Փաստ ինֆո

Օրերս լրատվական կայքերը, ինչպես նաև «Ֆեյսբուք» սոցիալական ցանցը ողողվեցին արդարացման նոր դատավճիռների  մասին տեղեկատվութամբ: Դրանց թվում է` պոռնկությամբ զբաղվելուն նպաստելու վերաբերյալ քրեական գործը, որով մեղադրանք էր առաջադրվել տաքսու վարորդին:

Եվ այսպես,  Երևանի Շենգավիթ վարչական շրջանի   ընդհանուր իրավասության դատարանը՝  դատավոր  Ա.Ազարյանի նախագահությամբ,   2014թ. հունվարի 29-ի դատավճռով տաքսու վարորդ   Դավիթ Մաչկալյանին  արդարացրել էր նրան ներկայացված ՀՀ քրեական օրենսգրքի 262-րդ հոդվածի 1-ին մասով մեղադրանքում՝  պոռնկությամբ զբաղվելուն նպաստելը:     Դավիթ Մաչկալյանը  ճանաչվել էր  անպարտ և արդարացվել՝  արարքում հանցակազմի բացակայության   հիմքով։ Վերացվել էր նրա նկատմամբ ընտրված  խափանման միջոցը`   չհեռանալու մասին ստորագրությունը։

Ըստ մեղադրանքի,  Դավիթ Մաչկալյանը 2009թ. հունիս ամսից մինչև 2012թ. հունվար ամիսն ընկած ժամանակահատվածում մարմանավաճառուհուն    յուրաքնաչյուր օրվա համար 10.000 ՀՀ դրամ վարձատվության դիմաց թույլատրել է նստել իրեն պատկանող  «ՎԱԶ 2107»  մակնիշի    ավտոմեքենան ու շրջել Երևան քաղաքի Լենինգրադյան փողոցով:  Բագրատունյաց պողոտայում գտնվող Երևանյան լճի տարածքում, որտեղ կինը պարբերաբար զբաղվել է մարմնավաճառությամբ,  յուրաքանչյուր հաճախորդի սպասարկումից հետո ստացել է 1.000-2.000 ՀՀ դրամ գումար`   նպաստելով կնոջ պոռնկությամբ զբաղվելուն։

Առաջադրված մեղադրանքում ամբաստանյալ Դավիթ Մաչկալյանն իրեն մեղավոր չի ճանաչել  և ցուցմունք տվել, որ անձնական ավտոմեքենայով զբաղվել է տաքսի ծառայությունների մատուցմամբ։ Մարմնավաճառուհուն   ճանաչում է 2009 թվականից, նա եղել է իր մշտական հաճախորդը, նրանից երբևէ հավելյալ գումարներ չի ստացել և նրան պոռնկությամբ զբաղվելուն որևէ կերպ չի նպաստել։

Մարմնավաճառ վկան ընդունել է, որ զբաղվում է մարմնավաճառությամբ, իսկ Դավիթ Մաչկալյանին ճանաչում է որպես տաքսու վարորդի։ 2009 թվականի հունիս ամսից մինչև 2012 թվականի հունվարն ընկած ժամանակահատվածում պարբերաբար օգտվել է Դավիթի ծառայություններից` յուրաքանչյուր օրվա համար վճարելով 10.000 դրամ։ Երբեմն սեփական նախաձեռնությամբ Դավիթին տվել է հավելյալ 1.000-2.000 դրամ գումար։

Վկան նշել է, որ Դավիթ Մաչկալյանն իրեն մարմնավաճառությամբ զբաղվելուն չի ներգրավել և չի նպաստել` ավտոմեքենա, բնակարան կամ այլ կացարան չի տրամադրել, իր «գործունեությունից»  օգուտ չի ստացել։

Դատարանում հարցաքննված ևս 4 վկաների  ցուցմունքները,  դատարանի գնահատմամբ,    «որևէ ապացուցողական նշանակություն չեն կարող ունենալ ամբաստանյալի մեղքը հիմնավորելու կամ հերքելու համար»։

