Փաստ ինֆո

Օձունի Սուրբ Աստվածամայր եկեղեցու շուրջ վերջին տարիներին հյուրատներ են կառուցվել։ Փոքր բիզնես հասկացությունը, կարելի է ասել, այս գյուղ է հասել։ Հենց գյուղի բնակիչներից շատերը ոչ միայն օրավարձով սենյակ են տալիս, այլև` բարելավում սպասարկումը։

Իրենց բնակվելու տանը կից հատուկ նոր կեցավայրեր են կառուցում` զբոսաշրջիկների համար:

Օձունի իր տան բակում հյուրատուն ունի նաեւ Ամալյա Աղվանյանը։ Վերջին օրերին, նրա գնահատմամբ, ավելի վատ մթնոլորտ է, քան 90 -ականներին էր։ 90 -ականներին, ինչպես պատմում է մեր զրուցակիցը, իր ունեցած ցորենի արտով կարողացել է գյուղի չունևորներին էլ օգտակար լինել ։ «Դե մին-մին ցորեն էի տալիս , մի օր էլ հարևանիս աղջկա վրա շատ էի բարկացել, իմացա երեխեքը սոված են քնել, ըմանչել ա գա հաց տանի»,- ասում է տիկին Ամալյան ու մտահոգ նշում` այդ օրերին ցորենով կարող էր օգնել հարևանին, իսկ հիմա անվտանգային խնդիրների մասին լուրերից չի կարող պաշտպանել ո՛չ իր միտքը, ո՛չ էլ հարևաններին:

«Բոլորն են խոսում, ոնց չխոսան։ Տան`կրակ ա, չտան էլ ՝ կրակ ա։ Չես հասկանում սհենց նալի ու մեխը ըրանքին ժողովուրդն ի՞նչ անի, գլխի չեն։ Տա՞ն` մենք էլ ենք բլոկադայում հայտնվում, նույն Ղարաբաղի ծրագրի նման ա ըլելու, սհենց բան ա դառնում», - նշեց տիկին Ամալյան։

Նրա փոխանցմամբ` չեն կարողանում վաղվա օրվա մասին մտածել, ծրագրեր կազմել:

«Պատկերացրու, որ այնքան խնդրում էի, որ հյուր լինի, ուրախ, աշխույժ, իսկ հիմա ոչ հյուր է աչքներիս գալի, ոչ մի բան, չեմ հասկանում ինչ վիճակ ա։ Է...է...է », - բարձրաձայն իր մտքերով է կիսվում մեր զրուցակիցը:

Տավուշը հարևան մարզ է, Վրաստան կամ Լոռիով են գնում, կամ Տավուշով... «Փաստինֆոյի» հարցը ընդհատեց տիկին Ամալյան, չթողեց ավարտել ու ինքը միանգամից նշեց` «Ինչի միայն դա՞ է խնդիրը, թե տվին, հենա մենք էլ ենք շրջափակման մեջ լինում, էլի»:

Նրա խոսքերով, բիզնեսը մի քիչ շնչում էր, Օձունի եկեղեցու մոտ ապրելն իրեն բիզնեսով զբաղվելու հնարավորություն է տվել, բայց հիմա համարյա մեռած է։ Նախկինում զբոսաշրջիկները միայն Օձունի համար չէ, որ գալիս էին Հայաստան, գնում էին Արցախ, գալիս Լոռի, Լոռիից էլ որոշները Վրաստան էին գնում, կամ հակառակը` Վրաստանից էին Լոռի գալիս։ «Հիմա նույնիսկ սփյուռքահայերն են դադարեցրել այցերը, ուր մնաց անվտանգության խնդրի մասին իմացող արտասահմանցին»,- իրավիճակը բացատրեց տիկին Ամալյան` նշելով, որ եթե սահմանը Լոռիին մոտենա, ապա, էլ վե՛րջ, ոչ տուրիզմ կլինի, ոչ էլ`ապագայի նկատմամբ հույս, մենք էլ` բլոկադայի մեջ կհայտնվենք ու վերջ»։

Ասում է, որ ժամանակակից գիտությունն էլ է տեղ հասել, բիզնեսին արևային էներգիան էլ է օգնում, տաք ջրի համակարգեր են կառուցված շատ հյուրատներում՝ արևային էներգիայով։ Իսկ այցեքարտը` հնագույն եկեղեցիներից, արշավային կլիմայից ու լեռնային աշխարհագրությունից բացի, նաև գյուղական սնունդն է ու տնական ընդունելությունը, գյուղի մթնոլորտը։ Տիկին Ամալյայի հյուրատան մոտ անգամ մատաղ են արել` 44 -օրյա պատերազմից հետո. թոռան ողջ վերադարձից հետո իր հարազատներին տատը հավաքել էր ու մատաղ արել։ «Դե Օձունի եկեղեցին սիրված է , հատկապես մանկությունն այդ գյուղում անցկացրածները, նվիրական ուխտն այդտեղ են անում։ Իսկ օտարազգիներին գրավողը գյուղի կոլորիտն է, բայց հիմա հայերը շրջագայելու սիրտ չունեն, օտարազգիներն էլ կարեւորում են անվտանգությունը։

Ըստ մեր զրուցակցի`առաջին հայացքից տպավորություն կարող է լինել, որ դեպի Վրաստան Տավուշի ճանապարհը փակ լինելու դեպքում Լոռու մարզով կգնան, բայց ոչ մեկ չի կարող կանխատեսել, որ Լոռու մարզն անվտանգ կհամարվի։

«Գիշերնին երազներիս պատերազմ ենք տեսնում, մի լավ լուր չես լսի», - տարակուսած նկատեց Ամալյա Աղվանյանը:

Աղբյուր` Փաստինֆո