Փաստ ինֆո

Նոր, այսպես կոչված, այլընտրանքային ճանապարհը, որ ադրբեջանական կողմը հապշտապ կերպով կառուցում է Արցախում, լուրջ խնդիր է ստեղծելու հայկական կողմի համար։ Այն շրջանցում է Շուշին և Բերձորը։ Այս մասին «Փաստինֆո» լրատվականի հետ զրույցում ասել է Արցախի «Արդարություն» կուսակցության համանախագահ Հակոբ Հակոբյանը։

Ավելի վաղ հայտնել էինք, որ Ադրբեջանը հայկական կողմի համար այլընտրանքային նոր ճանապարհ է կառուցում՝ Բերձորի ճանապարհի փոխարեն։ Ռազմական փորձագետ Հայկ Նահապետյանի համոզմամբ, նորակառույց, այլընտրանքային ճանապարհի հիմնական նպատակներից մեկը Բերձորի հարակից ստրատեգիկ խիստ կարևոր նշանակություն ունեցող մի քանի գյուղերի հայաթափումն է։

Հակոբ Հակոբյանը չի հերքում, որ ադրբեջանական կողմի նախաձեռնած նոր ճանապարհաշինության հիմնական նպատակներից մեկն էլ, հենց, հայաթափման հեռանկարն է, ինչպես որ Ադրբեջանի համար առաջնային, տեսանելի կամ անտեսանելի ծրագիր է շարունակում մնալ, առհասարակ, Արցախի հայաթափումն, ամբողջությամբ։ Վաղուց ակնհայտ և պարզ է, որ այսպիսի հարաբերությունների մեջ գտնվող հարևանը մեզ համար որևէ լավ բան անել չի կարող, ասում է Հակոբ Հակոբյանն ու հավելում՝ սա, Ադրբեջանի համար կարող է մնալ միայն տխուր հեռանկար, եթե այդպիսի որոշում չկայացնեն գյուղերի բնակիչները։ Իրականում, ամեն ինչ, ըստ Հակոբ Հակոբյանի, կախված է այդ գյուղերում և առհասարակ Արցախում ապրող մեր հայրենակիցներից և նրանց դրսևորած կամքից ու վճռականությունից. «Մի կողմից՝ նոր ճանապարհաշինության ծրագիրը 2020 թվականի, նոյեմբերի 9-ի համաձայնագրով ամրագրված դրույթ է, որը պետք է կյանքի կոչվեր հինգը տարիների ընթացքում, մյուս կողմից՝ մենք հասկանում ենք, որ սա մեզ համար օգտակար չէ, որովհետև այն ճանապարհը, որով մենք հիմա Արցախից այցելում ենք Հայաստան և հակառակ ուղղությամբ, այլևս չենք օգտագործելու»։

Բերձորի տարածաշրջանում գտնվող երեք գյուղեր՝ Նոր Շենը, Հին Շենը և Եղցահողը,
որոնք գտնվում են ճանապարհամերձ տարածքում, ինչպես որ հայկական կային, այդպիսին էլ մնալու են։ Խնդիրը, ըստ Հակոբ Հակոբյանի, մեծապես առնչվելու է Աղավնո գյուղի հետ, որի հարցը, այս պահի դրությամբ, քննարկվում է. «Մեր կողմը փորձում է ինչ – որ կերպ լուծում գտնել, որպեսզի նոր ճանապարհի շահագործումից հետո, Աղավնոյի բնակիչները մնան գյուղում։ Ամբողջ խնդիրը կայանում է նրանում, որ այդ ճանապարհների ուղղությունները չեն որոշելու՝ վերոհիշյալ գյուղերը մնալո՞ւ են հայկական կողմի ենթակայության տակ, թե՞ ոչ։ Ամեն ինչ որոշելու է այն հանգամանքը, թե ի հայտ եկած նոր դժվարություններից հետո արդյո՞ք մարդիկ կմնան իրենց գյուղերում, թե՞ ոչ, կամ ինչքանո՞վ ենք մենք պատրաստ պայքարելու՝ ադրբեջանական կողմի վտանգավոր մտադրությունների դեմ։ Հետևաբար, միակ տարբերակը, որով Արցախը կարող ենք պահել հայկական, այն հայերով բնակեցնելն է։ Պատկերացնո՞ւմ եք, եթե Աղավնոյում ապրեր ոչ թե 100, այլ 1000 մարդ, բնական է, սա խնդիր էր դառնալու նաև այն ուժի համար, որը մտածում է Աղավնոն հայաթափելու մասին։ Հետևաբար, կրկնվեմ՝ մեր բոլոր մտադրություններն ու քայլերը պետք է միտված լինեն այդ գյուղերը, որքան հնարավոր է, հայերով բնակեցնելուն, որպեսզի դրանք մնան հայկական։

Ամփոփելով զրույցը Հակոբ Հակոբյանը հավելում է՝ նորակառույց ճանապարհը, ստեղծված իրավիճակում, ուզենք, թե չուզենք, պետք է կառուցվի, որովհետև այն ամրագրված է եղել նոյեմբերի 9-ի տխրահռչակ պայմանագրով, դրանից խուսափելու միակ տարբերակն այն չստորագրելն էր, սակայն, հիմա, արդեն այդ մասին խոսելն անիմաստ, ժամանակի կորուստ է դառնում։

Աղբյուր` Փաստինֆո