Փաստ ինֆո

Հուշագրով տարածքներ հանձնելը ոչ իրավաչափ գործընթաց է, նույն տրամաբանությամբ այս իշխանությունները կարող են հանձնել ՀՀ այլ տարածքներ, որոնց նկատմամբ Ադրբեջանը հավակնություններ ունի:Այստեղ խնդիրն այն է, որ Հայաստանի բարձրագույն իշխանությունը՝ Նիկոլ Փաշինյանի գլխավորությամբ, ստել է, թե տարածքների հանձնումը եղել է բանավոր փոխըմբռնման արդյունքում, բայց հետագայում պարզվեց, որ եղել է հուշագիր, որը գաղտնի է պահվել հասարակությունից: «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում արձանագրել է «Պատիվ ունեմ» խմբակցության պատագմավոր Տիգրան Աբրահամյանը:

Հիշեցնենք, որ «Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Գեղամ Մանուկյանը հայտարարել էր, որ Գորիս-Կապան ավտոճանապարհի 21 կմ-անոց հատվածը հանձնվել է Ադրբեջանին՝ գրավոր հուշագրի հիման վրա, որը ստորագրել էր ՊՆ նախկին նախարար Վաղարշակ Հարությունյանը, իսկ երեկ ԱԺ-ում լրագրողների հետ զրույցում Գեղամ Մանուկյանի այս հայտարարությունը հաստատեց նաև ՊՆ փոխնախարար Արման Սարգսյանը:

Տիգրան Աբրահամյանի դիտարկմամբ՝ ամենավտանգավորն այն է, որ մենք դեռևս չգիտենք՝ Թուրքիայի կամ Ադրբեջանի հետ բանակցություններում ՀՀ իշխանությունները կուլիսային ի՞նչ պայմանավորվածություններ ձեռք կբերեն, և դրանք հայ ժողովրդի, Հայաստանի համար ի՞նչ հետևանքներ կունենան:

Վերջին շրջանում Ադրբեջանը կրկին ակտիվացել է, թշնամին ագրեսիայի է դիմել Արցախի և Հայաստանի տարբեր հատվածներում: Ադրբեջանական ագրեսիայի հետևանքով հայկական կողմն ունի 3 զոհ:

Ըստ Տիգրան Աբրահամյանի՝ մինչ Հայաստանի իշխանությունները «մեղրամիս են սկսում» Թուրքիայի իշխանությունների հետ, Արցախում և Հայաստանում տեղի են ունենում գործընթացներ, որոնց հետևում բավականին ընդգծված երևում են «թուրքական ականջներ»:

Պատգամավորի խոսքով՝ թշնամու ակտիվացումը առաջին հերթին պայմանավորված է միջինասիական երկրներում, մասնավորապես՝ Ղազախստանում տեղի ունեցող իրադարձություններով, որտեղ Թուրքիայի տարիներով ստեղծած մեխանիզմները և համակարգերը փլուզվում են, և որպես առաջնային դերակատար այնտեղ հանդես է գալիս Ռուսաստանը։

«Թուրքիայում և Ադրբեջանում կարծում են, որ Արցախի և Հայաստանի սահմաններին ագրեսիայի գնալը կամ տարբեր բնույթի սադրանքների դիմելը ուղիղ կապ ունի Ռուսաստանի հեղինակության հետ, փորձում են այդպիսի գործողությունների միջոցով վնաս հասցնել Ռուսաստանին՝ որպես տարածաշրջանային դերակատարի:

Կարծում եմ, որ այս փուլում սրանք են այն հիմնական գործոնները, որոնք մղել են Ադրբեջանին՝ Արցախի և Հայաստանի ուղղությամբ նման գործողությունների գնալ »,-ասաց պատգամավորը:

Իսկ թե ինչպե՞ս է վերաբերում ՀԱՊԿ շրջանակում Ղազախստան հայկական զորախումբ ուղարկելուն, Աբրահամյանն ասաց, որ այս քայլին գնալով, Փաշինյանն ակնկալում է, որ հետագայում կարող է ապահովագրել իրեն և Հայաստանում ներքաղաքական զարգացումների պարագայում ունենալ ՀԱՊԿ աջակցությունը.

