Փաստ ինֆո

Մշակույթի փոխնախարար Արա Խզմալյանի հնչեցրած հայտարարությունից պարզ է դառնում, որ սև մութ ամպեր են կուտակել բոլոր այն ստեղծագործական խմբերի վրա, որոնք համավարակի օրերին առաջամարտիկներ չեն եղել։ Դամոկլյան թուրը ոչ միայն քաղաքային, այլ նաև մարզային կառույցների գլխին է կախվել, ում փոխնախարարը կանդրադառնա առանձին։ Պարոն Խզմալյանը մասնավորեցրել է. «Ճգնաժամը հստակ ցույց տվեց մեր ստեղծագործական խմբերի պոտենցիալը, ստեղծարար ներուժը: Շատ հստակ ցույց տվեց, թե որ խմբերն են մշակույթի ոլորտի առաջամարտիկները, նախաձեռնող, ստեղծագործ խմբերը և թե որ խմբերն են պասսիվ, կենսաթոշակառուի, նպաստ ստացողի հոգեբանությամբ առաջնորդվող»։

Այնուհետև փոխնախարարը այնուամենայնիվ հստակեցրել է, թե ի՞նչ է նկատի ունեցել այս հայտարարության տակ։ Պարզվում է, ըստ նրա, հետագա պետական աջակցության տրամաբանության մեջ առաջին տեղում պետք է լինեն այս իրավիճակում իրենց լավագույնս դրսևորած կազմակերպությունները։ Հետո պարոն Խզմալյանը «Հանրային ռադիոյի» եթերում հայտարարել է, որ ընդհանրական պատկեր ստանալու համար Երևանի թատրոններում փորձագիտական խմբեր են շրջել և ֆիքսել են մի շարք խնդիրներ, որոնց լուծման ուղղությամբ հիմա քայլեր են ձեռնարկվում։

Արա Խզմալյանի այս հայտարարությունները մտահոգությունների տեղիք են տվել, որոնք ոլորտի ներկայացուցիչները փորձել են պարզել հենց փոխնախարարի ֆեյսբուքյան տիրույթում։

«Փաստինֆո»-ն թեմայի շուրջ զրուցել է Պետական կամերային երաժշտական թատրոնի ղեկավար Հռիփսիմե Առաքելյանի հետ. «Երեկ ես հետևում էի Հանրային Հեռուստատեսությամբ եթեր հեռարձակվող թեմայի վերաբերյալ հանրային քննարկմանը, որի ողջ ընթացքում կարմիր գծով գնում էր հետևյալ միտքը՝ Հայաստանում կա 22 պետական թատրոն, արդյոք՞ մեզ պետք է այդքան թատրոն, պետք է գնալ օպտիմալացման ճանապարհով, դերասանը չի կարող հաստիքային աշխատող լինի, ինչո՞ւ ենք մենք այսքան դերասան պահում և այլն։ Բացի այդ, հաղորդման մասնակից Արա Խզմալյանն անընդհատ շեշտադրումներ էր անում, որ մշակույթի նախարարությունն իր վրա սոցիալական բեռ կրելու կառույց չի, փոխարենը մշակույթին զարկ տալու գործառույթ պետք է իրականացնի։ Ինձ համար շատ զավեշտալի էր, որ ողջ հաղորդման ընթացքում անընդհատ նշվում էր 6 թիվը։ Այսինքն, կարելի է եզրակացություն անել, որ Հայաստանում ընդամենը 6 պետական թատրոն կարող է մնալ, իսկ մնացյալը կփակվե՞ն։ Եթե սրան էլ գումարենք պարոն Խզմալյանի այն հայտարարությունը, թե համավարակի պայմաններում պարզ դարձավ, թե որ թատրոններն են ավելի լավ աշխատում, ապա պատկերը ամբողջական է դառնում։ Այս իշխանությունները կգնան թատրոններ փակելու ճանապարհով»։

Հռիփսիմե Առաքելյանը նկատում է՝ թեմայի վերաբերյալ կուզենար մասնավորապես խոսել իր ղեկավարության տակ գտնվող՝ Պետական կամերային երաժշտական թատրոնի անունից. «Եթե խոսքը վերաբերում է ճգնաժամային իրավիճակում օնլայն թատրոնի գործունեության որակներին, ապա մենք լավագույն գնահատականն ենք ստացել ոչ միայն հանդիսատեսի, այլ անմիջապես գերատեսչության կողմից։ Հիմա ուզում եմ հասկանամ՝ երբ նրանք ինչ – որ ցանկեր են ներկայացնում՝ կազմված 6-7 թատրոններից, ի՞նչ սկզբունքով են ընտրում այդ թատրոնները՝ ընկեր, ծանոթ բարեկամ սկզբունքո՞վ, թայֆայական մոտեցմա՞մբ։ Իսկապես ուզում եմ հասկանամ»։

Մեզ հետ զրույցում Հռիփսիմե Առաքելյանը փորձում է հասկանալ՝ ի՞նչ նկատի ունի մշակույթի փոխնախարար Արա Խզմալյանը, երբ խոսելով իր մասին, ասում է, թե ինքը պետական թատրոնի տնօրենին ոչ հարիր վարքագիծ ունի. «Ստացվում է, որ, եթե ես բարձրաձայնում եմ իմ ղեկավարության տակ գտնվող թատրոնի խնդիրների մասին և հստակ արձագանքում եմ ոլորտի շահերն ակնհայտորեն ոտնահարող գործողություններին, նշանակում է, որ գերատեսչությունը դրա մեջ այլ ենթատեքստ է դնում, որն իմ կարծիքով ամենավտանգավորն է։ Ես բացառապես խոսում եմ թատրոնի շահերից և այդ տեսանկյունից, այո, որպես պետական թատրոնի տնօրեն։ Ի դեպ, պարոն Խզմալյանին պետք է տեղյակ պահեմ, որ ես կուսակցական պատկանելիություն չունեմ, ինչպես ինքն է թյուրիմացաբար հայտարարում այդ մասին։ Այո, ես Երևանի ավագանիում ներկայացված եմ որպես Բարգավաճ Հայաստան խմբակցության ներկայացուցիչ, բայց կուսակցական պատկանելիություն չունեմ։ Այստեղից հետևություն, որ այն հանրային գործունեությունը, որ ես կատարում եմ հասարակական հիմունքներով իմ պետական թատրոնի տնօրեն լինելու հանգամանքի հետ երբեք չի բախվել։

Հիմա ի՞նչ են ուզում սրանով ասել՝ որ պետական թատրոնի տնօրենը պետք է ձայնազուրկի նստի ու չհամարձակվի բարձրաձայնել, այն դեպքում, երբ այսքան բիրտ ձևով փորձում են ոտնահարել թատրոնի շահե՞րը։ Ստացվում է, որ Մշակույթի նախարարությունը ստեղծագործական կոլեկտիվի ղեկավարին, կամ ստեղծագործող անհատին ստիպում է, որպեսզի իրենց ցանկացած քայլ բռավոներով ողջունենք և խոսելու իրավունքից ինքներս մեզ զրկե՞նք... Կներեք, սա որևէ տրամաբանությունից և երևակայությունից դուրս բան է և այդպես չի լինելու»։

Հեղինակ՝ Նվարդ Մանվելյան

Աղբյուր` Փաստինֆո