Փաստ ինֆո

«Այն մեսիջները, որ Ռուսաստանի Դաշնության նախագահն ուղղում է ԱՄՆ-ին և ՆԱՏՕ-ի անդամ երկրներին, որի կազմում է նաև Թուրքիան՝ Ադրբեջանի ռազմաքաղաքական թիվ մեկ դաշնակիցը, նրանք հրաշալի կերպով հասկանում են։ Իրականությունն այն է, որ Ռուսատանը կարող է շատ ավելի խիստ լինել, քան մինչ այս էր և, բոլորովին պատահական չէ, որ Ռուսաստանի դեմ պատժամիջոցներ չկիրառած մի քանի երկրների ցանկից Ադրբեջանն ու Թուրքիան բացակայում են։ Հետևաբար, եթե սկզբունքորեն փորձ արվի ռազմական բախումներ հրահրել հայ ադրբեջանական սահմանին, իսկ մենք գիտենք, որ դա չի կարող տեղի ունենալ առանց Թուրքիայի անմիջական որոշման, ապա Ռուսաստանն այս նախաձեռնությունն անպատասխան չի թողնի։ «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասում է ռազմական փորձագետ Հայկ Նահապետյանը՝ նշելով, որ Հայաստանի վրա հարձակվելու պարագայում, Ռուսաստանը՝ հայերի, հույների և քրդերի հետ միասին Թուրքիան կազատագրի թուրքերից։ Թուրքիայում սա շատ լավ են հասկանում։

Նշենք, որ փետրվարի 24-ի վաղ առավոտյան ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինը հայտարարեց Դոնբասում ռազմական հատուկ գործողություն սկսելու մասին ու արդեն մարտեր են ընթանում Խարկովի նկատմամբ հսկողություն սահմանելու համար։ ԵՄ-ն ու ԱՄՆ-ն հայտարարել են Ռուսաստանի նկատմամբ մի շարք տնտեսական պատժամիջոցներ կիրառելու մասին, ինչին զուգահեռ նաեւ ռազմական օգնություն է ցուցաբերվում Ուկրաինային։ Տարբեր փորձագետներ մտահոգություններ են հնչեցնում, որ ռազմական գործողությունները շարունակվելու դեպքում Ադրբեջանը եւս կփորձի իրավիճակը սադրել հայ-ադրբեջանական սահմաններին։

Հայկ Նահապետյանի արձանագրմամբ՝ այն, ինչ կատարվում է Ուկրաինայում, ոչ թե լարում կամ պատերազմ է, այլ ռազմական հատուկ գործողություններ՝ ՌԴ-ի զինված ուժերի, Դոնեցկի և Լուգանսկի ինքնապաշտպանական ուժերի կողմից, որոնք իրականացվում են Ուկրաինայում. «Այն գործողությունները, որն իրականացնում են իմ կողմից նշված ստորաբաժանումներն, իրենց առաջ խնդիր են դրել, առաջին հերթին՝ ոչնչացնել Ուկրաինայի Զինված ուժերի դիմադրողականությունը, միաժամանակ, նվազագույնին հասցնելով խաղաղ բնակչության կողմից զոհերի և վիրավորների թիվը։ Ռուսաստանում շատ լավ են հասկանում՝ որքան շատ եղավ եղբայրական պատերազմում տված զոհերի և վիրավորների թիվն, այնքան դա լուրջ նստվածք է թողնելու երկու ժողովուրդների հարաբերություններում, ինչը Ռուսաստանի Դաշնությունն, իսկապես չի ցանկանում։ Սրա համար ՌԴ-ի Զինուժի կողմից հասցվող ռազմական գործողությունները խիստ թիրախային են, այսինքն, հիմնականում ոչնչացվում են Ուկրաինայի զինված ուժերի զրահատեխնիկան, օդանավերն ու օդանավակայանների թռիչքուղիները, հրամանատարական կետերը, ՀՕՊ և ՌԵՊ համակարգերը և այլն»։

Խոսելով ուկրաինական կողմի որդեգրած ռազմական գործողությունների բնույթի մասին, Հայկ Նահապետյանն ընդգծում է՝ ճիշտ հակառակն են անում Ուկրաինայի Զինված ուժերը. «Նրանք ահաբեկչական միավորումների մեթոդաբանությամբ առաջնորդվող ռազմական գործողություններ են վարում։ Այսինքն, իրենց ունեցած տեխնիկան, հիմնականում՝ հրետանին, հրթիռներն ու տանկերը տեղակայում են բնակելի քաղաքներում՝ դպրոցների, մանկապարտեզների, հիվանդանոցների և բնակելի շենքերի հարևանությամբ և այդ ուղղություններից կրակ են բացում։ Հույս ունենալով, որ ռուսական զինուժը կրակ կբացի իրենց ուղղությամբ, ապա հրետանու արկերն ու հրթիռները մի քանի մետր շեղվելով, կարող են վնասել քաղաքացիական այդ ենթակառուցվածքները։ Եթե, անգամ, այդ շենքերում արդեն մարդիկ չկան, ապա, միայն այն կադրերը, թե, այսպես կոչված, բարբարոս ռուսները ինչպես են անխղճորեն ռմբակոծում խաղաղ բնակիչներին և քաղաքացիական ենթակառուցվածքներն, արդեն քարոզչական տեսանկյունից մեծ օգուտ կարող է բերել ուկրաինական կողմին։ Սա այլ բան չէ, քան ուղղակի սադրանք»,- ասում է ռազմական փորձագետը։

