Փաստ ինֆո

Արարատի և Վայոց ձորի մարզերի ընդհանուր իրավասության դատարանը` դատավոր դատավոր Արմեն Բեկթաշյանի նախագահությամբ, Արարատի մարզի Մխչյան գյուղի բնակիչ Սամվել Ղազարյանին մեղավոր է ճանաչել ԴԱՀԿ աշխատակցի նկատմամբ սուտ մատնություն կատարելու մեջ՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 333 հոդվածի 2-րդ մասի 2-րդ կետով և նրան դատապարտել 1 տարվա ազատազրկման:

Դատավճռով քրեական գործով ապացույց ճանաչված և քրեական գործին կցված Սամվել Ղազարյանի կողմից կազմված կեղծ հայտարարությունը թողնվել է քրեական գործին կցված:

Ըստ մեղադրանքի` Սամվել Ղազարյանն իրավապահ մարմինների նորմալ գործունեությունը խաթարելու, ինչպես նաև ՀՀ արդարադատության նախարարության դատական ակտերի հարկադիր կատարման Արարատի մարզային բաժնի աշխատակից Հ. Գասպարյանի իրավունքներն ու օրինական շահերը խախտելու դիտավորությամբ, կատարել է սուտ մատնություն: Այն զուգորդվել է մեղադրանքի արհեստական ապացույցներ ստեղծելով: Այսպես` Արարատի և Վայոց ձորի մարզերի ընդհանուր իրավասության դատարանի կողմից տրված կատարողական ակտի համաձայն` Ս. Ղազարյանի գրավադրված գույքը` մասնավորապես բնակարանը, հարկադիր էլեկտրոնային աճուրդով վաճառելուց հետո ԴԱՀԿ Արարատի մարզային բաժնի 18.11.2011թ. որոշման հիման վրա` 2011թ. դեկտեմբերի 1-ին ժամը 11.00 սահմաններում ԴԱՀԿ աշխատակից Հ. Գասպարյանի կողմից նրան բնակարանից վտարելուց հետո մի քանի օր անց սուտ մատնություն կատարելու դիտավորությամբ իր հարևաններ Ք. Հարությունյանի, Յու. Հարությունյանի և Ե. Սիմոնյանի անունից կազմել է կեղծ հայտարարություն` իբր ԴԱՀԿ աշխատակից Հ. Գասպարյանի կողմից վտարման ժամանակ իր տնից և ընտանիքի անդամների անձնագրերը, զինգրքույկները և մի շարք այլ փաստաթղթեր հափշտակելու մասին՝ վերջիններիս խաբելով, թե իբր անձնագրված է ընդամենը նրանց ներկայությամբ իրենց վտարելու փաստը, առաջարկել է ստորագրել հայտարարությունը, իսկ վերջիններս էլ հավատալով Ս. Ղազարյանին ստորագրել են այն: Դրանից հետո, գիտակցելով, որ իր տրամադրած տեղեկությունները կեղծ են, 2012 թվականի հունիսի 14-ին հաղորդում, այնուհետև դիմում և բացատրություն է տվել ոստիկանության Արտաշատի բաժին` ԴԱՀԿ աշխատակից Հ. Գասպարյանի կողմից իրենց` տնից վտարելու ժամանակ իր և իր ընտանիքի անդամների փաստաթղթերը հափշտակելու մասին:

Ամբաստանյալ Սամվել Ղազարյանն առաջադրված մեղադրանքում իրեն մեղավոր չի ճանաչել: Ըստ նրա ցուցմունքի` ինքը ԴԱՀԿ աշխատակից Հենրիկ Գասպարյանին խնդրել է թույլատրել տանից վերցնել իրենց փաստաթղթերը` անձնագրերը, զինվորական գրքույկները, սակայն վերջինս ասել է, որ փաստաթուղթը ստորագրելուց հետո միայն կթույլատրի վերցնել փաստաթղթերը: Իրենք հրաժարվել են ստորագրել, որից հետո ԴԱՀԿ աշխատակիցները բռնի ուժով վտարել են իրենց տանից: ԴԱՀԿ աշխատակից Հենրիկ Գասպարյանի ապօրինի գործողությունների հետևանքով չի գույքագրվել իրենց ջերմոցում եղած բերքը, ինչը մոտավորապես կազմել է երեք միլիոն ՀՀ դրամ, և որը վաճառելուց հետո իրենք պետք է վճարեին իրենց բոլոր պարտքերը: Փաստորեն, գույքագրման ցուցակում չի արձանագրվել ինչպես իրենց հողամասում առկա բերքը, այնպես էլ իրենց փաստաթղթերը: Ինքը սուտ մատնություն չի կատարել Հենրիկ Գասպարյանի նկատմամբ, նշված փաստերի հիման վրա տեղի է ունեցել դեպքը, սակայն քննիչներ Գեղամը և Ա.Սուլթանյանը չարաշահելով իրենց դիրքերը, կողմնակալություն կատարելով են իրականացրել քննությունը` հօգուտ իր նկատմամբ հանցավոր հանցանք կատարած և իրենց դիրքերը չարաշահող հարկադիր կատարողներ Արսենի և Հ.Գասպարյանի, ինչի հետևանքով քրեական գործը աղավաղված ձևով է մտել դատարան: Քննիչներն իրեն թույլ չեն տվել լրացուցիչ ցուցմունք տալ և հայտնել ճշմարտությունը, իսկ իր կողմից գրված լրացուցիչ ցուցմունքի փաստերով քննություն չի կատարվել:

