Փաստ ինֆո

Դեռ Սոթքում ենք։ Այս ընթացքում կրակոցների, հարվածների այն օրվա ձայները թեև չկան, թեեւ շարունակում ենք լարված վիճակում մնալ։ Այստեղ մնալն, ամեն դեպքում, անվտանգ չէ։ «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում այս մասին ասաց սահմանապահ գյուղի բնակիչներից մեկը։

Հիշեցնենք, որ սեպտեմբերի 1-ի վաղ առավոտից, ադրբեջանական ԶՈւ-երն ծանր զրահատեխնիկայով ինտենսիվ կրակ էր բացել սահմանային Սոթքի և Նորաբակ գյուղերի սահմանային դիրքերի ուղղությամբ։ Կիրառվել էին նաև ականանետեր և ԱԹՍ։ Պաշտոնական տվյալներով՝ հայկական կողմն ունի 3 զոհ և 2 վիրավոր։

Մեր զրուցակցի խոսքով՝ ադրբեջանական ագրեսիվ գործողություններից հետո գյուղի բնակիչները համայնք են վերադառնում հիմնականում ցերեկային ժամերին՝ գյուղական աշխատանքների իրականացման համար, իսկ գիշերը կրկին դուրս են գալիս բնակավայրից։

«Հիմա վախենալի է էլի։ Ժողովուրդը գնում- գալիս է։ Որովհետև չես իմանա էլի։ Սեպտեմբերի 13-ը Ձեզ վառ օրինակ։ Այս ընթացքում էլ մի 3 անգամ կրակել են գյուղի մոտակայքում գտնվող զորամասի ուղղությամբ։ Գյուղին դե... դեռ վնաս չեն հասցրել»,- ասաց նա՝ հավելելով, որ դիրքային կրակոցներն էլ այս օրերին վերջնական դադարած չեն։

Սոթքի բնակչի խոսքով՝ անցած տարվա սեպտեմբերյան իրադարձություններով պայմանավորված, գյուղում եղել են ընտանիքներ, որոնք այս ընթացքում վաճառել են իրենց ունեցվածքն ու վերջնական տեղափոխվել գյուղից։ Կան նաև ընտանիքներ, որոնք չեն հեռանում՝ հնարավորություն չունենալու պատճառով։ Մեր զրուցակիցն էլ Քարվաճառից է։ ՀՀ է տեղափոխվել 44-օրյա պատերազմից հետո, ու կանգնել մեկ այլ խնդրի առջև։ Ասում է՝ հնարավորություն ունենա՝ հենց այս պահին կհեռանա գյուղից։

«Ես այլ տարբերակ չունեմ։ Իմ տղան այսօր- վաղը պետք է ամուսնանա։ Բայց չեմ ուզում, որ երիտասարդ ընտանիքը գա ու էստեղ ախուվախով ապրի։ Բայց խնդիրն այն է, եթե գյուղը հանկարծ դատարկվի, թշնամին կառիթավորվի. «մերն է... գալիս ենք... մեր օկուպացրած տարածքներն են...»։ Պարզ չէ՞, որ դա է լինելու արդյունքը։ Բայց ընտրության հնարավորւթյուն պարզապես չունենք։ Էստեղ ապրելը հնարավոր չէ, որովհետև երբեք չես կարող գլուխդ բարձին հանգիստ դնել ու քնել»,- ասաց նա։

Սոթքում ընտանիքը բնակության է տեղափոխվել մեր զրուցակցի ամուսնու տատիկի տուն։ Ասում է՝ հիմա տան կադաստրային հարցերով են զբաղված, որպեսզի, Աստված չանի, որևէ խնդիր առաջանալու դեպքում կարողանան ապացուցել իրենց իրավունքները։
«Հիմա կադաստրն էլ մի աշխարհ գումար է ուզում։ Ես ասում եմ այդ գումարով անգամ տունը չեմ կարողանա վաճառել։ Ո՞վ կգա ու այստեղ տուն կգնի, ուղիղ թշնամու նշանակետում»,- ասաց նա։

Այդուհանդերձ, այս ընթացքում, գյուղում մնացած բնակիչները փորձում են վերադառնալ իրենց առօրյա կյանքին։ Մեր զրուցակիցը հայտնեց, որ սահմանային բնակավայրում ուսումնական պրոցեսը դադարեցվել էր միայն ուստարվա առաջին օրը, երբ երեխաներին թշնամական կրակոցների ձայների ներքո դպրոցից տուն էին ուղարկել։ Դրա հաջորդ օրն իսկ դասերը շարունակվել են։
«Իմ թոռնիկն էլ հիմա նախակրթարանում է։ Ուսումնական հաստատություններն աշխատում են։ Ճիշտ է, ընտանիքների մի մասը դուրս է եկել, երեխաներին էլ տարել են, ոմանք վախենում են ուղարկել երեխային, այնուամենայնիվ, թեև քիչ երեխաներով, բայց գործում են հաստատությունները»,- ասաց նա։

Այս ընթացքում տեղի բնակիչներն անասուններին խուսափում են արոտավայրեր տանել։ Արոտի համար կենդանիներին բաց են թողնում իրենց տնամերձ տարածքներում։ Ասում է՝ իրենք էլ չեն նստում բակերում՝ թշնամու թիրախ չդառնալու համար։

Աղբյուր` Փաստինֆո