Փաստ ինֆո

Իսկ այժմ ուշադրություն.

Ընթացիկ շաբաթ Հայաստան են այցելել երկու երկրի ղեկավար, որոնց միավորում են Ռուսաստանի Դաշնության նկատմամբ անթաքույց կերպով բացասաբար տրամադրված հարաբերությունները։

Թե՛ Լիտվայի նախագահ Նաուսեդան, թե՛ Չեռնոգորիայի նրա գործընկերը՝ Միլո Ջուկանովիչն, իրենց երկրներում հայտնի են՝ որպես Հյուսիսատլանտյան ալյանսի հավատարիմ հետևորդներ ու այդ գաղափարի մոլեգին տարածողներ։

Ի՞նչ առաքելությամբ են պայմանավորված նրանց հայաստանյան այցերը և ի՞նչ ծրագիր են նրանք իրենց հետ բերել Փաշինյանի համար։

Հակառուսական տրամադրություններով հայտնի Լեհաստանում հայկական ֆոնդային բորսայի վաճառքը, ամերիկյան կողմից՝ հայկական միկրոարբանյակի գործարկումը, Հայաստանում ռուսամետ ակտիվիստների ձերբակալությունները, Ռուսաստանին Ղարաբաղյան բանակցային գործընթացից դուրս մղելու փորձերը, ռուսաֆոբ նախագահների իրար հաջորդող այցելություններ Հայաստան… Սրան, առնվազն, հարցեր առաջացնող բարձրաձայնված մտահոգություններ են։

Հարց է ծագում՝ շատ չե՞ն, արդյո՞ք, հատկապես վերջին շրջանում ի հայտ եկած՝ հայ-ռուսական վտանգված հարաբերություններն ազդարարող տհաճ զուգադիպությունները։

Եվ, եթե այս ամենին էլ գումարենք փաստը, որ Փաշինյանի՝ Բրյուսել կատարած վերջին այցից հետո, սովորական դարձած՝ Պուտին - Փաշինյան հաղորդակցություն կամ շփում, որևէ ձևաչափով, տեղի չի ունեցել, կարո՞ղ ենք արդյո՞ք մտահոգություն հնչեցնել, որ ռուսական կողմը խիստ դժգոհ է մնացել Հայաստանի իշխանությունների որդեգրած՝ հակառուսական հիստերիային միանալու վարքագծից։

Թե ինչպիսի՞ դրսևորում կգտնի ռուսական կողմի դժգոհությունը, ցույց կտա ժամանակը։ Եվ, եթե հաշվի առնենք հայաստանյան ներքաղաքական կյանքում առկա լարված և պայթյունավտանգ իրավիճակը, չի բացառվում, որ այդ ժամանակը սարերի հետևում չէ։

Աղբյուր` Փաստինֆո