Փաստ ինֆո

«Ընթանում է կարմիր գծերի հստակեցման գործընթացը։ Խոսքս՝ Ռուսաստան – Թուրքիա հարաբերությունների մասին է։ Եկել է պահը, երբ շահերի բախումն, այլևս, դոմինանտ է դառնում և այդ բախման տրամաբանության մեջ, Թուրքիան, որպես ՆԱՏՕ-ի անդամ երկիր՝ պայմանավորված պայմանագրային համապատասխան հոդվածներով, իրեն համապատասխան ձևով է պահում։ Ռուսաստանի Դաշնությունն էլ, իր հերթին, համարժեք ազդակներ է փոխանցում, որովհետև, այո, ակնհայտ է, որ այսօր Ուկրաինայի երկնքում թուրքական «Բայրաքթար»-ներն են աշխատում, ընդ որում, այդ զինատեսակը Ուկրաինային են փոխանցվել ոչ թե ավելի վաղ՝ պատերազմից առաջ, այլ հենց այս պատերազմի ընթացքում»,- «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասում է ռազմական փորձագետ Հայկ Նահապետյանը։

Հիշեցնենք, որ նախօրեին դժգոհության նոտաներ պարունակող հայտարարությամբ էր հանդես եկել Թուրքիայում Ռուսաստանի Դաշնության դեսպան Ալեքսեյ Երխովը՝ ընդգծելով հետևյալը.«Չեմ կարող չանդրադառնալ մի հարցի, որն ինձ այստեղ հաճախ են տալիս՝ ինչպե՞ս ենք վերաբերվում Ուկրաինային թուրքական «Բայրաքթար»-ների մատակարարմանը: Դե ինչ, ես լիովին անկեղծ կլինեմ՝դուք չեք էլ կարող պատկերացնել, թե ռուսական հասարակությունում որքան ցավագին են ընկալվում այդ առաքումները: «Բիզնեսը բիզնես է» բացատրությունները չեն հասկացվում, քանի որ ձեր անօդաչու թռչող սարքերը սպանում են մեր զինվորներին, դրա համար էլ դրանք գնվում են»,-ՏԱՍՍ լրատվական գործակալության փոխանցմամբ շեշտել է դիվանագետը՝ ընդգծելով, որ Ռուսաստանը զենք չի տալիս նրանց, որոնց դեմ կռվում է թուրքական բանակը, և Թուրքիան դա լավ գիտի։

Ռազմական փորձագետ Հայկ Նահապետյանը նկատում է՝ Ռուսաստանի որդեգրած կոշտ կեցվածքը, սկզբունքորեն, որպես կարմիր գիծ, անցնելու է նաև Հարավային Կովկասով, հասնելով՝ Ադրբեջան – Հայաստան սահմանագծին.«Պատահական չէ, որ, այսպես կոչված, Խաղաղության պայմանագրի վերաբերյալ ՌԴ Արտաքին գործերի մամլո խոսնակ տիկին Զախարովան դեռևս մարտի 17-ին ասել է, որ այդ մասին խոսելը դեռևս վաղ է, ժամանակը դրա համար դեռևս չի հասունացել։ Ի պատասխան այս հայտարարության՝ արդեն մարտի 31-ին լսում ենք Ալիևի հակադարձումը, թե Խաղաղության պայմանագիրը պետք է կնքել հնարավորինս սեղմ ժամկետներում։ Հետևաբար, սա ևս մեկ ցուցիչ է, որ Ռուսաստանն Արցախի հետ կապված իր ծրագիրն ունի, որի իրականացման պրոցեսում խանգարող հանգամանք կարող է դառնալ Հայաստանի և Ադրբեջանի կողմից կնքվելիք այդ փաստաթուղթը»։

Հարցին՝ կկնքվի՞ այնուամենայնիվ, այսպես կոչված, Խաղաղության պայմանագիրը, Հայկ Նահապետյանը պատասխանում է՝ դրան է ձգտում հավաքական Արևմուտքը, որ մեծ իմաստով, կախում ունի հենց ԱՄՆ-ից, մասնավորապես՝ Պետքարտուղարությունից, իսկ պայմանագրի կնքումը բխում է տարածաշրջանում ԱՄՆ-ի շահերից. «Եթե, անգամ, ապրիլի 6-ին Բրյուսելում որևէ տեսակի պայմանավորվածություն գրանցվի, ապա այդ մասին մենք, ամենայն հավանականությամբ, չենք տեղեկացվի։ Չենք մոռանում, որ Հայաստանի Հանրապետության իշխանություններն, ըստ էության, սպասարկում են թուրք- ադրբեջանական տանդեմը ներկայացնող արևմուտքի շահերը։ Ի՞նչ պետք է արվի, որպեսզի դա տեղի չունենա՝ այստեղ մեծ անելիք ունի ընդդիմությունը։ Այսինքն, հարցի լուծումը պետք է գտնել այստեղ՝ մեր պետության ներսում»։

Հայկ Նահապետյանի դիտարկմամբ՝ վերոհիշյալ քննարկման կոնտեքստում ընդդիմության հայտարարած առաջիկա հավաքը տեղին է։ Ինքն անձամբ, իր համախոհ ընկերների հետ միասին, պատրաստվում է մասնակցել այդ հավաքին.«Անկախ նրանից, թե ինչ սուբյեկտիվ գնահատական ունենք մենք ՀՀ երկրորդ և երրորդ նախագահների վարած քաղաքականության վերաբերյալ, ունենալով անգամ հստակ վերապահումներ և դիտարկումներ, այնուամենայնիվ, վաղը մասնակցելու ենք այդ հավաքին։

Ինչպես Արևմուտքն, այնպես նաև այս իշխանությունները պետք է տեսնեն և հասկանան , որ մեր երկրի ներսում խորը դժգոհության ալիք կա այն օրակարգի վերաբերյալ, որ ամեն գնով փորձում են առաջ տանեն այս իշխանությունները։ Մասնավորապես, օրվա իշխանություններն, ի դեմս Նիկոլ Փաշինյանի, իրենք իրենց հարցեր պետք է տան։ Օրինակ, Փաշինյանը պատկերացնո՞ւմ է, թե ի՞նչ կլինի իր և իր ընտանիքի հետ՝ իշխանափոխության դեպքում…։

Ինչ վերաբերում է ընդդիմության որդեգրած քաղաքականությանը, ապա որոշակի հաջողություն գրանցելու համար, ընդդիմությունը շարժվելու երկու տարբերակ ունի՝ նախ, նրանք փաստարկված և հիմնավոր կերպով պետք է հրապարակեն 2018 թվականից ի վեր, այս իշխանության թույլ տված բոլոր ապօրինությունները, թալանը, այդ բառի բուն իմաստով, որն իրականացրել են այս մարդիկ՝ իշխանության գալու օրվանից ի վեր, ինչի դեմ պայքարի լոզունգներով, ի դեպ, նրանք զավթեցին պետության ղեկը։ Երկրորդ հերթին, պետք է ամենայն մանրամասնությամբ և փաստերով լույս սփռել 44 օրյա պատերազմի և դրա դավադիր պարտության բոլոր մութ էջերի վրա։ Հանրությունը պետք է իմանա և տեղեկացված լինի իրականության մասին, որից հետո կանի իր ընտրությունը՝ թողնե՞լ այս մարդկանց իշխանության ղեկին և երկիրը տանել խայտառակ ու վերջնական պարտության, թե՞ հեռացնել նրանց»,- ամփոփելով զրույցն ասում է ռազմական փորձագետ Հայկ Նահապետյանը։

Աղբյուր` Փաստինֆո