Ըստ տուժողի` Դատական ակտերի հարկադիր կատարման Արարատի մարզային բաժնի ավագ հարկադիր կատարող Հենրիկ Գասպարյանի ցուցմունքի` 2011 թվականի սկզբներին Արարատի մարզի ԴԱՀԿ բաժնում մուտք է եղել կատարողական թերթ, համաձայն որի Արարատի մարզի Մխչյան գյուղի բնակիչներ Սամվել Ղազարյանից, Կարեն Ղազարյանից և Վարդան Թարոյանից հօգուտ «Ակբա-Կրեդիտ Ագրիկոլ բանկ» ՓԲ ընկերության պետք է բռնագանձվեր 1.799.134 ՀՀ դրամ, ինչպես նաև 35.982 դրամ պետական տուրքի գումար` բռնագանձումը տարածելով Արարատի մարզի Մխչյան գյուղում գտնվող բնակելի տան և «ԲՄՎ» մակնիշի ավտոմեքենայի վրա: ԴԱՀԿ բաժնի կողմից գրավադրված գույքերը գույքագրվել և ներկայացվել են հարկադիր էլեկտրոնային աճուրդի, որոնք 2011 թվականի հոկտեմբերի 10-ին վաճառվել են: 2011 թվականի նոյեմբերի 18-ին ԴԱՀԿ բաժնի կողմից կայացվել է որոշում` պարտապաններին, ինչպես նաև այն անձանց, որոնց օգտագործման իրավունքը գրանցված չէ օրենքով սահմանված կարգով հարկադիր կարգով վտարելու մասին: Մինչև վտարելն իրենք Ս.Ղազարյանին ու նրա ընտանիքի անդամներին նախազգուշացրել են բնակարանն ազատելու մասին, սակայն նրանք չեն ազատել և 2011 թվականի դեկտեմբերի 1-ին ԴԱՀԿ մասին ՀՀ օրենքի 64.1 հոդվածի համաձայն կատարվել է որոշման պահանջը. ինքը ոստիկանության բաժնի աշխատակցի հետ միասին գնացել է Ս.Ղազարյանի տուն, որտեղ հասնելով առաջարկել է վերջինիս ու նրա ընտանիքի անդամներին ազատել բնակարանը, սակայն բնակարան ներս մտնելուն պես` Սամվել Ղազարյանն իր ընտանիքի անդամներին արգելելով ԴԱՀԿ աշխատակիցների հետ խոսել, զանգահարել է ինչ-որ մեկին, որից հետո առանց որևէ բան ասելու ընտանիքի անդամների հետ միասին իր պահանջով դուրս են եկել տանից և այլևս բնակարան չեն մտել: Այնուհետև հրավիրվել են ընթերականեր և վերջիններիս ու ոստիկանության աշխատակիցների ներկայությամբ գույքագրվել են բնակարանում եղած ամբողջ գույքը` ի պահ հանձնելով բնակարանի գնորդ Կարեն Ղազարյանին: Ընթերակաների մասնակցությամբ գույքագրումն ավարտելուց հետո կազմվել է համապատասխան արձանագրություն, որը հաստատվել է ընթերակաների և բնակարանի գնորդի ստորագրություններով: Կատարելով իրենց աշխատանքները` ԴԱՀԿ աշխատակիցները հեռացել են: Իրենց կողմից կատարվող վտարման աշխատանքների ժամանակ որևէ անօրինական գործողություն չի կատարվել, գույքագրման ժամանակ տանը անձնագիր, զինգրքույկ կամ որևէ այլ փաստաթուղթ չի եղել, եթե լիներ, ապա դրանք ևս կգույքագրվեին: Ամբաստանյալ Սամվել Ղազարյանի նկատմամբ բողոք և քաղաքացիական հայցի պահանջ չունի:

