Փաստ ինֆո

Ռուսաստանի Դաշնության արտգործնախարարը ուշագրավ հայտնագործում է արել՝ հանրության ներկայացնելով բանկցային գործընթացի այնպիսի նրբություններ, որոնք կրկին գաղտնի էին պահվում Հայաստանի իշխանությունների կողմից. «Փաստինֆոյի» հետ զրույցում այս մասին ասաց քաղաքաքետ Հրանտ Մելիք-Շահնազարյանն՝ անդրադառնալով ՌԴ արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովի հայտարարությանը, որով վերջինս անդրադարձ էր կատարել Պրահայում ստորագրված փաստաթղթին, որով Հայաստանը համաձայնել էր առաջնորդվել ՄԱԿ-ի կանոնադրությամբ և Ալմա-Աթայի հռչակագրով, մինչդեռ մինչ այդ Ռուսաստանն առաջարկել էր Արցախի կարգավիճակի հարցը թողնել ապագային։

«Ուստի մեր հայ գործընկերները, երբ ստորագրել են այս փաիաթուղթը, մեզ ասում են՝ «Ռուսաստանը թող հաստատի իր առաջարկները Ղարաբաղի կարգավիճակի վերաբերյալ», ինքներդ էլ հասկանում եք՝ սա ոչ թե բանակցային օպերայից է, այլ մեկ այլ բանից»,- ընդգծել էր Լավրովը։

Հրանտ Մելիք-Շահնազարյանի փոխանցմամբ՝ խոսքը, մասնավորապես, այն մասին է, որ բանակցային գործընթացում ռուսական կողմն առաջարկել և աշխատում էր մի տարբերակի շուրջ, որտեղ, թեկուզ ապագայում, Արցախի որևէ կարգավիճակ քննարկելու խնդիր կար դրված։ «Մինչ այդ Հայաստանի իշխանություններն ասում էին, որ միջազգային հանրությունը՝ բոլորը Արցախը ճանաչում են Ադրբեջանի մաս։ Մենք հիմա տեսանք, որ կար բանակցություններում տարբերակ, որով Արցախի կարգավիճակի հարցն էր քննարկվում և նաև իմացանք, որ ունենալով այդպիսի հնարավորություն, Հայաստանի իշխանություններն իրենք գնացել և ստորագրել են մի թուղթ, որտեղ, ըստ Լավրովի, այդ տարբերակն այլևս գոյություն չունի՝ այսինքն՝ ճանաչել են Արցախն Ադրբեջանի կազմում»,- ասաց Հրանտ Մելիք-Շահնազարյանը։

Խոսելով Ալմա-Աթայի հռչակագրի բուն էության մասին՝ քաղաքագետը շեշտեց, որ այդ հռչակագրում նշված է, որ գոյություն ունեցող սահմաններն են ճանաչում և ընդունում են այդ սահմանների անխախտելիությունը։ Իսկ այդ ժամանակ Ադրբեջանի սահմաններն առանց Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության էին։ Եվ այսօր, երբ խոսում են սահմանների անխախտելիության մասին, հայկական կողմը նկատի չուներ, որ Արցախը պետք է լիներ Ադրբեջանի կազմում։ Մեր զրուցակիցը ուշադրություն հրավիրեց ոչ թե Ալմա-Աթայի հռչակագրի բովանդակության կամ մեկնաբանման վրա, այլ ընդգծեց՝ եթե անգամ Ալմա-Աթայի հռչակագիրը մեկնաբանվում է՝ ի շահ Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության, ու եթե այդ պայմաններում ռուսական կողմից կար միջնորդական առաքելություն, որով ինչ-որ կերպ նշվում էր Արցախի կարգավիճակի հարցը, և որի շուրջ Ադրբեջանը պատրաստ էր աշխատել, ապա Նիկոլ Փաշինյանը որևէ իրավունք չուներ այդ տարբերակը թողնելու, և որևէ բան ստորագրելու, որտեղ Արցախի կարգավիճակի կամ ինքնորոշման հարցերն ամբողջությամբ անտեսված են։

«Իմ կարծիքով սա բավական լուրջ բացահայտում էր, և ես կարծում եմ, որ հայ հանրության այն հատվածի համար, ովքեր մինչ այս պահը չէին հասկացել, որ Փաշինյանը նպատակաուղղված շարունակում է սպասարկել թուրք-ադրբեջանական դաշինքի շահերը, ահա այդ հատվածը ևս մեկ ապացույց ստացավ այդ իրողության։ Հիմա ես ակնկալում եմ, որ քաղաքական դաշտը և մեր հանրությունը կփորձեն ադեկվատ գնահատական տալ այս իրավիճակին։ Տեսնում եմ, իհարկե, որ իշխանական քարոզչամեքենան փորձում է ամեն կերպ այս հարցը քողարկել, ծածկել, որպեսզի որևէ կերպ հնչեղություն չունենա, բայց քաղաքական ընդդիմության խնդիրն է այս բացահայտումը դարձնել օրակարգի թիվ մեկ խնդիր և հասկանալ, թե ստեղծված իրավիճակից Հայաստանի համար ի՞նչ ելքեր կան»,- նշեց քաղաքագետը։

Աղբյուր` Փաստինֆո