Փաստ ինֆո

«Մենք արեւելյան ժողովուրդ ենք եւ, բնականաբար, վրեժի զգացումը կա։ Ոստիկանությունը հիմա պետք է ձեռնարկի բոլոր միջոցները, որպեսզի կանխի նման սցենարները»,- «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասաց փաստաբան Երվանդ Վարոսյանը՝ անդրադառնալով Պեմզաշենում մոր եւ երեխաների դաժան սպանությանը հաջորդած զարգացումներին։

Այսօր հայտնի էր դարձել , որ գյուղի կանայք ցանկացել են այրել կասկածյալներից մեկի տունը։ Ոստիկաններին հաջողվել է կանանց կողմից հետագա գործողությունները կանխել եւ 5 կին տեղափոխվել է ոստիկանության Արթիկի բաժին։

Անդրադառնալով, առհասարակ, պրոֆիլակտիկ գործողություններին, որոնք ոստիկանության պարտականությունների շրջանակում են ու պետք է , որ իրականացված լինեին, որպեսզի նման ողբերգական դեպք չլիներ, Երվանդ Վարոսյանն ասաց․«Ես չէի ուզենա դատողություններ անել՝ առանց հստակ փաստերի, որովհետեւ , մենք տեղեկություններ չունենք, թե ինչ հոգեկան հիվանդության մասին է խոսքը, որովհետեւ դրանից կախված կարող է լինել մեր պահանջը՝ ոչ միայն ուղղված ոստիկանությանը, այլեւ հոգեկան առողջության խնդիրներով զբաղվող պետական կառույցներին։ Վերջին տարիներին մենք անընդհատ հանդիպում ենք նմանատիպ կենտրոնները լուծարելու, մեկը մյուսին միավորելու գործողությունների հետ եւ որեւէ մեկի մոտ հարց չի առաջանում, թե ինչ է լինելու այն հիվանդների հետ, որոնք այնտեղ բուժվում էին։ Այստեղ համապարփակ խնդիր կա, մենք հետո կիմանանք , թե այստեղ ո՞ր մարմինն ուներ գործառույթ՝ ոստիկանությու՞նը, թե՞ բժշկական հաստատությունները, որոնք պետք է գործողություններ ձեռնարկեին, որի արդյունքում այդ անձը շարունակեր գտնվել հսկողության ներքո։ Կրկնեմ՝ այդ ամենի մասին դատողություններ անելու համար մենք պետք է տեղեկություն ունենանք ՝ հիմնավորված փաստաթղթերով»։

Նշենք, որ Պեմզաշենում մոր և երկու երեխայի սպանության գործով կալանավորվել են Վրույր և Արկադի Բարսեղյանները։ Վրույր Բարսեղյանին և Արկադի Բարսեղյանին մեղսագրվում է ավազակային հարձակումը, ինչպես նաև՝ 31-ամյա Զարինեի սպանությունը, իսկ Վրույրին՝ նաև ցուցաբերված առանձնակի դաժանությունը՝ մոր և նրա երկու երեխային սպանելիս։ Բացի այդ, Վրույր Բարսեղյանը մեղադրվում է նաև սպանված 12-ամյա աղջկա նկատմամբ սեռական բռնություն գործադրելու մեջ։ Ասել է թե՝ ՔԿ-ն գրեթե ամբողջ մեղքը վերագրել է 32-ամյա Վրույր Բարսեղյանին, ապա՝ շտապել նշել, որ Վրույր Բարսեղյանն ունի «անձի էմոցիոնալ խանգարում՝ սուիցիդալ մտքերով» հոգեկան հիվանդությունը։

«Փաստինֆո»-ն ավելի վաղ անդրադարձել է այս հարցին՝ ուշադրություն հրավիրելով այն հանգամանքին, որ Քննչական կոմիտեն շտապել է նրա՝ հոգեկան հիվանդ լինելը որպես հաստատված հանգամանք նշել՝ առանց փորձաքննության, քանի որ երկու օրվա մեջ անհնար էր նման փորձաքննության անցկացումը։ Սա մտահոգիչ է այնքանով, որ կարող են հիմքեր ստեղծվել նման ծանր հանցագործության մեջ մեղադրվողի անմեղսունակության համար։

Երվանդ Վարոսյանը շեշտում է, որ իրավապահները պետք է տվյալ գործի շրջանակում համապատասխան փորձաքննություն իրականացնեն, բայց հանգամանքը, որ այսպես ասած, անձի պատմության մեջ այդ խնդիրը երեւում է, պետք է բարձրաձայնվի եւ մենք՝ որպես հասարակություն պետք է հարց տանք՝ նշանակվե՞ց արդյոք փորձաքննություն , թե ոչ։

