Փաստ ինֆո

Ֆուտբոլի Հայաստանի ազգային հավաքականի գլխավոր մարզիչ Վարդան Մինասյանը ՀՖՖ պաշտոնական կայքին տված հարցազրույցում հայտարարել է, որ իր գլխավորած թիմն արդեն կայացել է, տղաներն էլ գիտեն՝ միասնական և տրամադրված խաղալու դեպքում կարող են հաղթել ցանկացած մրցակցի:

-Ի՞նչը ստացվեց կամ հակառակը չստացվեց Իտալիայի հավաքականի հետ խաղում:

-Բոլորն էլ գիտեին, որ անցումային խաղերին մասնակցելու մեր հնարավորությունները չնչին էին՝ անգամ այս խաղում հաղթելու դեպքում: Սակայն, միևնույն է ձգտում էինք հաղթանակի: Ամենակարևորն այն էր, որ զերծ մնացինք վնասվածքներից, թեպետ Արազի պարագայում մտավախություն ունեի: Նախատեսել էինք արագ գոլ խփել և հենց սկզբից ճնշում գործադրել մրցակցի դիրքերին, ինչը ստացվեց: Չնայած չհաղթեցինք, բայց Իտալիայի կարգի թիմի հետ ոչ-ոքին էլ դրական արդյունք եմ համարում: Իսկ խաղի որակն ինձ լիովին  բավարարեց:

-Եթե մրցակիցն ավելի մոտիվացված լիներ, ինչպե՞ս կընթանար խաղը:

-Չեմ կարող ասել, որովհետև ավելի շատ մտածում էինք մեր խաղի մասին: Այնպես էլ չէ, որ իտալացիները մոտիվացված չէին: Նրանք փորձարկում էին նոր ֆուտբոլիստներ, որոնց մոտիվացիան շատ բարձր էր:

-Շատերին հետաքրքում է,  թե ինչու չէիք ուրախանում գոլերից  հետո, և ի՞նչ ասացիք Ռոբերտ Արզումանյանին առաջին գոլից հետո:

-Նախ, ուրախանալու առիթ չկար, որովհետև ամբողջ խաղը դեռ առջևում էր: Իսկ Ռոբերտին, եթե հիշողությունս չի դավաճանում, ասացի, որ պետք է ավելի կոմպակտ գործել:

 -Ինչո՞ւ փոխարինվեց Լևոն Հայրապետյանը:

-Նրա եզրով մեր դարպասին գրոհները շատացել էին, ուստի փորձեցինք թարմ խաղացող մտցնելով ուժեղացնել այն:

-Անդրադառնանք անցած ընտրափուլին: Որն է՞ր Հայաստանի հավաքականի անկայուն ելույթների հիմնական պատճառը:

-Դա շատ ծավալուն թեմա է, որին արդեն անդրադարձել եմ, բայց նորից կասեմ: Կայուն խաղալու համար պետք է ամենից առաջ կայուն կազմ ունենալ, իսկ մենք այս ընտրական փուլի միայն առաջին և վերջին խաղերի ժամանակ ենք հանդես եկել ուժեղագույն կազմով: Զգուշացումների և վնասվածքների պատճառով պարբերաբար առանցքային խաղացողներից զրկվելու պարագայում զրկված ենք կազմի ընտրության մեծ հնարավորությունից: Բացի այդ, այս ընտրափուլում մեր ֆուտբոլիստներից շատերը իրենց ակումբներում զրկված էին խաղային մշտական պրակտիկայից:

-Անկախ սուբիեկտիվ պատճառներից հավաքականը մոտ էր անցումային խաղերին մասնակցելու հնարավորությանը: Ի՞նչը չբավականացրեց:

-Երբեմն կարծիքներ եմ լսում և այնպիսի տպավորություն է ստեղծվում, կարծես, մեր հավաքականը խմբի ֆավորիտն էր ու պարտավոր էր անցումային տեղ գրավել: Սակայն, ուշադիր լինելու դեպքում կտեսնեք, որ այս խմբում Իտալիայից բացի, մյուս բոլոր թիմերը հավասարազոր էին, և գիտեինք, որ ծանր պայքար է ընթանալու: Դե, իսկ մալթացիները ակնհայտ հետնապահ էին: Եթե Հայաստանի հավաքականը Իտալիայի կամ Գերմանիայի պես ուժեղ թիմ լիներ, ապա խմբից մեր դուրս չգալը ձախողում կհամարվեր: Կարծում եմ, բացառությամբ Մալթայի հետ երևանյան հանդիպման, որը կատարյալ ձախողում էր, մեր թիմը բոլոր խաղերում ցուցադրել է արժանի խաղ: Նույնիսկ, երբ ավելի շատ մտածում էինք, թե ինչպես լրացնել բացակա ֆուտբոլիստների պակասը: Ընտրության շատ քիչ տարբերակներ ունեինք: Վերջին մի քանի խաղերում ընդհանրապես ստիպված էինք փոփոխություններ կատարել նույնիսկ առաջին խաղակեսում: Բայց եղան նաև դրական պահեր. Մեր ընտրանին զգալիորեն բարելավեց վարկանիշը՝ բարձրանալով ՖԻՖԱ-ի դասակարգման սանդղակի 38-րդ հորիզոնական: Դա աննախադեպ ցուցանիշ է: Մեր ֆուտբոլիստների նկատմամբ հետաքրքրությունը աճել է: Արդեն բոլորը հաշվի են նստում Հայաստանի ազգային հավաքականի հետ:

