Փաստ ինֆո

Փաշինյանի ելույթն իսկապես սադրանք էր, բայց այդ սադրանքը նոր չի սկսվել։ Այս մասին «Փաստինֆոյի» հետ զրույցում ասաց ռազմական փորձագետ, պահեստազորի գնդապետ Հայկ Նահապետյանը՝ անդրադառնալով Նիկոլ Փաշինյանի երեկվա ելույթին ռուսական կողմի արձագանքին առ այն, ելույթը սադրիչ էր որակվել ու նշվել, որ Հայաստանի վարչապետը «մեծ քայլերով գնում է Ուկրաինայի նախագահ Վլադիմիր Զելենսկու ճանապարհով»։

«Փաշինյանի առջև դրված է խնդիր ՌԴ-ի հետ ռազմական և տնտեսական համագործակցության կարևորագույն 3 պայմանագրերը չեղարկելն է։ Մասնավորապես՝ ՌԴ-ի հետ փոխօգնության պայմանագիրը, ըստ որի՝ ՀՀ-ում ռուսական 102-րդ ռազմաբազան մինչև 2046-ը կարգավիճակ ունի, ՀԱՊԿ անդամակցության և ԵԱՏՄ անդամակցության պայմանագրերը։ Դրանց չեղարկման գործընթացը սկսելու համար Փաշինյան քարոզչության դաշտում պետք է ներկայացնի ՌԴ-ի կողմից քայլեր, որոնք ապացուցողական հիմք պետք է ունենան։ Մինչդեռ նման գործնական քայլեր այսօր չկան, դրա փախարեն կան մտորումներ, բամբասանքներ ու մտավարժանքներ։

«Որպեսզի դրանք լինեն՝ իրենք անցան գործնական քայլերին։ Նման գործնական քայլ էր Հռոմի ստատուտի ընդունումը, Փաշինյանն ու իր խորհրդականները ակնկալում էին, որ ՌԴ-ն դրա արդյունքում երևացող և չերևացող գործիքակազմ կօգտագործի Հայաստանի դեմ որոշակի պատժամիջոցներ կիրառելու համար։ Բայց դա չեղավ»,- նկատել է փորձագետը։

Նրա դիտարկմամբ՝ երկրորդն այն է, որ Հայաստանը դիմել էր ՌԴ-ին՝ վառելիքի բենզին և դիզվառելիքի որոշակի քանակ ստանալու համար։ «Եթե ՌԴ-ն մերժեր՝ իրենք չէին մանրամասնելու մերժման պատճառները։ Ասելու էին՝ դիմեցինք՝ մեզ չօգնեցին, մինչդեռ իրականում ՌԴ-ն իրավական ակտ էր ընդունել, որ այլևս բենզին և դիզվառելիք չի արտահանում՝ ելնելով երկրում ստեղծված իրավիճակից։

Չնայած, որ Հայաստանը իր քվոտան լրացրել էր, բայց ՌԴ-ն իր ընդունած իրավական ակտը մի կողմ դրեց և իր դաշնակցին օգնեց ու այդ 15 000 տոննա բենզինն ու 20 000 տոննա դիզվառելիը տվեց»։

Երրորդ քայլն, ըստ փորձագետի, Փաշինյանի ելույթն էր, որով նա ՌԴ-ին մեղադրեց Հայաստանում հեղաշրջում կազմակերպելու վատթարագույն սցենարի մեջ։ «Երևի այդ ելույթի ժամանակ մտքում ասում էր՝ ստախոս, ստախոս, ինձնից էլ ստախո՞ս։ Եթե վարչական ռեսուրսի օգտագործումը չլիներ՝ նա հավանաբար Երևանի ավագանու ընտրությունների ժամանակ 1 տոկոս էլ չէր հավաքի»։

Ինչ վերաբերում է Արցախի հայաթափման գործում ՌԴ խաղաղապահների անգործության վերաբերյալ մեղադրանքին՝ Նահապետյանն ասաց, որ այստեղ էլ այդ մեղադրանքները որևէ հիմք չունեին։

«Ընդհանրապես, որքան գիտեմ Փաշինյանը տառաճանաչ է և թեև վատ, բայց ռուսերեն կարդում է, օրինակ նոյեմբերի 9-ի փաստաթղթում, որի տակ ինքը ստորագրություն էր դրել, և որը նախ ռուսերեն էր գրված, խաղաղապահների գործառույթների մասին որևէ տող կա՞, թե չկա։ Փոխարենը այդտեղ գրված է, որ հրադադարի ռեժիմի վերահսկողությունը դրվում է 2 պետության վրա։ Խոսքը Աղդամում ստեղծված հրադադարի վերահսկման կենտրոնի մասին է, որ ստեղծվել էր ՌԴ-ի և Թուրքիայի միջոցով։

