Փաստ ինֆո

Արցախի հիմնախնդրի լուծումը տեղափոխվել է երկու՝ իրար հետ մրցակցող հարթակներ՝ ռուսական և բրյուսելյան. իսկ այդ հարթակների մրցակցությունը հանգեցնելու է նրան, որ Ադրբեջանը, որպես հաղթող կողմ, նոր պահանջներ է ներկայացնելու, մի կողմից Բրյուրսելին, մյուս կողմից՝ Մոսկվային, և փորձելու է հնարավորինս մեծ օգուտներ քաղել։ «Փաստինֆո»-ին ասաց քաղաքագետ Երվանդ Բոզոյանը՝ անդրադառնալով Լաչինի միջանցքի վրա մինի մաքսակետ տեղակայելու մասին Արցախում ռուս խաղաղապահ ուժերի հրամանատար Անդրեյ Վոլկովի հայտարարությանը։

Քաղաքագետի համոզմամբ՝ հայկական կողմը չպետք է նպաստեր, որ նման հարթակներ ձևավորվեին, սակայն, ցավոք, ամեն ինչ արեց, որպեսզի այդ հարթակները ձևավորվեն ու դա մեզ վնաս է, քանի որ հարթակների հակադրությունից, սովորաբար, շահում է ուժեղ՝ հաղթող կողմը։

Երվանդ Բոզոյանի դիտարկմամբ՝ այս պահի դրությամբ Ադրբեջանի խաղաթուղթն է ուժեղ, այդ իսկ պատճառով մենք անընդհատ կորուստներ ենք ունենալու դիվանագիտական հարթությունում։ Այդ կորուստների կանգնեցնելու մի տարբերակ է նշում մեր զրուցակիցը, այն է՝ հայկական կողմը չպետք է խրախուսի հարթակների մրցակցությունը։

Նրա խոսքերով՝ գործող իշխանությունը պատերազմը պարտվել է, բայց գոնե դիվանագիտական հարթակներում կարող էր պարտությունը կոմպենսացնել, ինչպես դա արեց Ադրբեջանը նախկինում։ Արցախյան առաջին պատերազմում Ադրբեջանը պարտվեց, բայց դիվանագիտական հարթությունում կարողացավ կոմպենսացնել իր ռազմական պարտությունը, քանի որ այնտեղ կար փորձված ղկավար, ով կարողացավ իր երկիրը հանել այդ ճգնաժամից։

«Ամեն օր արթնանալով՝ մարդիկ պետք է իմանան, որ այսօրն ավելի վտանգավոր սպասումներով է լինելու, քան երեկ էր։ Որովհետև այս վիճակը ձնագունդ է, որը գնում է մեզ համար շատ վատ՝ վտանգավոր ճանապարհով, քանի դեռ այս ֆորմատը կա»,- նշում է Երվանդ Բոզոյանը։

Անդրադառնալով Ռուսաստանի դերին ու անելիքներին՝ մեր զրուցակիցը նշում է՝ Ռուսաստանն այնքանով հաշվի կառնի մեր շահերը, որքանով որ մենք ճիշտ, գրագետ ու ակտիվ դիվանագիտություն ու քաղաքականություն կվարենք, և եթե հայաստանն ակտվ չէ Արցախի հարցում, ռուսները Հայաստանի տեղը չեն կարող ակտիվ քաղաքականություն վարել։

Երվանդ Բոզոյանը մեկ անգամ ևս զգուշացնում է՝ Ադրբեջանը փորձելու է փուլ առ փուլ նվաճել Արցախը։ Իսկ Արցախը կորցնելուց հետո, ընդգծում է քաղաքագետը, ոչ ոք թող հույս չունենա, թե մեզ հանգիստ են թողնելու՝ հետո պահանջելու են Զանգեզուրը, հետո՝ Սևանը, հետո՝ Երևանը։ Եթե ուզում ենք փրկվել, ասում է մեր զրուցակիցը, ուրեմն պիտի լրջանանք՝ ազգովի։

Աղբյուր` Փաստինֆո