Դատարանն արձանագրում է, որ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 262-րդ հոդվածով պատասխանատվություն է նախատեսվում պոռնկությամբ զբաղվելու համար հաստատություն ստեղծելու, ղեկավարելու կամ պահելու կամ որևէ հանրային հաստատություն պոռնկությամբ զբաղվելու համար օգտագործելու կամ այլ անձի պոռնկությամբ զբաղվելու համար բնակարան կամ այլ կացարան պարբերաբար տրամադրելու կամ գույքային օգուտ ստանալով` պոռնկությամբ զբաղվելուն այլ ձևով նպաստելու համար։   Վերոհիշյալ հոդվածով նախատեսված հանցակազմի օբյեկտիվ կողմը դրսևորվում է միայն հոդվածի դիսպոզիցիայում մատնանշված արարքներից առնվազն մեկը կատարելով, այսինքն` պոռնկությամբ զբաղվելու համար հաստատություն ստեղծելով, պոռնկությամբ զբաղվելու համար հաստատություն ղեկավարելով, պոռնկությամբ զբաղվելու համար հաստատություն պահելով, հանրային որևէ հաստատություն պոռնկությամբ զբաղվելու համար օգտագործելով, այլ անձի պոռնկությամբ զբաղվելու համար բնակարան կամ այլ կացարան պարբերաբար տրամադրելով, գույքային օգուտ ստանալով պոռնկությամբ զբաղվելուն այլ ձևով նպաստելով։

«Հատկանշական է, որ ամբաստանյալին առաջադրված մեղադրանքից չի երևում, թե ՀՀ քրեական օրենսգրքի 262-րդ հոդվածի դիսպոզիցիայում մատնանշված արարքներից կոնկրետ որի կատարումն է նրան վերագրվել»,- նշվում է դատավճռում։

Գործով ձեռք բերված և դատաքննությամբ հետազոտված ապացույցներով, ըստ դատարանի,  չի հիմնավորվել ամբաստանյալի կողմից  կնոջը պոռնկությամբ զբաղվելու համար հանրային որևէ հաստատություն օգտագործելու, ինչպես նաև նույն նպատակով նրան բնակարան կամ այլ կացարան պարբերաբար տրամադրելու փաստը։  Գործով չի հիմնավորվել նաև ամբաստանյալի կողմից կավատություն կամ առանց միջնորդության պոռնկությամբ զբաղվելու համար ոչ պարբերաբար կացարան տրամադրելու փաստը, այսինքն` չի հիմնավորվել ամբաստանյալի կողմից գույքային օգուտ ստանալով  մարմնավաճառուհուն  պոռնկությամբ զբաղվելուն այլ ձևով նպաստելու հանգամանքը։

Իսկ մարմնավաճառուհուց  օրական 10.000 դրամ և երբեմն հավելյալ 1.000-2.000 դրամ գումարներ ստանալու հանգամանքի վերաբերյալ դատարանը գտել է, որ ամբաստանյալն այդ գումարներն ստացել է ոչ թե որպես մարմնավաճառին պոռնկությամբ զբաղվելուն նպաստելու համար օգուտ, այլ իր` որպես տաքսի վարորդի, կողմից մատուցած ծառայությունների համար աշխատավարձ, անկախ նրա գիտակցումից, թե որտեղ է ամեն անգամ տանում մարմնավաճառին։

Այսպիսով, դատարանը եզրակացրել է, որ ամբաստանյալի արարքում բացակայում է ՀՀ քրեական օրենսգրքի 262-րդ հոդվածով նախատեսված հանցակազմի օբյեկտիվ կողմը, հետևաբար, դատարանը գտել է, որ ամբաստանյալի արարքում բացակայում է ՀՀ քրեական օրենսգրքի 262-րդ հոդվածով նախատեսված հանցակազմը, իսկ ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքի 366-րդ հոդվածի 2-րդ մասի համաձայն` դատարանը պարտավոր է հանցակազմի բացակայության պայմաններում կայացնել արդարացման դատավճիռ։