Փաստ ինֆո

Երբ խոսք է ասվում, ապա շատ դեպքերում կարևոր է ոչ թե այն, թե ինչ է ասվում, այլ ինչի համար է ասվում։ Նման գրառում է արել քաղաքագետ Ստեփան դանիելյանը ֆեյսբուքի իր էջում։

«Խաչատուր Սուքիասյանի ելույթ ունեցավ 1998-ի Վազգեն Սարգսյանի "սխալի" մասին և տպավորություն է ստեղծվում, որ 1998-ին տեղի ունեցած իշխանափոխության մասին քաղաքական քննարկում է փորձում սկսել , սակայն կարծում եմ, որ նպատակն ուրիշ է և զուտ անձնական դաշտում է գտնվում։

ՔՊ-ն հասարակության որոշ հատվածի մոտ լեգիտիմություն է ձեռք բերել "սևեր-սպիտակներ", "նախկիններ-ներկաներ" բաժանման տրամաբանության մեջ, որում Սուքիասյանը չի տեղավորվում՝ "նորերի" ու "չթալանչիների"մեջ ինքն ինչ գործ ունի։ ՔՊ-ի ցուցակում նրա ներկայությունը դժգոհություններ է առաջացրել նաև այդ ֆրակցիայում" - աղավաղվում է "նոր սերնդի" մաքրության կանխավարկածը։

Ահա, այս վիճակից դուրս գալու համար, Սուքիասյանը փորձում է նոր դիսկուրս և նոր քաղաքական բաժանում գծել, որտեղ ինքը, որպես նախկին, կարողանա տեղավորվել և այդ "բաժանումը" գտել է 1998-ի իշխանափոխության տրամաբանության մեջ՝ ով "պարտվածների" թիմում էր, ճիշտ էր, ով հակառակ բևեռում էր, "սխալ"։ Ահա, որևէ "ճիշտ" թիմում տեղավորվելու համար էլ առաջ է բերվել 1998-ի թեման։
Nothing personal, just business.
Հ․Գ․ Ինձ ոչ Սուքիասյանն է հետաքրքրում, ոչ էլ իր ելույթը, ընդամենը քաղաքական պարզագույն տեխնոլոգիաները ներկայացնելու համար եմ սա գրել։

Նաև մի հին անեկդոտ պատմեմ։
Հնդկացիների առաջնորդները խարույկի մոտ խաղաղության մուշտուկ են ծխում, մեկ էլ առաջնորդներից մեկը խոսք է վերցնում ու ասում․
- Բոլոր ժողովուրդները նորմալ անուններ ունեն, ասենք Ջոն, Ջորջ, Իվան, Աշոտ, Ավթանդիլ, Ժակ և այլն, իսկ մեր անուններն անորմալ են՝ Արծվի աչք, Արջի Թաթ, Օձի Լեզու և այլն, եկեք մենք էլ նորմալ անուններ վերցնենք։
Լռություն է տիրում, հետո ամենածեր ու ամենահեղինակավոր առաջնորդը վեր է կենում, քաշում մուշտուկն ու ասում․
- Մեծ հաշվով դու ճիշտ ես ասում, բայց պատճառհետևանքային կապի առումով սխալվում ես, Եզան Հետույք»,-գրել է նա։

Աղբյուր` Փաստինֆո