Այսինքն՝ սեպտեմբերի 19-ի հրադադարի ռեժիմի խախտման պատասխանատուն 2 պետություններն էին, արդյո՞ք Փաշինյանը դիմել է ՌԴ և Թուրքիայի նախագահներին, նման բան լսե՞լ եք, որ Նոյեմբերի 9-ի փաստաթղթի 6-րդ կետի հիման վրա նա դիմի 2 երկրների ղեկավարներին։ Ոչ, նման բան չի եղել»,- ասում է Նահապետյանն ու ավելացնում. «Հաջորդ հիմնավորումը, թե ինչու է մեղադրանքն անհիմն, այն է, որ երբ սեպտեմբերի 19-ին սկսվեցին ռազմական գործողությունները՝ Թեհրանում մի քանի ժամ հետո եղավ հանդիպում ՌԴ ՊՆ Սերգեյ Շոյգույի և Իրանի գլխավոր շտաբի պետի պատվիրակության մասնակցությամբ։

Այդ օրերին տեղեկություն տարածվեց առ այն, որ այդ հանդիպմանը Իրանը հրավիրել է ՀՀ ուժային կառույցներից ՀՀ Պաշտպանության նախարարին կամ ԳՇ պետին։ 2 անգամ նման զանգ է եղել և 2 անգամ մերժվել է։ Մինչդեռ, այդ հանդիպմանը քննարկվել է ԼՂ-ում ստեղծված իրավիճակը։ Ընդ որում ՝ այդ հրավերը վաղօրոք պլանավորված չի եղել և պայմանավորված էր սեպտեմբերի 19-ին Ադրբեջանի զինված ուժերի՝ Արցախի ՊԲ-ի վրա հարձակմամբ։ Ինչո՞ւ Հայաստանից որևէ մեկը չմասնակցեց այդ հանդիպմանը։ Ինչու Փաշինյանը մերժեց այդ հանդիպմանը մասնակցությունը»։

Փորձագետի կարծիքով՝ այնտեղ հայտարարություն էր կազմվելու, որի տակ Հայաստանը պետք է ստորագրություն դներ և հրադադարի ռեժիմի վերականգնումը ոչ թե լինելու էր Արցախի ՊԲ զենքերը վայր դնելու միջոցով, այլ պետությունների պահանջի հիման վրա։ Այդ պահանջին Հայաստանը ևս պետք է միանար։

Ինչու Հայաստանն այդ մասին չի խոսում, ինչու չի ասում, որ մեզ հրավիրել էին Թեհրանում հարցի հրատապ քննարկման ու ես 2 անգամ մերժել են։

Փոխարենն ասում են՝ խաղաղապահներն իրենց գործառույթները չեն կատարել։ «Ես էլ ասում եմ, Փաշինյան Նիկոլ՝ ցույց տուր մի փաստաթուղթ, որտեղ գրված է, որ ռուս խաղաղապահների գործառույթն ամրագրված է, նոյեմբերի 9-ի փաստաթղթի տակ։ Դու ես ստորագրել այդ փաստաթուղթը, ինչու խաղաղապահների գործառույթների մասին 1-2 կետ չես գրել, որ հիմա էլ վերացական մեղադրանքներ ես հնչեցնում։

Նա ընդգծեց, որ իրականում, ոչ թե Փաշինյանն է գնում Զելենսկու ճանապարհով, այլ իրեն տանում են։ «Այդ հոտընկայս ծափաողջույնները, որ նայում էի՝ մտովի հիշեցի, որ նույն կերպ ընդունում էին, երբ եվրոպական ամբիոններից հակառուսական կեցվածքով Սահակաշվիլին էր խոսում, երբ Զելենսկին էր խոսում։

Պատահական չէ, որ ռուսական կողմը հենց Զելենսկու հետ է զուգահեռներ տանում։ Այստեղ անձերի խնդիր չէ, այստեղ այն մասին է, թե երկիրը ինչ օրհասական վիճակների կարող է հասնել։

Փաշինյանն իր իշխանությունը պահելու համար աջ ու ձախ խոստումներ է տալիս, բայց նման խոստումներ տալով, եթե նա սեփական ժողովրդին խաբելով, կարող է պատասխանատվություն չկրել, որովհետև ժողովրդին կարող է ուժով, ոստիկանությունով ճնշել, ապա միջազգային հարաբերություններում պետություններին տրված խոստումներին պահանջատեր պետություններ կան և այդ պետությունները վաղ թե ուշ պահանջատեր են լինելու նրա տված խոստումներն իրակնացնելու համար։

Եթե դա չի լինում՝ նրանք ուժով են դրանք ստանում։ Դրա համար էլ երկրները, որոնք ունենում են էսպիսի կառավարիչներ հայտնվում են մեծ ու խորը անդունդի առաջ»։

Աղբյուր` Փաստինֆո