Փաստ ինֆո

2018-ի ստի հեղափոխությամբ հատուկ ծրագրավորված՝ ատելության սերմանումը՝ազգը պառակտելով , ժողովրդին հատուկ բաժանարար գծերով սև ու սպիտակի, հների և նորերի, ինչպես նաև տեղատարածքային՝ հայաստանցի-արցախցի-սփյուռքահայ միտումնավոր բաժանումների նպատակը մեկն էր՝ հին ու հայտնի՝ «բաժանիր, որ տիրես»-ը։

Այս համատեքստում կարելի է դիտարկել նաև հանձինս հայ ոստիկանի՝ ժողովրդի մեջ ատելության նոր թիրախի ձևավորումը, որն ինքնին բազում հարցեր է ծնում։

Հետաքրքիր է, ՀՀ ոստիկանապետ Վահե Ղազարյանն ինքն իրեն հարց տալի՞ս է արդյոք, թե ինչու՞ ոստիկանությունն այսքան ատելի դարձավ, ինչպե՞ս ստացվեց, որ 2018-ի վաղ շրջանում ժողովուրդը ոստիկանին իրենն էր համարում, հիշենք՝ «ոստիկանը մերն է » անկեղծ վանկարկումները և ոստիկանների մարդկային, բարեհոգի վերաբերմունքը ժողովրդական զանգվածների հանդեպ։
Սակայն, իրավիճակը բոլորովին այլ է այսօր, թեպետ ներկա ընդդիմությունը, դիմադրության ազգային շարժումը նույնպես «ոստիկանը մերն է » տրամադրություններով էր համակված․․․

Երբևէ մեր իրականության մեջ հայ ոստիկանի հանդեպ չի եղել ատելության այսչափ մեծ դոզա / իհարկե, ի հեճուկս նիկոլիզմի, այստեղ կարգին մարդիկ, պրոֆեսիոնալներ դեռ կան/։

Այն, որ ոստիկանական բարեփոխումներ անվան տակ, վարչապետի աթոռին կառչածն իր այդ աթոռն ամրապնդելու, իր վախերը ապահովագրելու համար ոստիկանական համակազմի հին, բազմամյա և մարդկային կադրերին ազատելով հսկայական քանակի նորագիրներով էր համալրում ոստիկանությունը, բոլորիս աչքի առաջ է եղել։ Ընդ որում, դա արվում էր ազգային բանակի հաշվին, բանակը կազմաքանդվում էր, վարչապետի անձնական ոստիկանությունը՝ ուռճացվում։ Հիմնական նպատակն, իհարկե, վախերի մեջ ապրողի՝ սեփական ինքնապահպանական գոտին, զոնան ստեղծելն էր։

Ի դեպ, գնալով ոստիկաններն են դառնում ՀՀ վարչապետի աթոռից կառչածի կենսական տարածքը։ Հարց է ծագում՝ ի՞նչ խնդիր է նա կամենում այսպիսով լուծել։ Նկատենք, որ վերջինիս քայլերը միշտ հեռվից են գալիս, սակայն հեռագնա լուծումներ գրեթե միշտ են լինում։
Հիմա, ի՞նչ խնդիր է լուծում Փաշինյանը ոստիկանությանը ատելի դարձնելով ժողովրդին։ Սադիստ-ահաբեկիչների, հայհոյախոս բռնարարների կերպարով ոստիկաններ ներդնելով ոստիկանության համակազմ՝ ի՞նչ նպատակ է հետապնդում նա։

Հունիսի 3-ի խաղաղ երթի մասնակիցների երթուղին կուռ տրամաբանությամբ էր առանձնանում։ Ընդ որում, նախապես որոշված՝ ԱԺ գնալը փոխարինվեց կառավարությամբ, քանի որ ճիշտն, ինչպես ձկան, այնպես էլ՝ այս դեպքում, ուսապարկերի գուրուի գլխից բռնելն էր․․․ Բայց որ նա էլ կառավարությունից պիտի ճողոպրեր՝ ՀՀ վարչապետին և ՀՀ պետական շահին համահունչ տեսակետ հայտնելու ահ ու սարսափից փախչելով կառավարական ամառանոցներ, չէին պատկերացրել մարդիկ․․․

Փոխարենը՝ ազգադավ քայլերի կենսափորձով հարուստ կապիտուլյանտը՝ կանխավ իմանալով, որ լքելու է իր աշխատանքային պոստը և տուն է փախչելու, ըստ ամենայնի, ոստիկանների ձեռամբ նախապատրաստել էր նաև այդ օրվա բոլոր դավաճանական արարները՝ այն է՝ ինչպես բիրտ ուժի կիրառմամբ, ահռելի քանակի ոստիկանական ուժերով, այդ թվում՝ ահաբեկիչ-հատուկջոկատայիններով, կարմիր և սևբերետավորներով,այնպես էլ՝ հատուկ հոգեբանական զենքերով, այդ թվում՝ տեսաձայնային նռնակներով, խաղաղ անզեն երթի մասնակիցների հանդեպ նախապատրաստված և ծրագրված ջարդ իրականացնելը։

Ի՜նչ կարելի է սպասել մեկից, ով դեռ երկու տարի առաջ ոստիկանությանն իր ծննդավայրի մարդկանց պատժելու հանձնարարություն էր տվել, ասելով՝ կուզեմ արյան գետեր հոսեն․․․

Հունիսի 3-ին դիմադրության շարժման երթի մասնակիցների հանդեպ կիրառված ջարդը նախապատրաստված էր։ Սարյանի վրա հունիսի 5-ի գինեխմությունը՝ չորս կողմից շրջապատված քաղաքացիական հագուստով թիկնապահներով, նույնպես․․․

Իսկ, այ, հունիսի 4-ին դժվար թե պատկերացներ /պատկերացներ՝ ոստիկանների պակաս չէր լինի/, որ դիմադրության ազգային շարժումը խաղաղ երթով, բազմամարդ, լուսավոր և անընկճելի՝ վերստին կանցնի Պարոնյան-Պռոշյան փողոցով։

Աղբյուր` Փաստինֆո