Փաստաբանը համաձայն չէ կարծիքի հետ, որ իրավապահների գործողությունները, հնարավոր է ՝ նպաստեն հասարակության տրամադրությունների բորբոքմանը, երբ, չունենալով կոնկրետ դեպքով փորձաքննություն, շտապեցին հայտարարել, որ հիմնական կասկածյալը հոգեկան խնդիրներ ունի, թեեւ նա հաշվառված է եղել հաստատությունում։ «Երբ իրավապահները ասում են, որ կասկածյալը հոգեկան խնդիր ունի, չեմ կարծում, որ դրանով նպաստում են վենդետային, հակառակը, եթե իրոք այդպես է, ապա լավ է, որ գոնե հոգեկան խնդիրներ ունենա, քան առանց հոգեկան խնդիրների անձը դիմի այն գործողություններին, ինչին, որ դիմել է»։

Վարոսյանը նկատում է՝ վերջերս հաճախակի են դարձել առանձնակի դաժանությամբ դեպքերը։ Պայմանավորվա՞ծ է արդյոք դա այն հանգամանքով, որ ոստիկանության առջեւ այսօր օրվա իշխանությանը սպասարկելու քաղաքական խնդիրն է դրված եւ տեղերում համապատասխան աշխատանք չի կատարվում։ Փաստաբանն այս հարցի միանշանակ պատասխանը չունի։ Վարոսյանի խոսքով, թե ոստիկանությունը, իրավապահ համակարգն ինչով է զբաղված, բոլորս գիտենք, իրենք վաղուց զբաղված են քաղաքական խմբակի շահերն սպասարկելով, բայց այնպես չէ, որ միայն դրանով է պայմանավորված այս սրացումը։ «Ես կարծում եմ, որ մեր հասարակությունն ավելի խորքային պրոբլեմների մեջ է գտնվում, քան այն, որ ոստիկանությանը թողնու՞մ են զուտ իր գործառույթով զբաղվել, թե ոչ։ Գործ ունենք առանձնակի դաժանության, բանականության մեջ չտեղավորվող դեպքերի հետ, այստեղ համապարփակ ուսումնասիրություն է պետք ՝ հասկանալու, թե մեր հասարակության հետ ինչ է կատարվում։ Դա հոգեբանների ուսումնասիրության տիրույթում է, ես դատողություններ ունեմ, բայց կարծիք չեմ արտահայտի, քանի որ դա իմ մասնագիտությունը չէ»,-ասաց փաստաբանը։

Ինչ վերաբերում է մահապատժի վերականգնման պահանջին, որ դրվում է հասարակության որոշ շրջանակների կողմից, Երվանդ Վարոսյանը շեշտեց՝ խնդիրը ցավալի է, բայց հարցադրմանը, որ պատիժը համարժեք է , թե ոչ, չպետք է մոտենալ հասարակության այս կամ այն շերտի քիմքին հաճելի լինել-չլինելու սկզբունքով։

«Փա՛ռք Աստծո, որ մահապատիժը ՀՀ-ում չի կիրառվում ցանկացած, անգամ այս դեպքում ։ Այն, որ հասարակության լայն շրջանակաները, նույն վրեժի զգացումից դրդված, պետք է ցանկանան մահապատիժ, դա էլ է բնական, ա՛յն քաղաքական գործիչները, որոնք գոչում են մահապատժի վերականգնման մասին, դատարկ պոպուլիզմով են զբաղված, որովհետեւ նույն այդ մարդիկ խոսում են Հայաստանում քրեական արդարադատության ցածր որակի մասին, հետեւաբար, ինչպե՞ս կարող է արդարադատության ցածր որակի մասին խոսող անձը կոչ անել վերականգնել մահապատիժը։ Իսկ ինքը պատասխանատու լինելու՞ է ապագայում մահապատժի ենթարկվող անմեղ անձանց համար։ Մի դեպքով առաջնորդվել, ասել՝ եկեք վերականգնեք, չի կարելի։ Միայն այն, որ կարող է լինել իրավիճակ, որ ապագա հարյուր տարում պետությունը կարող է մեկ անմեղ մարդ սպանել՝ դառնալով մարդասպան, բավական է, այդ հարցը փակելու եւ ամեն անգամ հուզական ֆոնին չբարձրացնելու համար»,- շեշտում է փաստաբանը։

Աղբյուր` Փաստինֆո