Փաստ ինֆո

«Ես միշտ եմ ասել՝ իշխանությունն իր ձեռքի տակ ունի տարատեսակ ռեսուրսներ, որոնք ցանկացած պահի, իր նպատակահարմարություններից ելնելով, կիրառում է։ Դրանք և՛ մեդիա ռեսուրսներն են և՛ մանիպուլյացիոն տեխնոլոգիաների կիրառման հնարքները, և՛ բիրտ ուժը։ Երբ երկրում ստեղծվում է հեղափոխական իրավիճակ, իշխանությունները որոշում են կայացնում՝ ուժային մեթոդներո՞վ են ճնշելու դա, թե՞ մանիպուլյատիվ մեդիա հնարքների կիրառմամբ են հասնելու դրա մարմանը։ Թեև այս իշխանությունը լիուլի օգտվում է նաև բիրտ ուժային մեթոդներ կիրառելու տարբերակից, այնուամենայնիվ, այստեղ պետք է արձանագրեք, որ ուժային մեթոդներն այլևս արդյունավետ համարել չի կարելի,- «Փաստինֆո» լրատվականի հետ զրույցում այս մասին ասել է քաղաքագետ Արա Պողոսյանը։

Վերջինս նաև նշում է՝ լինելով հեղափոխական տեխնոլոգիաների հետազոտող և ուսումնասիրող, շատ հաճախ նկատում է, որ տարբեր մարտավարական իրավիճակներում, ընդդիմությունը ստիպված է լինում ինքը դրդել պետությանը՝ գործադրելու բիրտ ուժ, որպեսզի շարժումը գնա ոչ թե մարման ճանապարհով, այլ նոր խթան և ազդակ հանդիսանա՝ ավելի մեծ թվով մարդիկ հրապարակ բերելու և ավելի լայն զանգվածների մոբիլիզացնելու համար։ Սակայն, քաղաքագետն այստեղ խորհուրդ է տալիս այս մեթոդից խիստ զգուշությամբ օգտվել, որովհետև այն հատուկենտ դեպքերում կարող է արդյունավետ աշխատել և ցանկալի արդյունք տալ։

Ըստ վերջինիս, ակնհայտ է, որ ուժային մեթոդներն ավելի են գրգռում հասարակությանը և ստացվում է՝ ամեն անգամ ուժային բիրտ մեթոդներ կիրառելու արդյունքում, հրապարակը ավելի ու ավելի մարդաշատ է դառնում. «Պետք է նկատենք, որ դեռևս 2018 թվականին պարզ դարձավ, որ ուժային մեթոդն իրեն այլևս սպառել է։ Հետևաբար, սա գիտակցելով, օրվա իշխանությունները հիմա անցել են մանիպուլյատիվ մեդիա միջոցներ կիրառելու մեթոդին՝ նրանք գնում են վարկաբեկման ճանապարհով, հայտարարելով, թե, իբր, մարդիկ հրապարակ են գալիս որոշակի գումարների դիմաց։ Այն, որ սա համաժողովրդական շարժումը վարկաբեկելու փորձ է, պարզ է դառնում նրանից, որ այս շարժմանը հազարավոր մարդիկ են մասնակցում, մի՞թե հնարավոր է հազարավոր մարդկանց փողով հրապարակ բերել»,- ասում է քաղաքագետը։

Հարցին՝ ի՞նչ պետք է անի այս իրավիճակում պետությունը, տեսնելով, որ հրապարակն օրեցօր ավելի ու ավելի մարդաշատ է դառնում, քաղաքագետը պատասխանում է՝ առաջին և ամենաէֆեկտիվ տարբերակը վարկաբեկման մեթոդիկան է, ինչին էլ ձգտում է այս իշխանությունը՝ տարածելով տարատեսակ սուտ ինֆորմացիա, ինչպիսին, օրինակ, փողով հանրահավաքին մարդ բերելն է։ Այսպիսով, փորձ է արվում վարկաբեկել շարժումը և վարկաբեկման միջոցով՝ խոչընդոտել ավելի մեծ թվով զանգվածների գրավումը հանրահավաքներին. «Սակայն այստեղ պետք է օբյեկտիվորեն գնահատական հնչեցնել՝ հակաիշխանական այս շարժումն օր օրի ավելի մեծ թափ է հավաքում։ Նույնիսկ իմ շրջապատում, շատ մարդիկ ինձ համար անակնակալ ու անսպասելի կերպով պասիվ համակրողից դառնում են ակտիվ ընդդիմադիրներ, հայտարարում են, որ միանում են հակաիշխանական շարժմանը և գնում հրապարակ։ Իշխանություններին այլ բան չի մնում, քան իրենց ընտրազանգվածին պահելու համար իրականացնել իրենց ձեռքի տակ եղած վարկաբեկիչ գործիքակազմը, թեև, կարծում եմ, ստեղծված իրավիճակում սա նրանց այլևս չի օգնելու»,-ասում է Արա Պողոսյանը։

Անդրադառնալով իշխանական վարչակազմի վերջին օրերի դրսևորած ոչ ադեկվատ վարքին, որ, հատկապես, ակնառու է դառնում վարչապետի հրաժարականի պահանջի հանրայնացման հարցի պարագայում, քաղաքագետը նկատում է՝ երբ խոսում ենք վարչակազմի աշխատակազմի մասին, տպավորություն է, որ այնտեղ ոչ թե մասնագետներ են նստած, այլ որոշակի մեդիա ռեսուրսներին տիրապետող անձինք ընդամենը. «Տպավորություն է, թե նրանց գործը, պարզապես, ցանկացած պահին ինչ-որ մեկնաբանություններ տալն է, սենսացիոն վերնագրերով սենսացիոն բնույթի լուրեր տարածելը և վերջ։ Նրանց թվում է, թե սրանով իրենք կառավարում են երկիրը, բայց հենց այստեղ է, որ պետք է ասել՝ այս երկիրն այս օրին հասցրեց հենց այդպիսի ոչ պրոֆեսիոնալ և ոչ կոմպետենտ աշխատաոճը։ Ի դեպ, այդպիսի գործելաոճն էլ ավելի է նպաստում, որպեսզի հասարակության ավելի լայն զանգվածներ հակաիշխանական տրամադրություններ ունենան»։

Հարցին՝ հնարավո՞ր է, որ իշխանական վարչակազմի նմանօրինակ վարքը պայմանավորված լինի վախի դրսևորմամբ, Արա Պողոսյանը պատասխանում է՝մենք տեսնում ենք, թե ինչպես, պարբերաբար, իշխանական թիմից առանձին պատգամավորներ, իրարից անկախ, հայտարարում են, թե Փաշինյանը չի պատրաստվում հրաժարական ներկայացնել։ Սա, ըստ վերջինիս համոզման, նախ խոսում է այն մասին, որ այդ մարդն ինքնուրույն որոշումներ չի կայացնում։ Հաջորդ ամենակարևոր արձանագրումն, ըստ քաղաքագետի, այն է, որ վերոհիշյալ անձը՝ լինի կառավարության թե աշխատակազմի անդամ, պետք է ընդունակ լինի հակաճգնաժամային կառավարման։ Թե ինչքանով են այս իշխանության շարքերում նստած մարդիկ ընդունակ հակաճգնաժամային կառավարում իրականացնելու, ըստ Արա Պողոսյանի, առանց հատուկ մեկնաբանությունների էլ՝ պարզ է՝ նրանք դրան ընդունակ չեն։

Աղբյուր` Փաստինֆո