-Հասկանալի է, որ ընտրական փուլում ամենավատը Մալթայի հավաքականի հետ հանդիպումն էր, իսկ զուտ մասնագիտական տեսանկյունից որն ե՞ք համարում ամենալավ խաղը:

-Կան մի քանի խաղեր, բայց երևի կառանձնացնեի դանիացիների հետ հանդիպումը, քանզի մալթացիներից կրած պարտությունից հետո այդպես խաղալը շատ մեծ արժեք ուներ: Եվ, ընդհանրապես, Մալթայի հետ խաղից հետո մենք երեք հաղթանակ ենք տարել, խաղացել ոչ-ոքի և կրել ընդամենը մեկ պարտություն: Դա վկայում է, որ մեր թիմը կամքի մեծ ուժ ունի:

-Չեխիայի և Բուլղարիայի նկատմամբ տարած հաղթանակները վկայո՞ւմ են նաև հաղթողի հոգեբանություն ձեռք բերելու մասին:

-Այո, մեր թիմն ունի հաղթողի հոգեբանություն, գրեթե կայացել է, ունի իր ձեռագիրը, խաղային սկզբունքները, միասնական է: Հավաքականի խնդիրներից մեկը պահեստայինների կարճ նստարանն է, որից էլ բխում է անկայունությունը: Բացի այդ, ֆուտբոլիստները իրենց ակումբներում պետք է մշտապես խաղային պրակտիկա ունենան: Նույն Մարկոսի օրինակը ցույց է տալիս, որ ինչքան էլ ֆուտբոլիստը բարձրակարգ լինի, չի կարող առավելագույն օգուտ բերել թիմին, եթե զրկված է խաղային պրակտիկայից:

-Ընտրական փուլի կեսից Վարազդատ Հարոյանը և Կամո Հովհաննիսյանը սկսեցին հայտնվել հիմնական կազմում: Դա հարկադրվա՞ծ թե՞ մտածված քայլ էր:

- Վարազդատ Հարոյանի պարագայում  մտածված էր, թեպետ ռիսկի գործոն էր պարունակում: Գիտեի, որ նա մեծ ներուժ ունի և կարող է լավ ֆուտբոլ խաղալ, բայց չէինք ուզում նրան միանգամից ընդգրկել հիմնական կազմում, որովհետև մտավախություն կար, որ կարող է հոգեբանորեն պատրաստ չլինել: Բացի դրանից, նա շատ տաքարյուն է, որը երբեմն խանգարում է: Հարոյանը դեռ շատ երիտասարդ է, բայց բոլոր խաղերում, նույնիսկ Դանիայի հետ խաղում, երբ  հեռացվեց խաղադաշտից, նա լավագույններից մեկն էր: Ինչ վերաբերում է Կամո Հովհաննիսյանին՝ իմ կարծիքով, նա իր որակներով ավելի շատ  կիսապաշտպան է, ուղղակի այս պահին նրանից ավելի լավ ոչ ոք չէր կատարի աջ պաշտպանի պարտականությունները: Ես կարևորում եմ, որ նշված երկու խաղացողներն այս ընտրական փուլում հաստատվեցին հիմնական կազմում, քանի որ հավաքականին մշտապես թարմություն է պետք:

-Ինչու է՞  մեր հավաքականը անընդհատ խնդիրներ ունենում մրցակիցների եզրային գրոհների ժամանակ:

- Ընդհանրապես, պաշտպանվելիս բոլոր թիմերը ավելի շատ հագեցնում են դաշտի կենտրոնը, փորձում են կոմպակտություն ստեղծել: Ուղղակի եզրային փոխանցումների ժամանակ պետք է արագ վերադասավորվել, բացի այդ պաշտպաններին պետք է օգնեն նաև եզրային  կիսապաշտպանները:

 - Այդ դեպքում Ձեր պատասխանից բխող ևս մեկ հարց: Գո՞հ եք աշխատանքի  այն ծավալից, որ կատարում են Գևորգ Ղազարյանը և Արազ Օզբիլիսը պաշտպաններին օգնելիս:

