Փաստ ինֆո

Էջմիածին քաղաքի բնակիչ Արմանը կյանքի ընթացքում ունեցել է բարդույթներ, որոնք արտահայտվել են հակառակ սեռի հետ շփման մեջ։ Դեռևս 2013թ. հոկտեմբերի 24-ին նա իր կողմից վարած ավտոմեքենայով առևանգել է մի աղջկա, որի համար մեղավոր էր ճանաչվել ՀՀ Քրեական օրենսգրքի 131-րդ հոդվածի 1-ին մասով՝ Մարդուն առևանգելը, և դատապարտվել է 3 տարվա ազատազրկման: 2015թ. ապրիլի 15-ին վաղաժամկետ պայմանական ազատ էր արձակվել, որից հետո սկսել է Արմավիրի մարզի Արտիմետ գյուղում մասնավոր հիմունքներով զբաղվել հողագործությամբ, երբեմն հիշյալ ավտոմեքենայով տաքսի ծառայություններ է մատուցել։

Հողագործությամբ զբաղվելու ընթացքում նկատել է գյուղի մի բնակչուհու և սիրահարվել, որից հետո սկսել է հետապնդել վերջինիս և պարզել է, որ աղջիկն աշխատում է մի բանկի Էջմիածնի մասնաճյուղում և որոշել է վերջինիս հետ շփում հաստատել տաքսի ծառայություններ մատուցելու միջոցով։

Այսպես, 2015 թվականի ամռանը Արմանը ավտոմեքենայով գնացել է Արմավիրի մարզի Արտիմետ գյուղ, որտեղ սպասել է աղջկան, երբ վերջինս աշխատանքի գնալու նպատակով դուրս է եկել տանից, նա որպես տաքսի ավտոմեքենայի վարորդ ներկայանալով` առաջարկել է իր ծառայությունը, աղջիկը համաձայնել է։ Դրանից հետո ևս 4-5 անգամ, նույն պատրվակով Արմանն որոշակի վճարի դիմաց, Արմավիրի մարզի Արտիմետ գյուղից տեղափոխել է աղջկան աշխատանքի վայր, սակայն այդ ընթացքում նրան չի հաջողվել մտերմիկ կապ հաստատել աղջկա հետ և շփումը սահմանափակվել է միայն որպես վարորդ ու ուղևոր փոխհարաբերություններով։

Դատարանը՝ արագացված կարգով քննելով գործը՝ հաստատված է համարել, որ դրանից հետո, Արմանը որոշել է առևանգել աղջկան: 2015թ. սեպտեմբերի 5-ին, ժամը 09.00-ից 11.30-ի սահմաններում, քաջատեղյակ լինելով աղջկա՝ աշխատանքի գնալու ժամի մասին և օգտվելով նրա միայնակ լինելու հանգամանքից, իր կողմից վարած ավտոմեքենայով մեկնել է Արմավիրի մարզի Արտիմետ գյուղի կենտրոնական ճանապարհին առկա երթուղային տրանսպորտի կանգառ, որտեղ տեսնելով երթուղային տրանսպորտին սպասող աղջկան, մոտեցել է վերջինիս և կրկին տաքսի ծառայություն մատուցելու պատրվակով առաջարկել է նրան տեղափոխել աշխատանքի վայր։ Աղջիկը՝ ոչինչ չկասկածելով, և վստահելով Արմանին, քանի որ վերջինս մի քանի անգամ նախկինում նույն կերպ ծառայություն է մատուցել, նստել է ավտոմեքենայի հետևի նստատեղին, ապա Արմանը առևանգել է աղջկան: Դրանից հետո` հասնելով Էջմիածին քաղաք, ուղևորը վարորդին ասել է, որ ճանապարհից շեղվել է և պահանջել է կանգնել, որին ի պատասխան, վերջինս ավտոմեքենայի դռները կենտրոնական փականով փակելով, աղջկա կամքը բացահայտորեն ճնշել է և ցուցաբերած դիմադրությունը հաղթահարել ավտոմեքենան այրելու սպառնալիքով, այնուհետև իր հետ նախապես վերցրած, գործով չպարզված, ծխարձակող նյութերը օգտագործելով, աղջկա կամքը ճնշել է։ Վերջինիս հասկանալով, որ դիմադրելն ապարդյուն է` Արմանի վստահությունը շահելու նպատակով տրամադրել է իր բջջային հեռախոսահամարը և համաձայնվել շփվել, որից հետո Արմանը դեպի Արմավիր քաղաք տանող ավտոճանապարհից աղջկան վերադարձրել է Էջմիածին քաղաք և պատահական տաքսի ավտոմեքենայով ճանապարհել տուն։

Դատավճիռ կայացնելիս դատարանն որպես պատասխանատվությունը և պատիժը մեղմացնող և անձը բնութագրող հանգամանքներ է դիտել այն, որ ամբաստանյալ զղջացել է կատարածի համար, խնամքին են վատառողջ մայրը, չաշխատող հայրը և քույրը, ֆիզիկապես վատառողջ է, դրականորեն է բնութագրվում իր բնակության վայրի թաղային կոմիտեի նախագահի կողմից, նաև այն, որ գտնվել է հետախուզման մեջ, ունի չմարված դատվածություն։

Դատարանն որպես ամբաստանյալի պատասխանատվությունը և պատիժը ծանրացնող հանգամանք դիտել է հանցանք կատարելու ռեցիդիվը։

Դատարանն, այսպիսով, ամբաստանյալին մեղավոր է ճանաչել Հայաստանի Հանրապետության Քրեական օրենսգրքի 131-րդ հոդվածի 1-ին մասով նախատեսված հանցագործության կատարման մեջ և այդ հոդվածի սանկցիայով դատապարտել ազատազրկման 3 տարի 3 ամիս ժամկետով։

Միաժամանակ սույն դատական ակտով ազատազրկման ձևով նշանակված պատժի ժամկետին գումարվել է Արմավիրի մարզի ընդհանուր իրավասության առաջին ատյանի դատարանի 2013 թվականի դեկտեմբերի 24-ի դատավճռով ազատազրկման ձևով նշանակված` 1 տարի 6 ամիս 19 օր չկրած մասը, և սույն դատավճռով նշանակված և նախորդ դատավճռով նշանակված և չկրած պատիժները մասնակիորեն գումարելու միջոցով, Արմանի նկատմամբ վերջնական պատիժ է նշանակել ազատազրկում 4 տարի ժամկետով:

Աղբյուր` Փաստինֆո