Փաստ ինֆո

Ընդդիմությունը շատ է շեղվում Նիկոլ Փաշինյանի զանգվածի վրա՝ փորձելով այդ զանգվածի հետ խրատական, բացատրական աշխատանքներ տանել,- «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասել է քաղտեխնոլոգ Վիգեն Հակոբյանն ու ավելացրել. «Ընդդիմությունը վախուց պետք է հասկանար, որ այդ զանգվածի կառավարման բանալիները Նիկոլ Փաշինյանի ձեռքում է, հայրենասիրության,բարձր արժեքներից խոսելը այդ զանգվածին հասու չէ։ Այսինքն՝ երկար ժամանակ են կորցնում այդ զանգվածի հետ բարոյահոգեբանական աշխատանքներ տանելու վրա»:

Նրա համոզմամբ՝ հասարակության մեջ ձևավորված հականիկոլական հստակ զանգված կա, որի հետ պետք է աշխատի ընդդիմությունը՝ փորձելով այդ հատվածի գոնե 10%-ին փողոց դուրս բերել.

«Իրենք պետք է հասկանան, որ վճռորոշ պահ է և իրենց մասնակցությունը շատ պարտադիր է, երբ իմանում են, որ հերթական անգամ պասիվ ակցիա է լինելու՝ առանց լուրջ գործողությունների, իրենք մտածում են, որ մասնակցությունը պարտադիր չէ, բայց եթե իմանան, որ այսօր վճռական օր է, և լինելու է հստակ գործողություն, այդ պարագայում, այն զանգվածը, որը չի աջակցում ընդդիմությանը, բայց հականիկոլական է, կմասնակցի ակցիաներին, ես կարծում ես այս զանգվածի հետ է պետք աշխատել»,-ասաց Հակոբյանը:

Քաղտեխոնոլոգը նկատում է, որ այն օրերին, երբ ճնշման գործողություններ են լինում, դրանց արդյունքում էմոցիաներ են առաջանում, իսկ հիմա էներգետիկայի պակաս կա ընդդիմության ակցիաներում, փորձագետի դիտարկմամբ՝ ընդդիմության գործողությունները բավականին ստատիկ են:

«2018թ-ին Փաշինյանը հասարակությանը հրամցնում էր այն գաղափարը, որ բոլորդ մասնակից եք գործընթացին, այսինքն դինամիկա կար, մի հատվածում կարող էր հանրահավաք լիներ, մի քանի հատվածներում ճանապարհ փակեին, բոլորի մոտ այնպիսի տպավորություն էր, որ իրենք մասնակից են ողջ գործընթացին, սա է նաև պատճառը, որ ձևավորվեց մի խավ, որ ոչ մի կերպ չի խոստովանում, որ կարող է սխալված լինել 2.5 տարի առաջ, որովհետև համարում է որ իրենք էլ են մասնակցել»,-ասաց Վիգեն Հակոբյանը՝ ընդգծելով ՝ մարդիկ պետք է հասկանան, որ իրենց մասնակցությունը իսկապես վճռորոշ նշանակություն ունի, և չպետք է մտածեն, այսօր չմասնակցեցինք, վաղը կմասնակցենք.

«Վճռորոշ քայլ ասելով նկատի ունեմ շրջափակումներ, ցանցային միջոցառումներ, փողոց փակել, այսինքն` պետք է լինեն այնպիսի գործողություններ, որոնք իշխանությանը անհարմարություն են պատճառում, այդ դեպքում իշխանությունն էլ է արձագանք տալիս, իշխանությունը հենց արձագանքում է, էմոցիաներ են առաջանում, երբ էմոցիաներ են առաջանում, իշխանությունը սկսում է սխալվել, իսկ ցանկացած սխալ ավելի է թուլացնում իշխանությանը և ավելացնում մարդկանց փողոց դուրս գալու ցանկությունը: Իշխանությունը երկու անգամ սխալ թույլ տվեց՝ մեկը՝ Եռաբլուրի օպերացիան, մյուսը Սյունիքը, երկու դեպքում էլ լրացուցիչ գրգռեց և էմոցիաներ առաջացրեց»,-ասաց փորձագետը՝ հստակեցնելով, որ վճռական գործողություններ չի նշանակում ինչ-որ բան ջարդել, քանի որ, ուժային գործողությունները սովորաբար հակադարձ ռեակցիաներ են առաջացնում.

«Երբ դու երթ ես անում փողոցում և այնպես ես անում, որ անհարմարություն չպատճառես իշխանությանը, օրինակ՝ ոչ թե ամբողջ փողոցն ես փակում, այլ՝ նրբանկատ թողնում ես, որ փողոցի մի մասն աշխատի, դու առանձնապես անհանգստություն չես պատճառում իշխանությանը, նրանք կանհանգստանան, երբ ինչ-որ բան իրենց վերահսկողությունից դուրս գա, իսկ այս դեպքում լրիվ իր վերահսկողության տակ է ամեն բան, ոստիկաններին շարում է փողոցում և պաշտպանվում»,-մեզ հետ զրույցում ասաց փորձագետը:

Քաղտեխնոլոգն արձանագրում է, Հայաստանում ոչ թե երկիշխանություն է, այլ՝ անիշխանություն, քանի որ իշխանությունը չի տիրապետում իրավիճակին, չի կարողանում կառավարել երկիրը, նրանց ոչ ոք չի ենթարկվում, իսկ ընդդիմությունը դեռևս չի կարողանում այդ իշխանությունից մի մաս վերցնել և կառավարել, այսինքն՝ ոչ իշխանությունն է ղեկավարում երկիրը, ոչ՝ փողոցը.

«Կարող էր լինել տարբերակ, երբ մի մասը իշխանությունը կառավարել, մյուս մասն էլ իշխանությունը, այդ դեպքում կլիներ երկիշխանություն, իսկ հիմա հետպատերազմյան Հայաստանի համար ամենավտանգավոր տարբերակն է՝ անիշխանությունը, որը մեզ ամեն օր նոր կորուստների է բերում տարածքների տեսքով, այս պահի դրությամբ անիշխանություն է, իշխանությունը դե յուրե չի վերահսկում իրավիճակը, իսկ ընդդիմությունը դեռևս չի կարողանում իր ձեռքը վերցնել վերահսկողությունը»,-մեզ հետ զրույցում ասում է ասաց քաղտեխնոլոգ Վիգեն Հակոբյանը:

Աղբյուր` Փաստինֆո