Փաստ ինֆո

Արցախի Մարտունու շրջանի Աշան գյուղում մարդիկ ապրում են զուսպ, ռեսուրսներն օգտագործում են խիստ խնայողաբար, կարճ ասած՝ 1990-ականների պես։

Այս ամենը մեզ ծանոթ է 90-ականներից։ Դիմանում ենք։ Սա մեր ճակատագիրն է․ բոլորս էլ գիտակցում ենք, որ եթե այստեղ՝ մեր հողի վրա ուզում ենք ապրել, պետք է դիմադրենք, անընդհատ պայքարենք, մշտապես պատրաստ լինենք պայքարի։ Այսքանով հանդերձ, լավատեսական ենք տրամադրված։ Անկեղծ չենք ուզում, որ ճանապարհն ինչ -որ պահանջի դիմաց բացվի։ Սա էլ է փորձություն, կհաղթահարենք»,- «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասում է Աշանի բնակիչ Շողեր Գրիգորյանը։

Շրջափակման հետևանքներն Արցախում բոլոր ապրողներն են զգում․ խնդիրները խորացել ու բազմաբովանդակ են դարձել հատկապես այն բանից հետո, երբ ադրբեջանցիները փակել են Հայաստանից Արցախ մտնող գազատարի փականը։

«Գազ չկա, լույսն անջատումներով է լինում, բայց գյուղում համեմատաբար տանելի է, քանի որ բոլորն էլ փայտ են վառում։ Խնդիրը համաատարած է տրանսպորտի հետ կապված․ գազալցակայանները, որ չեն աշխատում, բենզին էլ չկա, տեղաշարժվելու հնարավորություն չկա։ Ուսանողները չեն կարողանում դասի գնալ, հիվանդների վիճակն է բարդ․․․Մենակ մեր գյուղից երկու աշակերտ ունենք, որ պիտի Գորիսում ընդունելության քննությունների մասնակցեին, գումարը վճարել էին, բայց չեն կարողացել քննության ներկայանալ»,-ասում է մեր զրուցակիցը։

Տիկին Շողերը հատկապես ցավով է խոսում կրթական պրոցեսի պարտադրված ընդհատման մասին։ Ասում է՝ կրթությունը տուժում է, հետ ենք ընկնում, դա ցավոտ է լինելու մեզ համար։

«Օրինակ, տղաս առաջին դասարանում է, տառերը դեռ լրիվ չէին սովորել, դպրոցը փակվեց։ Որքան էլ տանն աշխատում ենք հետը, ուսուցչի դերն ուրիշ է։ Բացի այդ, շրջապատին է կարոտում, առօրյան է փոխվել»,-ասում է արցախցի մայրը։

Հարցին՝ ի՞նչ է պատասխանում որդուն, երբ միրգ կամ քաղցրավենիք է ուզում, տիկին Շողերը պատասխանում է․ «Տղաս 7 տարեկան է և արդեն հասկանում է, որ ճանապարհը փակ է, բանան կամ նարինջ չի կարող ուզել, տեսնում է, որ խանութներում էլ չի մնացել։ Բայց ավելի փոքր տարիքի երեխաները, բնականաբար, դա չեն հասկանում։ Այս իրավիճակը չափազանց ծանր է հատկապես բազմաերեխատար ընտանիքների համար։ Օրինակ, մեր գյուղում ընտանիք կա, որ ութ երեխա ունի․ իրենց վիճակն անհամեմատ ծանր է։ Ոչ մեկը չէր մտածում, որ կարող է այսքան երկար տևել շրջափակումը։ Կտրոնները ստացել ենք, բայց ամեն ինչ չէ, որ դրանցով կարող ենք ձեռք բերել»։

1,5 ամիս շրջափակման մեջ գտնվող արցախահայության սննդակարգին մի քիչ երանգ հաղորդողը, մեր զրուցակցի խոսքով, պահածոներն են․ գյուղում պահածո շատ են փակում։

Տիկին Շողերը նկատում է՝ մյուս տարի հողն էլ ավելի շատ կմշակեն, որպեսզի թշնամին էլ այսպիսի նեղ վիճակում չկարողանա դնել արցախցուն։ Որ ինքնաբավությունն է՛լ ավելի ուժեղ ու դիմակայուն է դարձնում մարդուն, Արցախում արդեն շատերն են հասկացել ու հուսանք նաև՝ դասեր քաղել։

Այսօր արդեն 44-րդ օր է, ինչ Ադրբեջանը շարունակում է շրջափակած պահել Արցախը։ Արցախի մեր 120 հազար հայրենակիցներ մեկուկես ամիս է՝ ապրում են ճգնաժամային պայմաններում, զրկված մարդկային հիմնարար իրավունքներից՝ լիարժեք սննդի, բուժօգնության, կրթության, տեղաշարժի․․․

Աղբյուր` Փաստինֆո