-Գևորգը միշտ լավ է կատարել այդ ֆունկցիաները, նա ունիվերսալ ֆուտբոլիստ է: Իսկ հիմա նաև ավելի մեծ փորձ է կուտակել, որովհետև իր թիմի կազմում բազմաթիվ միջազգային խաղերի է մասնակցել: Արազի մոտ նույնպես կա մեծ փոփոխություն: Սկզբում  նրա համար շատ դժվար էր, քանի որ միշտ խաղացել էր 4-3-3 սխեմայով, բայց, ի պատիվ իրեն, հիմա կարողանում է նաև հաջողությամբ պաշտպանվել:

-Նախորդ ընտրական փուլում մեր հավաքականը հիմնականում խաղում էր տակտիկական նույն սխեմայով, այս անգամ փորձվեցին բազմաթիվ տարբերակներ: Այդուհանդերձ, ո՞րն է ամենաօպտիմալ տարբերակը:

-Դա կախված է շատ հանգամանքներից, մրցակցից: Օրինակ, Բուլղարիայի դեմ խաղում նախապես որոշել էի, որ Արազը պետք է լինի կենտրոնում, և մենք խաղացինք 4-1-4-1 սխեմայով: Այս ընտրական փուլի մյուս խաղերում մանևրելու շատ քիչ հնարավորություն եմ ունեցել: Իսկ ընդհանրապես, խաղում ենք 4-2-3-1 տակտիկական սխեմայով, որովհետև այն համարվում է ամենաճկունը եւ ամենահավասարակշռվածը: Եթե մշտապես մանևրելու հնարավորություն ունենանք, ապա սխեման կընտրենք՝ մեր և մրցակցի ուժեղ ու թույլ կողմերը հաշվի առնելով: Բացի այդ, մնում եմ այն կարշիքին, որ կարևորը ֆուտբոլիստներն են, այլ ոչ թե  խաղային սխեմաները: Ամեն ինչ կախված է նրանից,  թե այս կամ այն սխեմայի մեջ տվյալ խաղացողը ինչ ֆունկցիաներ պետք է կատարի:

-Արտագնա  խաղերում գրանցած ավելի լավ արդյունքը պայմանավորված է այն հանգամանքով, որ մեր թիմը ավելի հաջող է՞ տիրապետում հակագրոհներին, թե կա՞ն այլ պատճառներ:

-Հիմնական պատճառը դա էր: Արտագնա խաղերում մրցակիցը ավելի շատ տարածություններ էր տալիս հակագրոհելու համար, իսկ դա մեր ամենաուժեղ կողմն է: Կա ևս մեկ հանգամանք, որը կարող է տարօրինակ թվալ, բայց արտագնա խաղերում մեր վրա ճնշումն ավելի քիչ է, քան տանը: Մեր երկրպագուները բացի հաղթանակից ուրիշ արդյունք չեն ակնկալում: Դա, իհարկե, լավ է, բայց  երբեմն մեծ պատասխանատվությունը խանգարում է ֆուտբոլիստներին դրսևորելու իրենց ողջ կարողությունը:

-Այս փուլում մեր հավաքականը բազմաթիվ գեղեցիկ գոլեր խփեց: Ո՞րը կառանձնացնեիք: 

-Դժվար հարց է, նույն Կառլեն Մկրտչյանի գոլը, կամ Յուրա Մովսիսյանինը, որը ծնվեց Հենրիկ Մխիթարյանի փայլուն փոխանցումից, Արազի գոլը տուգանայինից: Եթե խոսենք ամենակարևորի մասին, հավանաբար դա Յուրա Մովսիսյանի գոլն էր Դանիայի հետ խաղի առաջին րոպեին, որովհետև հոգեբանական ծանր իրավիճակում այն մեզ վստահություն հաղորդեց:

-Համարո՞ւմ եք, որ մեր հավաքականը հասունացել է, ի զորու է պայքարել Եվրո-2016-ի եզրափակիչ փուլի ուղեգրի համար:

-Դրականն այն է, որ եզրափակիչ փուլի մասնակից թիմերի քանակն ավելացել է, և մեր կարգի հավաքականների շանսերը՝ նույնպես: Բայց,  նախևառաջ, պետք է սպասել վիճակահանությանը: Մնացածը կախված է տարբեր հանգամանքներից: Բայց մի բան հաստատ է` այս հավաքականն արդեն հասունացել է, անցած ցիկլից հետո գրեթե կայացել է, գիտի իր ուժեղ և թույլ կողմերը, գիտի, որ միասնական և բարձր մոտիվացիայով խաղալու դեպքում կարող է հաղթել ցանկացած մրցակցի: