Փաստ ինֆո

Հիշում եմ Սոս Սարգսյանի խոսքերը, որ արցախյան այս մեծ հարսանիքով մեր թշնամու ողնաշարին հարված հասցրեցինք աննկարագրելի են զգացողություններս այդ հարսանիքից, բառերով նկարագրել չի լինի, - «Փաստինֆո»-ին պատմեց մեծ հարսանիքի մասնակից Վարդուհի Մանուկյանը։

Հիշեցնենք, որ բարերար Լեւոն Հայրապետյանի նախաձեռնությամբ 16 տարի առաջ Արցախում կազմակերպվեց խմբակային մեծ պսակադրություն, որին մասնակցեց 674 զույգ։ Պատմական ու հիշարժան այդ իրադարձությունը տեղի ունեցավ 2008թ. հոկտեմբերին՝ Գանձասարում, Շուշիում եւ Ստեփանակերտում։

Միջոցառումից հետո Ռուսաստանի Դաշնությունում բնակվող հայազգի մի շարք գործարարներ եւ բարերարներ՝ Լեւոն Հայրապետյանը, Ռուբեն Վարդանյանը, Սերգեյ Սարկիսովը, Դանիլ Խաչատուրովը, Աշոտ Խաչատրյանը, Գագիկ Զաքարյանը, Սեյրան Կարապետյանը, Գոռ Նահապետյանը, Կարեն Մկրտչյանը, Արարատ Թավադյանը, Վլադիսլավ Ղասումյանը եւ Սամվել Սարգսյանը որոշեցին շարունակել աջակցել նորաստեղծ ընտանիքներին:

Վարդուհին մասնագիտությամբ լրագրող է, իսկ ամուսինը՝ օպերատոր, ծնունդով Շուշիից։

«Մասնակցել բառի մեջ չեք կարող գտնել այն ողջ իմաստը, զգացմունքները, որոնք ապրեցի ես այդ օրը։ Կյանքում չէի տեսել այդքան սպիտակ զգեստով հարսներ, այդքան փեսաներ։Մեզ ամենուր դիմավորում էին»,- հիշում է Վարդուհին՝ նշելով, որ միջոցառումը կազմակերպվել էր շատ բարձր մակարդակով, նկատի էին ունեցել գրեթե ամեն ինչ, անգամ բժիշկներ էին հրավիրել՝ հերթապահության համար, քանի որ հարսիկներ կային, որոնք Արցախի հեռու շրջաններից էին եկել, մազերն ու դիմահարդարումը չփչացնեու կամ առավոտյան շուտ հասնելու համար կամ ուղղակի լարվածությունից չէին քնել գիշերը, չէին հասցրել սնվել եւ ուշաթափվում էին։

Վարդուհու խոսքերով՝ դա միայն լարվածության կողմն էր, մնացածն աննկարագրելի գեղեցիկ էր ու հպարտության զգացողությունը մինչ օրս ունի։ «Երբեք չէի մտածի, որ կլինի այն, ինչ եղավ 2020թ.ից սկսած ու մեկ տարի առաջ։ Միևնույն է այդ հրաշքը, որ ես պսակադրվել եմ Շուշիի Սուրբ Ղազանչեցոց Ամենափրկչում, ինձ նման մի քանի հարսներ պսակադրվել են Վանք գյուղում՝ Լևոն Հայրապետյանի քավորությամբ, մնացել ու կմնա ինձ հետ որպես վառ հիշատակ իրենից ու երջանկության անմոռանալի հուշ Արցախից»,- ասաց մեր զրուցակիցը ու նշեց, որ Վանք գյուղում ու Ղազանչեցոցում պսակադրվողներին միավորել էին Ստեփանակերտում, որտեղ տեղի ունեցավ մեծ հարսանեկան արարողությունը։

«Չկա նման հարսանիք որևէ մեկի կյանքում, որը ունեցել ենք մենք։ Գիտե՞ք, ամենից սիրունը ո՞րն էր, որ երեխաներն իրենց համար հարսիկ էին ընտրել, վազում էին, մոտենում, ամեն մեկը մի հարսիկի էր տալիս իր փոքրիկ թաթիկը ու հետը քայլում, կարծես այդ փոքրիկները ևս մեզ ուղեկցեին»,- պատմեց Վարդուհին ու ավելացրեց, որ դրանից հետո այդ երեխաների նման սիրուն բալիկներ ունենալու երազանք ուներ և կատարվեց։

Հայկական ավանդական հին հարսանիքներում, ինչպես նշեց Վարդուհին, փոքրիկ էին տալիս հարսի գիրկը՝ որպես պտղաբերության խորհրդանիշ ու տարոս, իսկ իրենց հետ փոքրկիները ուղղակի քայլում ղին, ուղեկցում։

«Հիմա իմ պատանի դարձած երեխաներին ցույց տալու, դաստիարակելու, պատմելու թեմա ունեմ, դա է ինձ համար ամենից կարևորը», - նշեց Վարդուհի Մանուկյանն ու ընդգծեց՝ «Արցախը կազմակերպված, սիրուն երկիր էր, շատերը շատ համեստ էին ապրում, չէին էլ մտածում, որ մի օր չի լինելու իրենց այդ հանգիստ, երջանիկ կյանքը, որ մի օր նման սարսափելի պատերազմ կլինի, ԱԹՍ-ների հեղեղ ու չնայած դրան, իրենց ու Հայաստանից իրենց միացած տղաները կդիմակայեն 44 օր ու հետո էլ կլինի այն, ինչ մեկ տարի առաջ եղավ»։

Աղբյուր` Փաստինֆո