Փաստ ինֆո

Արմեն Գրիգորյանից,գիտեմ,շատերը նեղված են,վիրավորված՝ իր խոսքերի համար,որոնք ազգային,մարդկային,բարոյական,հատկապես հոգևոր տեսանկյունից անընդունելի են,պարսավելի,«դատապարտելի», բայց դա չի նշանակում, որ նա հանցագործ է։ Այս մասին ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է նախկին դատավոր, փաստաբան Պարգև Օհանյանը։

«Բայց դա չի նշանակում,որ նա «հանցագործ» է,նրա արարքում առկա է ՀՀ քր. օր.226 հոդվածով նախատեսված հանցակազմ.այն է՝ ազգային թշնամանք հարուցելուն կամ ազգային արժանապատվությունը նվաստացնելուն ուղղված գործողությունններ,հետևյալ պատճառներով.

1. Պետք է լինի ԳՈՐԾՈՂՈՒԹՅՈՒՆ: Այսինքն՝ հանցակազմի «օբյեկտիվ կողմը» / մասնագիտական է,կներեք/ արտացոլված է հենց հոդվածի դիսպոզիցիայում: Արարքն անգործությամբ չի կարող կատարվել. ընդամենը խոսել է, խոսք է ասել,անուղղակի խոսք՝ ինչ-ինչ տեղեկատվության հիման վրա /ինչպես,եթե չեմ սխալվում,ինքն է բացատրել/.անկասկած վիրավորական,բայց խոսք,որը /լեզվաբանները գիտեն/գործողություն կարող է ցույց տալ,եթե պատասխանում է՝«Ինչ անել»հարցին,այսինքն՝ բայ է;Մինչդեռ,որքան հիշում եմ,նրա խոսքերը պատասխանում են՝ «ինչ,ինչեր,ով ովքեր» հարցերին,այսինքն՝ գոյական են կամ՝ «ինչպիսի» հարցին՝ ածական և գործողություն ցույց չեն տալիս:

2.ՈԻշադրություն դարձնենք նաև «ուղղված» բառի վրա, «...ուղղված գործողություն» բառակապակցության վրա:Օրենսդիրը,ակնհայտորեն,նկատի ունի այնպիսի գործողութուն կամ գործողություն արտահայտող խոսք՝ «կոչ»,որը ազգային թշնամանք հարուցելուն է ՈՒՂՂՎԱԾ կամ ազգային արժանապատվությունը նվաստացնելուն:Հակառակ պարագայում կգրեր՝«Ազգային թշնամանք հարուցող կամ ազգային արժանապատվությունը նվաստացնող գործողություն/ներ/ը»:

3.Այլ կերպ ասած,արարքը /գործողությունը/ պետք է կատարված լինի միայն և միայն ԴԻՏԱՎՈՐՈՒԹՅԱՄԲ. ազգային թշնամանք հարուցելու կամ ազգային արժանապատվությունը նվաստացնելու դիտավորությամբ:Ընդ որում՝ ՈՒՂՂԱԿԻ ԴԻՏԱՎՈՐՈՒԹՅԱՄԲ,քանի որ օրենքը /226 հոդվածը/ ավարտված հանցագործության համար քրեական պատասխանատվությունը չի կապում հանցավոր արարքի որոշակի ՀԵՏԵՎԱՆՔՆԵՐԻ ԱՌԱՋԱՑՄԱՆ հետ,որի դեպքում հանցանքը համարվում է դիտավորությամբ կատարված,եթե դա կատարող անձը ա/ գիտակցել է իր արարքի՝ հանրության համար վտանգավոր բնույթը և բ/ ցանկացել է դա:

Ակնհայտ է,որ Ա. Գրիգորյանը,եթե անգամ,գիտակցել էլ է իր «արարքի»,իր խոսքի՝ հանրության համար վտանգավոր բնույթը,սակայն չի ցանկացել / և չէր կարող ցանկանալ/ ազգային թշնամանք հարուցել կամ ազգային արժանապատվություն նվաստացնել:

Ազգայինի համար պայքարող հայը հային,շիրակցին շիրակցուն ինչպես կարող է ազգային թշնամանք հարուցելու կամ ազգային արժանապատվությունը նվաստացնելու ցանկություն ունենալ...ԵՎ որքան էլ շիրակցին,լոռեցին,արարատցին,ապարանցին,ղարաբաղցին,սիրիահայը,պարսկահայը,կախված տարածաշրջանային տարբեր գործոններից, որոշակի տարբեր մշակույթներ ունենան, տարբեր բարբառներով խոսեն, նրանք բոլորը,մենք մի ազգ ենք,ՀԱՅ,խոսում ենք,գրում ենք հայերեն,ընդհանուր հայկական մշակույթի կրողներ ենք...

Հակիրճ այսքանը, իմ կարծիքով:Համոզված եմ ,որ հիմնավոր կասկածի,կալանավորման հիմքերի և մնացած այլ հարցերի հետ կապված՝ Ա.Գրիգորյանի պաշտպաններն արհեստավարժ են, անհրաժեշտն անում են ու կանեն:Մնում է դատարանը ճիշտ գնահատի...Աստված ողորմի և միավորի մեր պառակտված ազգին...»,- գրել է Օհանյանը։

Աղբյուր` Փաստինֆո