Փաստ ինֆո

«ՀԱՊԿ վերջին գագաթնաժողովը, ամենայն հավանականությամբ, պետք է դիտարկել երկու տեսանկյունից», - «Փաստինֆո» - ի եթերում հայտարարել է Հայաստանի Հանրապետական կուսակցության փոխնախագահ Արմեն Աշոտյանը: Կազմակերպության տեսանկյունից, իհարկե, միջոցառման ամենահեղինակավոր ավարտը չէր՝ առանց եզրափակիչ հռչակագրի ստորագրման։ Ցանկացած կողմը կարող էր հրաժարվել հռչակագրի ստորագրումից։

Այս պահին մենք ունենք մի իրավիճակ, երբ Նիկոլ Փաշինյանը, հրաժարվելով եզրափակիչ հռչակագրի ստորագրումից, խոստովանել է իր ոչ կոմպետենտությունն ու սնանկությունը։ Ինչո՞ւ։ Անցնում ենք երկրորդ՝ հայկական, տեսակետին։

Իհարկե, ակնկալիքներ կան ՀԱՊԿ-ից։ Որքան էլ այդ կազմակերպության ներկայացուցիչները փորձեն հավասարեցնել մոտեցումները կազմակերպության անդամ Հայաստանի և ոչ անդամ Ադրբեջանի նկատմամբ, ինչն իրականում անփույթ է թվում, բայց որքան էլ մենք մեղադրենք ՀԱՊԿ-ին, պետք է տեսնենք, թե ինչ դեմքով ենք մենք ներկայացված այդ կազմակերպությունում։ Իսկ մենք ներկայացնում ենք Նիկոլ Փաշինյանի տեսքով՝ Կռիլովի առակի փոխաբերությունը. «Պետք չէ մեղադրել հայելուն եթե դեմքդ է ծռված»

Աշոտյանը հիշեցրել է, որ 2016 թվականի հոկտեմբերի 14-ին Երևանում տեղի է ունեցել ՀԱՊԿ նույնպիսի գագաթնաժողով՝ փաստացի նույն առաջնորդների մասնակցությամբ։ Իսկ Ղազախստանի նախագահն այն ժամանակ ավելի կոշտ էր ու ոչ զիջող։ Բայց Հայաստանին՝ ի դեմս Սերժ Սարգսյանի, կատարած ռազմաքաղաքական և դիվանագիտական աշխատանքի շնորհիվ հաջողվեց ստանալ Լեռնային Ղարաբաղի վերաբերյալ ամփոփիչ հայտարարություն։ Ամենակարևորը՝ ՀԱՊԿ-ն այն ժամանակ ճանաչեց Արցախի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքը՝ որպես այդ հակամարտության լուծման հիմնարար չափանիշներից մեկը։

«Ես չեմ բացառում, որ Նիկոլ Փաշինյանը փորձել է ինչ-որ ավելի հայանպաստ ձևակերպումներ առաջ քաշել։ Վերջապես։ Ավելի քան երկու տարի իր երկրում նա հեռարձակում է գրեթե բացառապես ադրբեջանական դիրքորոշումներ և փաստարկներ։ Օրինակ, երբ ասում է, որ մենք դեռ 2007 թվականին հրաժարվել ենք Ղարաբաղից։ Նա փորձում էր կառչել վարչապետի աթոռից և իր ներքին ընդդիմախոսների դեմ պայքարում էր նույն մեթոդներով, որոնցով հայր ու որդի Ալիևները պայքարում էին Ռոբերտ Քոչարյանի և Սերժ Սարգսյանի դեմ»,-կարծում է ՀՀԿ փոխնախագահը։

Աշոտյանը չի բացառել, որ ՀՀ վարչապետը, չստորագրելով հռչակագիրը, ինքն է փակուղի մտցրել իրավիճակը՝ կատարելով ինչ-որ մեկի աշխարհաքաղաքական պատվերը, ընդ որում՝ թաքնվելով հայրենասիրության քողի տակ։ «Բայց նորմալ մարդկանց համար ավելի ակնհայտ դարձավ, որ Փաշինյանը չի կարող բանակցություններ վարել, որոնք կառուցողական ավարտ կունենան Հայաստանի և Լեռնային Ղարաբաղի համար։ Եթե մեզ ներկայացնում է Նիկոլ Փաշինյանը, ապա մենք տեսնում ենք, թե ինչպես են մեզ վերաբերվում որպես ժողովրդի, պետության, ցանկացած հարթություններում», - նշել է նա։

Ինչ վերաբերում է Ադրբեջանի նախագահի պահվածքին, ապա, ըստ ՀՀԿ փոխնախագահի, այն հիշեցնում է խրոնիկ հարբածության մեջ գտնվող մարդու պահվածք։ «Ալիևը հարբած է եղել 44-օրյա պատերազմում իր հաջողություններով, թափված արյունով, և հաջորդ 2 տարիներին նա դուրս չի գալիս այդ հարբածությունից։ 2 տարի է, ինչ շարունակվում է Ադրբեջանի նախագահի ռազմաքաղաքական հարբածությունը»,-հայտարարել Է նա՝ հավելելով, որ Հայաստանն այս ամբողջ ընթացքում չի կարողացել վերախմբավորվել և բեմ դուրս բերել ոչ թե կապիտուլյացիայի խորհրդանիշի, որը հեղինակություն չի վայելում երկրի սահմաններից դուրս, այլ ավելի կոմպետենտ քաղաքական գործիչների։

Արմեն Աշոտյանը համաձայն չէ, որ ընդդիմությունը Հայաստանում պասիվ է։ Նա նշել է, որ ընդդիմությունն այս ամբողջ ընթացքում փորձել է դասական պայքար մղել երկրում ստեղծված ոչ դասական իրավիճակում։ Նրա խոսքով՝ ընդդիմությոյնը պետք է փոխի մեթոդները, նա նոր դեմքերի ու գաղափարների կարիք ունի։

Զրուցակիցը նաև նշեց, որ վերջին շրջանում Փաշինյանն ու իր շրջապատը որդեգրում են ընդդիմության հիմնավորումները։ Նրա խոսքով՝ Հայաստանում այսօր գոյապայքար է ընթանում, որպեսզի թույլ չտալ իշխանություններին հայերին «ազգ-խոզապուխտ» դարձնել։

«Իշխանությունները դա անում են քաղաքացիներին, իմ հայրենակիցներին մեր ունեցած առաջնային օրակարգից շեղելու համար։ Մեզ փորձում են պատյաններ մտցնել ու զրկել ապագայի մասին մտածելու հնարավորությունից», - ամփոփեց նա։

Հեղինակ՝ Լանա Մշեցյան

Աղբյուր` Փաստինֆո