Փաստ ինֆո

«Մեր դիմաց գտնվող ադրբեջանական դիրքը 180 մետր էր հեռու։ Դիրքերի վրա հարձակումը սկսելուց առաջ հրետանին, ականանետը, նռնականետն անդադար աշխատում էին։ Մեզնից վերև ու մի փոքր հետեւ մեր հրամանատարական դիտակետն էր։ Առաջին հարձակումը հենց դրա վրա է եղել։ Փառք ու պատիվ տղերքին, որ թեկուզ փոքրաթիվ ուժերով, բայց կարողացել են հետ շպրտել ադրբեջանցիներին։ Մի քանի ժամվա մեջ 4-5 անգամ հարձակվել են մեր դիրքերի վրա, բայց հետ են շպրտվել։ Մեզնից ներքև ձոր կար, էդտեղ կռիվը սկսելուց մի 15 րոպե անց ձայներ ենք լսել արդեն։ Մի ջոկատ էդտեղ նստել էր, որ չկարողանանք առաջ գնալ»,-«Փաստինֆո»-ին պատմում է Մարտունու շրջանի Ավդուռ գյուղի աշխարհազորի հրամանատար Մհեր Պողոսյանը։

Ավդուռի գյուղապետ Վարուժան Գրիգորյանի խոսքով՝ Մյուրիշեն գյուղից մինչև Հարավ ընկած հատվածում՝ մոտ 10 կմ, մենք դիրք չեն ունեցել՝ մարդկային ռեսուրս չունենալու պատճառով։ Հենց այդ հատվածով էլ ճեղքել ու ներխուժել են ադրբեջանցիները։

Ավդուռի դիմացի դիրքն ու հարակից ևս երեք դիրք պահվել է բացառապես աշխարհազորի ուժերով։

Ադրբեջանցիների հարձակման առաջին րոպեներին Պողոսյանի դիրքի անձնակազմից մեկը ծանր վիրավորվում է։ Վիրավորին երկու հոգով հանում են դիրքից և գյուղից երեք հոգի անմիջապես բարձրանում ու համալրում են անձնակազմը։

«Սեպտեմբերի 19-ի երեկոյան՝ ժամը 20-ից արդեն արտաքին աշխարհի հետ ոչ մի կապ չկար, չգիտեինք, թե անգամ հարևան գյուղերում ինչ է կատարվում։ Էդ ժամանակ Վազգենաշենի կողմից ադրբեջանցիները սկսեցին օդ կրակել, հասկացանք, որ վիճակը լավ չի։ Նույնն օրը նրանք (նկատի ունի ադրբեջանցիներին, -խմբ․) մեզ առաջարկել են հետ գնալ, մենք, իհարկե, հրաժարվել ենք։ Հետ գնալ հրաժարվել է նաև հրամանատարական դիտակետի անձնակազմը։ Ամսի 22-ին 4-րդ պաշտպանականից մի կերպ կապ են հաստատել մեզ հետ, թե հետ ենք գնում դեպի Աշան, ապշեցինք․ չէինք հասկանում՝ ինչ է կատարվում, ինչի՞ հետ գնանք, եթե այսքան դիմադրել ենք, զոհ ենք տվել ու շարունակում ենք կանգնած մնալ։ Երեկոյան արդեն գնացել ենք Աշան ու այնտեղ իմացել, թե ինչ կատարվում․․․»,-պատմում է աշխարհազորի հրամանատարը։
Ավդուռի բնակչությունը տարհանվել է ամսի 20-ի գիշերը՝ Մյուրիշենի բնակչության հետ։ Գյուղացիները բառացիորեն բոբիկ են դուրս եկել։ Մտածել են, թե մի քանի ժամով տարհանվում են ու էլի հետ են գնալու գյուղ։ Մի մասը՝ Բերդաշեն, մի մասը՝ Մարտունի, մի մասն էլ Կաղարծի է տարհանվել․ գյուղում մնալը շատ վտանգավոր էր, քանի որ ադրբեջանական դիրքերը 500 մետր էին հեռու տներից, իսկ ճանապարհից՝ 250-300 մետր։

Ռուս խաղաղապահների հենակետ այդ ձորակում չկար։ Մեր ամեն մի դիրքում 9-10 հոգի էին, իսկ նրանց վրա եկող ադրբեջանական հետիոտնը հաշվել հնարավոր չէր։ Պողոսյանի խոսքով՝ նորանոր ջոկատներով անդադար ավելացվում էր թիվը։ Այդուհանդերձ, 24 ժամվա ընթացքում մեր աշխարհազորայիններն այդ ձորակում առնվազն 20 ադրբեջանցի են ոչնչացրել՝ տալով մեկ զոհ, մեկ ծանր վիրավոր և ևս երեք թեթև վիրավոր։

Աղբյուր` Փաստինֆո