Նրա փոխանցմամբ՝ ռուսական Զինված ուժերը, որպես կանոն, քաղաքներ չեն մտնում, միայն այն քաղաքներ, որտեղ դիմադրություն կա, ինչպես օրինակ Խարկովում կամ Դոնեցկի մարզի մաս կազմող Մարիոպոլ քաղաքը, որ մինչ վերջին զարգացումները, գտնվում էր ոչ թե Դոնեցկի կամ Լուգանսկի ինքնահռչակ հանրապետությունների, այլ Կիևի ենթակայության տակ.«Անգամ այս պարագայում, ռուսական զինված ուժերը ագրեսիա չեն ցուցաբերում։ Փաստացի, Մարիոպոլի քաղաքացիները պատանդի կարգավիճակում են հայտնվել, որտեղ նացիստական, ծայրահեղ ազգայնական խմբավորումների գումարտակները թույլ չեն տալիս, որպեսզի բնակիչները դուրս գան քաղաքից՝ կենդանի վահանի տեղ օգտագործելով քաղաքի խաղաղ բնակչությանը։ Նույնիսկ այսպիսի պարագայում Ռուսաստանի զինուժը չի ռմբակոծում, անգամ, Մարիոպոլի համատարած տարածքները, որտեղ ազգայնական կազմավորումների կողմից վերահսկվող կրակային միջոցներն են»։

Խոսելով մայրաքաղաք Կիևի ճակատագրի մասին, Հայկ Նահապետյանն ընդգծում է՝ այժմ ողջ Կիև քաղաքը շրջափակման մեջ է, բայց ռուսական զինուժը փորձում է դեռևս չմտնել մայրաքաղաք. «Ուկրաինական Զինված ուժերի կառավարումը, կարելի է ասել, կորել է, որովհետև ոչնչացված են հրամանատարական կետերը, օդուժն ամբողջովին վերահսկվում է Ռուսաստանի Դաշնության Զինված ուժերի կողմից և, եթե սրան էլ գումարենք օրեր առաջ ՌԴ նախագահ Պուտինի հայտնի ելույթը, որով նա Պաշտպանության նախարարին և Գլխավոր շտաբի պետին հանձնարարական է տալիս միջուկային զորքերը բերել հատուկ մարտական հերթապահության, ապա հասկանալի է դառնում, որ սրանով նա արևմուտքին և մասնավորապես ՆԱՏՕ-ի երկրներին հասկացնում էր, որ Ռուսաստանը պատրաստակամ է և կարող է, ըստ անհրաժեշտության, ատոմային մարտագլխիկների հրթիռներով հարվածներ հասցնել Ուկրաինայի դեպքերին։ Միաժամանակ, իրադարձություններին միջամտելու նախաձեռնություն ցուցաբերող բոլոր երկրներին, նույն Վլադիմիր Պուտինը զգուշացրել էր՝ նրանք, ովքեր կփորձեն միջամտել այս գործողություններին, իրենց պատմության ընթացքում այնպիսի հարված կստանան, որոնք երբևիցե չեն ստացել։ Պատահական չէ, որ այդ հայտարարությունից անմիջապես հետո, ԱՄՆ նախագահը, ՆԱՏՕ-ի գլխավոր քարտուղարն ու Եվրոմիության պատասխանատու երկու անձիք, հրապարակավ հայտարարեցին, որ Ռուսաստանի Դաշնությունն իրենց նկատմամբ որևէ ագրեսիա իրականացնել չի պատրաստվում, որ ատոմային պատերազմ չի լինի և այն։ Սա նշանակում է, որ այն մեսիջը, որ Պուտինն ուղարկեց ԱՄՆ-ին և ՆԱՏՕ-ի ռազմական ղեկավարությանը, ճիշտ ժամանակին տեղ ասավ, այսինքն՝ նրանք հասկացան, որ Ռուսաստանի Դաշնության քաղաքական և ռազմական ղեկավարությունը բլեֆ չի անում»։

Ամփոփելով զրույցը, ռազմական փորձագետ Հայկ Նահապետյանն ընդգծում է՝ Ուկրաինայի հարցը, կարելի է ասել, վերջնականապես լուծված է, ողջ Ուկրաինայի տարածքով վերահսկողություն սահմանելու հարցն, արդեն, օրերի կամ մեկ շաբաթվա խնդիր է։ Իսկ արևմուտքը, որ պատրաստակամ էր Լեհաստանի և արևմտյան Ուկրաինայի տարածքով ծանր զրահատեխնիկա ուղարկել Ուկրաինայի կենտրոնական հատվածներ, Պուտինի հայտնի հայտարարությունից հետո գործընթացն անմիջապես կասեցրեց։ Եվրոպան իր ռազմաքաղաքական ներկայությունն ապահովող ՆԱՏՕ-ի հետ միասին, ուղղակի, ստիպված են լինելու համակերպվել այն մտքի հետ, որ Ուկրաինայում, Հարավային Կովկասում և Միջին Ասիայում իրենք այլևս անելիք չունեն։

Աղբյուր` Փաստինֆո