Փաստ ինֆո

ՀՀ օրենքը «Պետական և ծառայողական գաղտնիքի մասին», ըստ ամենայնի, «ժողովրդավարական» հայտարարվող Հայաստանում ամեն օր և ամեն ժամ կամայականորեն փոփոխությունների է ենթարկվում։ Եթե նախկինում կոնկրետ էր, թե ի՞նչ ասել է «պետական գաղտնիք», ապա հիմա թավշյա պաշտոնյաները ոտքի վրա կարող են իրենց կողմից թաքցվող՝ այս կամ այն տեղեկատվությունը, /հիմնականում՝ հակապետական/՝ «պետական գաղտնիք» որակել, հետո՝ ելնելով իրենց նպատակահարմարությունից՝ օրենքը վերաձևեն։

Բանը հասել է նրան, որ այսօր մեզ համար հույժ գաղտնի տեղեկատվություն է համարվում, ասենք, վարչապետի տիկնոջն օտարերկրյա շրջագայությունների ժամանակ ուղեկցող թիկնապահների գործուղումների համար պետական միջոցներից ծախսված գումարի չափը։

Այսինքն, եթե որոշ ժամանակներ առաջ վարչապետի պաշտոնն զբաղեցնող անձի տիկինը երկար-բարակ պատմում էր, թե ինչու է ինքն ամեն անգամ պաշտոնական այցերի ժամանակ ուղեկցում ամուսնուն, հյուրանոցում տեղ զբաղեցնում և այլն, այն պարագայում, երբ նախկինում նման նախադեպեր չեն եղել, իսկ նա էլ, թե՝ «չգիտեմ նախկիններն ինչու՞ չեն գնացել, քանի որ իրենց ամուսինների կողքն ինքնաթիռում և հյուրանոցի համարում ազատ է եղել, ես իմ ամուսնուն շատ եմ սիրում, գնում եմ»՝ այս և նման կարգի պրիմիտիվ բացատրություններ տալով, ապա հիմա նման դեպքերում կարճ- կոնկրետ են կապում՝ տեղեկատվությունը «պետական գաղտնիք» է և վերջ։

Իրականում վերը նշված օրենքի հոդված 2-ը սահմանում է «Պետական և ծառայողական գաղտնիք հասկացությունը»։

« Պետական գաղտնիքը Հայաստանի Հանրապետության ռազմական, արտաքին հարաբերությունների, տնտեսական, գիտատեխնիկական, հետախուզական, հակահետախուզական, օպերատիվ-հետախուզական գործունեության բնագավառների այն տեղեկություններն են, որոնք պաշտպանվում են պետության կողմից, և որոնց տարածումը կարող է ծանր հետևանքներ առաջացնել Հայաստանի Հանրապետության անվտանգության համար:

Ծառայողական գաղտնիքը սույն հոդվածի առաջին մասով նախատեսված բնագավառների այն տեղեկություններն են, որոնք պաշտպանվում են պետության կողմից, և որոնց տարածումը կարող է վնաս հասցնել Հայաստանի Հանրապետության անվտանգությանը: Այդպիսի տեղեկությունները, որպես կանոն, պարունակում են պետական գաղտնիքի մաս կազմող տվյալներ, սակայն ինքնին չեն բացահայտում պետական գաղտնիքը»:

Պետական և ծառայողական գաղտնիք կազմող տեղեկությունները համարվում են Հայաստանի Հանրապետության սեփականությունն ու պահպանվում ու պաշտպանվում են պետության կողմից:

Հիմա, թե այս սահմանման որ պարբերության մեջ են տեղավորվում Աննա Հակոբյանի թիկնապահների ծախսերը, դժվար է պատկերացնել, բայց որ «Փաստինֆո»-ի հարցմանն ի պատասխան ԱԱԾ-ն պետական գաղտնիք համարելով Աննա Հակոբյանի շրջագայությունների ընթացքում նրա թիկնապահների համար պետական միջոցներից ծախսված գումարի չափը , հրաժարվել է այդ մասին տեղեկատվություն տրամադրել, փաստ է։ Հետաքրքիր է՝ նույն ԱԱԾ-ն պատերազմի առաջին օրերին Աննա Հակոբյանի վարչապետ ամուսնու հետ քննարկե՞լ է վերջինիս կողմից՝ ի լուր աշխարհի մեկ տարի առաջ զորացրված պահեստայինների թիվը հայտարարելու և նրանց կոնկրետ հասցեով ուղղորդելու թեմա՞ն, թե՞այն այսօր «պետական գաղտնիք» չէ։

