Փաստ ինֆո

Արցախի Հանրապետության Ասկերանի շրջանի Քռասնիի տղամարդիկ դիմացի գյուղի՝ Շոշի դիրքերում էին սեպտեմբերի 19-ին։ Քռասնիի աշխարհազորն այդ մասում գտնվող N305 դիրքն էր պահում։ Այդ օրը գյուղապետը Ստեփանակերտում էր․ Հարավի ուղղությամբ ադրբեջանական ահաբեկչական ուժերի հասցրած առաջին հարվածներից հետո գյուղ է հասնում․ րոպեներ անց շփման գծի ողջ երկայնքով Ադրբեջանը հարձակման է անցնում։

«Աշխարահզորայինները դիրքերում էին՝ հիմնականում Շոշի մոտի դիրքերում։ Առաջին հերթին կանանց ու երեխաներին մեր տան նկուղում են տեղավորում, իսկ երեկոյան 6-ին, տեսնելով, որ իրավիճակը բավականին լուրջ է, 5-ական լիտր բենզին եմ բաժանում, որպեսզի անհրաժեշտության դեպքում դուրս գան գյուղից։ Երեկոյան 8-ին մի մասը տարհանվում է դեպի Ստեփանակերտ»,- «Փաստինֆո»-ին պատմում է Քռասնիի գյուղապետ Կարեն Գրիգորյանը։

Բնակիչների առաջին խումբը տարհանվելուց ժամեր անց Գրիգորյանը փորձում է դիրքապահներին փամփուշտ հասցնել։ Շոշի մոտ գտնվող մեր դիրքերին չհասած՝ հասկանում է, որ թշնամին արդեն վերցրել է դրանք։

«N305 և N307 դիրքերը հողին էին հավասարեցրել։ Քանի որ կապի ոչ մի միջոց չկար, չգիտեինք, որ էդ դիրքերը վերցրել են, մերը չեն արդեն, ու չորս հոգով ընկել ենք հրետակոծության տակ։ Յուրաքանչյուր 8-10 րոպեն մեկ հինգ «սնարյադ» էին գցում չնայած արդեն հողին հավասարեցրել էին դիրքերը․ մի կերպ էդտեղից դուրս ենք եկել։ Դա մոտավորապես գիշերվա ժամը 1-ի կողմերն էր։ Մինչ այդ՝ ավելի կոնկրետ մինչև երեկոյան ժամը 9-ը տղերքը դիմադրել են։ 15 հոգով թշնամու հինգ գրոհ են հետ մղել։ Սկզբում 15-20 հոգանոց խմբերով էին գրոհում, հետո գնալով շատացան, իսկ մեր զինամթերքը սպառվում էր։ Բացի այն, որ փամփուշտ չկար, նաև ջերմատեսիլ չունեին »,-պատմում է գյուղապետը։

Գրիգորյանի պատմելով՝ մեր դիրքապահներն անտառներով են հետ եկել, իսկ արդեն ամսի 20-ի առավոտյան հրամանատարությանը տեղեկացրել է, որ գյուղի միակ ճանապարհը թշնամին փորձում է փակել․

«Ես կապի եմ դուրս եկել վերևների հետ ու ասել, որ Շոշով ու Դաշուշենով եկել ու դեպի Ստեփանակերտ տանող ճանապարհը փորձում են փակել ադրբեջանցիները, բայց մեր թիկունքը պահելու համար ուժեր այդպես էլ չեն եկել։ Ստիպված ժամը 1-ի կողմերը փորձել են դուրս գալ, որպեսզի շրջափակման մեջ չընկենք, աբյց փաստորեն արդեն փակել էին ճանապարհը։ Մինչ այդ, բարեբախտաբար, կանանց ու երեխաներին լրիվ տարհանել էինք, մնացել էինք տղամարդիկ։ Ճանապարհին՝ գյուղի տակ, ադրբեջանցիները կրակում են մեր մեքենաների վրա․ երկու հոգի էդտեղ վիրավորվում է։ Ես չորս հոգու հետ մնում եմ դեռ գյուղում՝ սպասելով Բովուրխանից իջնող մեր տղաներին»,-հիշում է Արցախից բռնի տեղահանված մեր զրուցակիցը։

Դրանից երեք օր անց՝ ամսի 23-ին, Կարմիր գյուղից տարհանվող մի խումբ՝ մոտ 20 հոգի՝ խաղաղ բնակիչներ, Գրիգորյանի պատմելով, ևս մնում են անտառներում, քանի որ Ստեփանակերտ տանող ճանապարհը փակել էին ադրբեջանցիները։ Գյուղացիներն այդտեղ այնքան են սպասում, մինչև ռուսները գալիս՝ ուղեկցում են։

Այդպիսով՝ Քռասնիի ողջ բնակչությունը՝ 280 հոգի, ևս հակադրաբար բռնում է գաղթի ճանապարհը։ 2023թ․ սեպտեմբերից ողջ Արցախը՝ այդ թվում բնիկ հայկական այս գյուղն օկուպացված է Ադրբեջանի կողմից։

Աղբյուր` Փաստինֆո