Փաստ ինֆո

2,5 տարի Նիկոլը պատրաստում էր մեր պարտությունը։ Բոլոր ուղղություններով՝ ռազմական, քաղաքական-դիվանագիտական, տեղեկատվական. հետևողականորեն, մանրակրկիտ, ջանասիրաբար և հատուկ ցինիզմով էր պատրաստում մեր ձախողումը։

Եթե հետադարձ հայացք նետենք դիվանագիտական և տեղեկատվական բաղադրիչներին, ապա կբախվենք սարսափելի իրականության հետ։ Նիկոլը, ով հայտարարում էր «նոր Հայաստանի» մասին, իրականում դարձավ նոր Ադրբեջանի «շինարարը»։ Մինչև Ստեփանակերտի հանրահավաքում «Արցախը Հայաստան է և վերջ» գոռալը, մինչև 2020-ի հուլիսին Տավուշի սրացումը աշխարհը Ադրբեջանին ընկալում էր որպես հավերժական ագրեսոր։ Ադրբեջանի ռազմատենչ հռետորաբանությունը, նրա կանոնավոր սպառնալիքները և մկանները չդադարող խաղը կասկած չեն թողել ոչ միջնորդների, ոչ էլ միջազգային դերակատարների մոտ այն բանում, որ հենց Ադրբեջանն է ագրեսոր երկիր ղարաբաղյան գործընթացում և ապակառուցողական կողմ՝ բանակցություններում։

Նիկոլը պետք է փոխեր դա։ Միտումնավոր նվաստացնելով Մինսկի խմբին՝ ուժի չկիրառման երաշխավորին, նվազեցնելով նրա դերը կարգավորման գործում, նա հայտարարել է նոր դիրքերից բանակցություններ սկսելու մասին և սկսել է Ադրբեջանի հետ հարաբերությունները կառուցել ուղղակիորեն՝ շրջանցելով միջնորդներին։ Տավուշում տեղական նշանակության մարտեր սանձազերծելով՝ նա լեգիտիմացրել է հակահայկական ադրբեջանա-թուրքական տանդեմի ստեղծումը։ Տեսնելով պատերազմի ակնհայտ նախապատրաստությունները, ոչ երկիմաստ զգուշացումներ ստանալով ՀԱՊԿ-ից՝ զբաղվել է 2050-ին Եվրոպայի առաջնությունում Հայաստանի ֆուտբոլի հավաքականի հաղթանակների պլանավորմամբ։

Պատմական դաշնակիցների հետ վիճելով, նորերին ձեռք չբերելով, բանակը թուլացնելով և հասարակության մեջ ատելություն սերմանելով՝ Նիկոլը 2,5 տարում Հայաստանը վերածեց Ադրբեջանի համար ամենահարմար հակառակորդի՝ կանխորոշված պարտությամբ երկրի։

Պատերազմի ժամանակ խայտառակ սուտը, Աննա Հակոբյանի միջամտությունը զորքերի կառավարման գործընթացին, ձախողված մոբիլիզացիան, ոչ կոռեկտ ռազմական որոշումների շարքը, որի գագաթնակետը Շուշիի հանձնումն էր, զոհվածների, վիրավորների, անհետ կորածների ու գերիների թաքցրած թիվը.Ահա մեր հերոսի գործողությունների արդյունքը գերագույն գլխավոր հրամանատարի դերում:

Արդեն 2 ամիս է, ինչ մենք կապիտուլացվել ենք, բայց մեր նահանջը չի դադարում։ Մենք ամեն օր ինչ-որ բան կորցնում եւ ինչ-որ բան հանձնում ենք: Ադրբեջանի գռեհիկ հռետորաբանությանը գոնե որևէ հստակ արձագանքի բացակայությունը երաշխիք է, որ այդ գործընթացը կանգ չի առնի։

Դադարել է արդյո՞ք Ադրբեջանը ագրեսոր երկիր լինելուց: Իհարկե, ոչ։ Արդյո՞ք բարձրացվում է Թուրքիայի պատասխանատվության եւ միջազգային ահաբեկչության հարցը կատարվածի մեջ: Իհարկե, ոչ։ Կարելի՞ է արդյոք համարժեք համարել միջազգային գործընկերների արձագանքը տեղի ունեցածին՝ նույնիսկ հաշվի առնելով Նիկոլի անգործունակությունը։ Իհարկե, ոչ։ Կարելի՞ է համակերպվել նման դասավորության հետ։ Իհարկե, ոչ։

Իսկ Նիկոլը.. Նիկոլն արժանացել է Ադրբեջանի քառակի հերոսի կոչմանը՝ հայկական բանակի քայքայման, ադրբեջանական դիվանագիտության ձեռքբերումների, տեղեկատվական պատերազմում Ադրբեջանի հաղթանակի, երրորդ Ղարաբաղյան պատերազմում Ադրբեջանին մատուցած նշանակալի ծառայությունների համար:

Ամենասարսափելին այն է, որ նա պատրաստ է և վճռական է դառնալ նաև Ադրբեջանի հնգակի հերոսը՝ այս անգամ ՀՀ տարածքները յուրացնելու և պանթուրքական միջանցք ստեղծելու համար։ Եվ միայն մեզնից է կախված՝ կկարողանա արդյոք նա իր կրծքին հերթական ադրբեջանական պարգևը կախել։

Աղբյուր` Փաստինֆո