Փաստ ինֆո

ՀՀ քրեական օրենսգրքի թվով հինգ հոդվածով մեղադրվող նախկին ոստիկան Էդգար Վարագյանը երկրորդ դատաքննության արդյունքում ևս մեղավոր է ճանաչվել մեղադրանքի ողջ ծավալով ու դատապարտվել 15 տարվա ազատազրկման:

Հիշեցնենք, որ մեղադրող Գևորգ Գևորգյանն իր մեղադրական ճառում միջնորդել էր Է. Վարագյանին դատապարտել 18 տարվա ազատազրկման:

Գործն առաջին ատյանի դատարան է վերադարձել ՀՀ վերաքննիչ քրեական դատարանի կողմից առաջին ատյանի դատարանի դատավճռի բեկանումից հետո: Առաջին դատաքննության արդյունքում կայացված դատավճռով (նախագահող դատավոր Մեսրոպ Մակյան) Էդգար Վարագյանը մեղավոր էր ճանաչվել ՀՀ քրեական օրենսգրքի հինգ հոդվածներով՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի ՀՀ քրեական օրենսգրքի 175-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 1-ին կետով՝ ավազակություն՝ առանձնապես խոշոր չափերով գույք հափշտակելու նպատակով, 183-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 3-րդ կետով՝ առանց հափշտակելու նպատակի ավտոմեքենային կամ տրանսպորտային այլ միջոցին ապօրինաբար տիրանալը, որը կատարվել է կյանքի կամ առողջության համար վտանգավոր բռնություն գործադրելով, կամ դա գործադրելու սպառնալիքով, 131-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 2-րդ, 3-րդ, 4-րդ և 6-րդ կետերով՝ մարդուն առևանգելը, որը կատարվել է երկու կամ ավելի անձանց նկատմամբ, որոնցից մեկը՝ անչափահաս, կյանքի կամ առողջության համար վտանգավոր բռնություն գործադրելով կամ դա գործադրելու սպառնալիքով, զենքի կամ որպես զենք օգտագործվող առարկաների գործադրմամբ, 139-րդ հոդվածի 1-ին մասով՝ սեքսուալ բնույթի բռնի գործողություններ, և 138-րդ հոդվածի 1-ին մասով՝ բռնաբարություն, ու դատապարտվել 15 տարվա ազատազրկման:

Վերաքննիչ դատարանը մասնակի բավարարել էր ամբաստանյալի ու նրա պաշտպան Կրոմվել Գրիգորյանի բողոքը և որոշել գործն ուղարկել նույն՝ Երևանի Կենտրոն և Նորք-Մարաշ վարչական շրջանների առաջին ատյանի դատարան՝ այլ կազմով նոր քննության:

Վերաքննիչ դատարանը գտել էր, որ գործը քննելիս առաջին ատյանի դատարանը նախաքննության ժամանակ գործին կցված փաստաթղթերի հրապարակումը կատարել է ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքի 349-րդ հոդվածով սահմանված պահանջների խախտմամբ:

Մասնավորապես, նախաքննության ժամանակ ձեռք բերված, մեղադրանքի հիմքում դրված և գործին կցված փաստաթղթերը /ապացույցները/, որոնցում արտացոլված կամ հաստատված են գործի համար նշանակություն ունեցող հանգամանքներ, առաջին ատյանի դատարանում «ըստ էության չեն հրապարակվել և չեն հետազոտվել, այլ հրապարակվել են մեղադրական եզրակացությունում՝ որպես ապացույցներ արձանագրված գրառումները, ինչը կոնկրետ դեպքում հանգեցրել է դատավարական իրավունքի այնպիսի էական խախտման, որը կարող է ազդել գործով ճիշտ որոշում կայացնելու վրա»:

Վերաքննիչ դատարանը գտել էր նաև, որ առաջին ատյանի դատարանը կոնկրետ դեպքում թույլ է տվել դատավարական իրավունքի այնպիսի էական խախտում, որը ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքի 398-րդ հոդվածի համաձայն՝ հիմք է 17.11.2014թ. դատավճիռը բեկանելու ու քրեական գործը նույն դատարան այլ կազմով նոր քննության ուղարկելու համար:

Աղբյուր` Փաստինֆո