Վկայի` ամբաստանյալի հարևանուհի Քրիստինե Հարությունյանը ցուցմունք է տվել այն մասին, որ վտարումից երեք օր անց Սամվել Ղազարյանը մոր` Ջուլիետա Թարվերդյանի հետ եկել են իրենց տուն, որտեղ Ս.Ղազարյանը իրեն ներկայացնելով տետրի թղթի վրա գրված գրություն խնդրել է, որ ինքը և իր սկեսուրը ստորագրեն նշված գրության տակ: Ինքը փորձել է կարդալ գրությունը, սակայն անհասկանալի գրված լինելու պատճառով չի կարողացել կարդալ: Այդ ժամանակ Սամվել Ղազարյանն ասել է, թե իբր այդտեղ գրառված է ընդամենն այն, որ ինքն ականատես է եղել իրենց տանից վտարման աշխատանքներին և ներկայացնելով դատարկ թուղթ` խնդրել է դրա վրա ներքևի հատվածում ստորագրել` հավաստելով, որ ինքը հետագայում նույն բովանդակությամբ գրությունը կմաքրագրի թղթի վրա: Ինքը հավատալով Սամվել Ղազարյանի բանավոր խոսքին և վստահելով նրան, ինչպես նաև մտածելով, որ օգնում է Ս.Ղազարյանի ընտանիքին, ստորագրել է դատարկ թղթի վրա, որից հետո Սամվել Ղազարյանը մոր հետ միասին հեռացել են իրենց տանից: Դրանից հետո մի քանի ամիս անց Սամվել Ղազարյանը բերել է ևս մեկ թուղթ` վրան ինչ-որ գրառում արված, և ասելով, որ բովանդակում է իր կողմից վտարման աշխատանքներին մասնակցելու հանգամանքը, խնդրել է այն ստորագրել, նույն խնդրանքով նա դիմել է նաև իր սկեսրոջը` Ելենա Սիմոնյանին և նա այդ թղթի վրա նույնպես ստորագրել է: Վտարման աշխատանքներին ինքն ականատես չի եղել:

Վկայի` բնակարանի գնորդ Կարեն Ղազարյանի ցուցմունքի համաձայն` ԴԱՀԿ աշխատակիցների կողմից կատարվող վտարման աշխատանքների ժամանակ որևէ անօրինական գործողություն չի կատարվել, Սամվել Ղազարյանը ԴԱՀԿ աշխատակցից փաստաթղթեր չի պահանջել, նա նույնիսկ այնտեղ չի գտնվել: Բնակարանում եղած գույքի գույքագրման ժամանակ տանը անձնագիր, զինգրքույկ կամ որևէ այլ փաստաթուղթ չի եղել, գույքագրվել է տանը եղած բոլոր ապրանքները, նույնիսկ մեծ վառարան է եղել, որը հնարավոր չի եղել տանից դուրս հանել, դա ևս արձանագրվել է, սակայն թողնվել է տեղում` հետագայում տանելու համար: Ապրանքների գույքացուցակից իրեն մեկ օրինակ տվել են:

Վկայի` վտարման գործընթացի ընթերակա Արեստակ Ասատրյանի ցուցմունքի համաձայն, ԴԱՀԿ աշխատակիցների կողմից կատարվող վտարման աշխատանքների ժամանակ կատարվել է տանը եղած բոլոր գույքերի գույքագրում, որի վերաբերյալ կազմվել է արձանագրություն: Գործընթացը տևել է 4-5 ժամ, որի ընթացքում որևէ անօրինական գործողություն չի կատարվել, Սամվել Ղազարյանը ԴԱՀԿ աշխատակցից փաստաթղթեր չի պահանջել, իսկ գույքագրման ժամանակ տանը անձնագիր, զինգրքույկ կամ որևէ այլ փաստաթուղթ չի եղել:

Վկայի` ընթերակա Գարեգին Հարությունյանի ցուցմունքով, ԴԱՀԿ աշխատակիցների կողմից կատարվող վտարման աշխատանքների ժամանակ որևէ անօրինական գործողություն չի կատարվել, գույքագրման ժամանակ տանը անձնագիր, զինգրքույկ կամ որևէ այլ փաստաթուղթ չի եղել, ինքը գույքագրման ողջ ընթացքին ներկա է գտնվել և իր ներկայությամբ ամբաստանյալը որևէ փաստաթուղթ ԴԱՀԿ աշխատակիցներից չի ուզել: Գույքագրված ապրանքները փաթեթավորվել են ու տարել են ինչ-որ պահեստ:

Վկայի` ՀՀ ոստիկանության Արտաշատի բաժնի պրոֆիլակտիկայի բաժանմունքի տեղամասային տեսուչ Հայկ Հարությունյանի ցուցմունքով` հենց գործողությունների սկզբից հրավիրվել են ընթերականեր: Ինքը ներկա է գտնվել վտարման ողջ գործընթացին և ԴԱՀԿ աշխատակիցների կողմից կատարվող վտարման աշխատանքների ժամանակ որևէ անօրինական գործողություն չի կատարվել, Սամվել Ղազարյանը ԴԱՀԿ աշխատակցից փաստաթղթեր չի պահանջել, արձանագրվել է յուրաքանչյուր գույք և գույքագրման ժամանակ տանը անձնագիր, զինվորական գրքույկ կամ որևէ այլ փաստաթուղթ չի եղել: