըստ վարչապետի աթոռն զբաղեցնողի՝ «Այլ կարգի կազինո կլինի, այստեղ սոցիալապես անապահով խավի խաղադրույքների վրա չի աչք չեն դնի։ Մի խոսքով՝ Երևանը Լաս Վեգասի ճանապարհին է։

Եվ՝ մի խինդ, մի ուրախություն․․․Այստեղ է, որ միանգամից աչքիդ առջև են գալիս կենտրոնի և կենտրոնամերձ հատվածների բոլոր այն հիշարժան շենքերն՝ իրենց հասցեներով, որոնք օպտիմալացվեցին և դեռ մտածում են օպտիմալացնել։ Հենց այսօր Չարենցի փողոցում գտնվող ԳԱԱ հնագիտության և ազգագրության ինստիտուտը ահազանգում էր, թե՝ իշխանությունն աչք ունի իրենց շենքի վրա, Բրյուսովի անվան լեզվագիտական համալսարանը վաղուց է ահազանգում, օրերս տեղեկատվություն ստացվեց, թե՝ սրտաբանականն էլ է «պլանի տակ»։ Ի հավելումն, Լեոյի փողոցի պոլիլկինիկայի շենքը, ագրարային համալսարանի շենքը, և բազմաթիվ այլ ուշագրավ շենքեր․․․

Իսկ վարչապետի աթոռին բազմած անձի համար էական չի պետական պարտքը 7 միլիարդ է , թե՝ 10 միլիարդից ավելի է, դրա համար էլ բանից անտեղյակ էր, քանի դեռ ֆինանսների նախարարը չէր ասել, որ 10 միլիարդն անց ենք։ Ըստ նրա՝ կարևորը՝ աշխատավարձի չափն է։ Հավանաբար, այս դեպքում նա նկատի ունի իր և իր թայֆայի աշխատավարձի չափը։

Պետական պարտքը բնավ ո՛չ անհետաձգելի խնդիրներ լուծելու համար ավելացնող այս մարդը կառավարության նիստի ընթացքում այսօր կարծես կարոտով հիշել էր իր 100 փաստանոց ասուլիսները, հերթով թվարկում էր, թե որ գյուղի դպրոցն ու մանկապարտեզն են նորոգվել, լավ է՝ այս անգամ պատից կախվելիք նկարներին հերթ չհասավ․․․

Պետական կառավարման, պետության զարգացմանն ուղղված՝ մտքերի, գաղափարների, ծրագրերի բացակայությունն ակնհայտ է։

Աղբյուր` Փաստինֆո