«Նիկոլ Փաշինյանը նման հարցերում շտապողականություն է ցուցաբերում՝փորձելով հետագայում դա գործիք դարձնել՝ ՀԱՊԿ-ին Հայաստանի ներքաղաքական իրավիճակին ներգրավելու առումով,բայց ես չեմ կարծում, որ Հայաստանում հնարավոր ներքաղաքական գործընթացներում, ՀԱՊԿ-ը նման միջամտություն կունենա, ամեն դեպքում իշխանությունը որոշակի հույսեր փայփայում է»,-ասաց նա:

Պատգամավորը նաև նկատեց, որ հայկական զորախմբի Ղազախստանում գտնվելու մեջ մի շարք ռիսկեր կան: Առաջինը դեռ պարզ չէ՝Ղազախստանի ներքաղաքական զարգացումներում ահաբեկչական խմբերի իրական ներկայության ծավալը, ըստ այդմ, դժվար է գնահատել գործընթացներին հայկական զորախմբի հնարավոր մասնակցության իրավաչափությունը.

«Բացի սա, ի սկզբանե պարզ չէր՝ թե Ղազախստանում իրադարձությունները ինչպե՞ս են զարգանալու և այս իրավիճակում մեր զորքերը ի՞նչ գործողությունների են մասնակցելու: Գլխավորն այն է, որ նման իրավիճակներում ցանկացած իշխանություն որևէ քայլի գնալուց առաջ հասարակությանը պատշաճ ձևով իրավական և քաղաքական առումով ներկայացնի իրավիճակի զարգացման և իր որոշումների տրամաբանությունը »,-ասաց Աբրահամյանը:

Հարցին՝ իսկ ինչո՞ւ նույն շտապողականությամբ Նիկոլ Փաշինյանը ՀԱՊԿ-ին չի դիմում, երբ Հայաստանի սահմանին է ագրեսիա տեղի ունենում, Տիգրան Աբրահամյանն ասաց, որ նա ճիշտ չի գնահատում սահմանային իրավիճակի հնարավոր լարման ռիսկերը.

«Միայն պետությունը կարող է գնահատել՝ սահմանային սպառնալիքների ծավալը, քանի որ ունի հետախուզական տարբեր միջոցներ, և ստանում է իրավիճակի սպառնալիքների մասին ամբողջական վերլուծություն, այս ամենից է կախված ՀԱՊԿ-ին դիմելու անհրաժեշտությունը: ՀԱՊԿ-ը ոչ միայն ռազմական, այլ նաև ռազմաքաղաքական դաշինք է, այսինքն՝ կա նաև քաղաքական բլոկ, որը ենթադրում է՝ քաղաքական հայտարարություններով կամ միջոցներով ազդեցություն Ադրբեջանի վրա՝ կանխելու նրա ագրեսիվ գործելու ախորժակը: Բայց այս առումով Հայաստանի իշխանությունները, կարծես, չեն շտապում, այն իշխանությունը, որն Արցախ է հանձնել, Հայաստանից է տարածքներ հանձնել, սահմանային իրավիճակի լարումը մեծ սպառնալիք չի համարում, և կարծում եմ, դրա համար էլ ՀԱՊԿ միջամտությանը չի դիմում»,-ասաց նա:

Իսկ թե ինքն անձամբ ՀԱՊԿ- դիմելու անհրաժեշտություն այս պահին տեսնո՞ւմ է, Տիգրան Աբրահամյանը պատասխանեց.

«Այս պահին ռազմական միջամտության կարիք չեմ տեսնում, բայց քաղաքական հայտարարությունների կամ այլ գործիքների միջոցով Ադրբեջանին զսպելու նպատակահարմարություն տեսնում են »,-արձանագրեց պատգամավորը:

Աղբյուր` Փաստինֆո