Արդեն իսկ «Փաստինֆոն» անդրադարձել է , որ ըստ շրջանառվող լուրերի՝ Աննա Հակոբյանի՝ դուստրերի հետ 2021թ հունվարի 14- ին Մոսկվա կատարած այցի՝ միայն տոմսերի արժեքը կազմել է շուրջ 10 հազար ամերիկյան դոլար։ Իսկ թե՝ նրանց մեկշաբաթյա ուղևորությունն իր ողջ շքեղությամբ որքան է արժեցել՝ Հայաստանի մինուս անսահմանության ձգտող ճգնաժամային բյուջեի պայմաններում, միայն պատկերացնելն իսկ այլ զուգորդումներ, քան՝ «Խնջույք ժանտախտի ժամանակ»-ն է, չի կարելի անել։ Բայց սա աննախադեպ մի բան չէ ներկաների և նրանց փոխկապակցված անձանց համար։

Ինչևէ։ Այս անձինք, իրենց վարքուբարքով, գործողություններով իրականում պետությունից շատ հեռու են, ուր մնաց թե՝ «պետական գաղտնիք»-ի նմուշ լինեն, սակայն, մեր օրերի ողբերգականությունն այն է, որ իշխանությունն իր համար յուրաքանչյուր անցանկալի տեղեկատվություն է համարում «պետական գաղտնիք»։

Ասենք, մեզ համար «պետական գաղտնիք» է Ադրբեջանում գտնվող հայ գերիների և թիվը։ Այն ումի՞ց ե թաքցվում, ադրբեջանցինե՞րից, չէ՞ որ նրանք շատ լավ գիտեն, թե՞ գերիների ծնողնե՞րից։ Ինչու՞ է թաքցվում։ Որ գերության մեջ գտնվողների հարազատներն ու չգտնվող, անհետ կորածների հարազատները հնարավորինս երկա՞ր մնան անգիտության մեջ։ «Պետական գաղտնիք» է նաև նահատակվածների թիվը։ Այս տեղեկատվությունն, ի դեպ, նախկինում երբեք այդպիսին չի համարվել։

Ցավոք, իրական «պետական գաղտնիք» համարվող տեղեկատվություններն, առնվազն վերջին պատերազմի ընթացքում առատորեն շաղ տրվեցին թշնամու առաջ։
Սակայն այս մոտիվացիան առայսօր է շարունակվում։

ՈՒրիշ ի՞նչ անուն կարելի է տալ, երբ ամեն Աստծու օր մեր պետությանն ու պետական անվտանգությանը, տարածքային ամբողջականությանը մի նոր վնաս է հասցվում, մեր սահմանները օրենքից և իրավունքից դուրս՝ մետր առ մետր ադրբեջանցիներին է զիջվում։ ՈՒ մեկ էլ պարզվում է՝ ազգից թաքուն եռակողմ կապիտուլյացիոն պայմանագրից բացի ՀՀ վարչապետի աթոռին դեռ բազմած պարտվողականը մի նոր հայ-ադրբեջանական հուշագիր է ստորագրել, որով Հայաստանի տարածքային ամբողջականությունն է խախտվում։ ՈՒ այն ազգից ծածուկ ու գաղտնի պահելու համար մեկ այլ թավշյա պաշտոնյա արդարացում որպես՝ հայտարարում է, թե՝ «պետական գաղտնիք» է։

Այսինքն, ազգից թաքուն հակապետական գործունեություն են իրականացնում և այն որակում «պետական գաղտնիք», մինչդեռ այն, ինչ անում են ՀՀ սահմանների հետ, բացառապես հանրաքվեով պիտի տեղի ունենա, քանի որ մեր պետության տարածքային ամբողջականության հարցն է դա, ինչը Սահմանադրությամբ է կարգավորվում։
Ի վերջո, սա չի՞ նշանակում, որ ցանկացած հակապետական, անօրեն բան, իսկ ներկա իշխանությունն արդեն իսկ այդպիսիք իր շալակին շատ ունի, կարող են անել և համարել «պետական գաղտնի՞ք»։

Ազգից ծածուկ ազգադավ գործերը նոր անուն ունեն՝ «պետական գաղտնիք»։

Աղբյուր` Փաստինֆո