Փաստ ինֆո

Այսօր «Փաստինֆո»-ն ՀՀ ԱԱԾ-ից գրություն է ստացել, որը, մեղմ ասած, տարակուսանք է առաջացնում։ Հայրենի ԱԱԾ-ն, ըստ խնդրո առարկա նամակի՝ մի տեսակ խնդրելով պահանջում է մեր նյութերից մեկի հեղինակի անձնական տվյալներն ու հեռախոսահամարը, ինչպես նաեւ ինֆորմացիայի աղբյուրը:

Խոսքը ամենեւին էլ ՀՀ տարածքային ամբողջականության դեմ ՀՀ քաղաքական իշխանության կողմից իրականացված ու իրականացվող գործողությունների վերաբերյալ հրապարակումների մասին չէ։ ԱԱԾ-ին առավել հետաքրքրել է «Շվեյցարիայի իշխանությունները մերժել են Ռոբերտ Քոչարյանի, Յուրի Խաչատուրովի, Միքայել Հարությունյանի գործով իրավական փոխօգնության միջնորդությունը՝ մեղսագրվող մեղադրանքը որակելով քաղաքական» վերտառությամբ 2021 թվականի մարտի 22-ին հրապարկված նյութը։ Ինչպես ասում են` արջը յոթ երգ գիտի յոթն էլ Ռոբերտ Քոչարյանի մասին:

Հիշեցնենք` տվյալ նյութով տեղեկացրել էինք, որ Հայաստանի իշխանությունները դիմել էին Շվեյցարիային՝ խնդրելով տեղեկատվություն տրամադրել 2008 թվականի մարտի 1-2-ի իրադարձությունների գործերով կալանավորված նախկին պաշտոնյաների՝ Ռ. Քոչարյանի, Յու. Խաչատուրովի եւ Մ. Հարությունյանի բանկային հաշիվների մասին եւ դրանց վրա արգելանք դնել՝ պատճառաբանելով, թե հնարավոր է նրանք Շվեյցարիայում հաշիվներ ունենան` առանց նշելու բանկային հաշիվները, ինչին Շվեյցարիայի իշխանությունները շատ կտրուկ են արձագանքել։ «Ըստ շվեյցարական իրավունքի՝ շվեյցարական իշխանությունները չեն կարող բավարարել փոխօգնության հայցը, եթե այն վերաբերում է այնպիսի իրավախախտմանը, որը պահանջող կողմի համար հանդիսանում է քաղաքական կամ դրան հարակից իրավախախտում»,- նշված է փոխօգնության միջնորդությանն ի պատասխան Շվեյցարիայի իշխանությունների պատասխանում։

Ոչ ՀՔԾ-ն, ոչ դատախազությունը հրապարակավ որեւէ պարզաբանում, ինչպես նաեւ հերքման պահանջ չէին ներկայացրել , քանի որ իրենք եւս ծանոթ էին այդ փաստաթղթի բովանդակությանը ու գիտեին, որ մեր հրապարակման մեջ ամեն ինչ ճիշտ է ներկայացված։ Բայց ահա ԱԱԾ-ին, պարզվում է, հետաքրքրել է մեր ինֆորմացիայի աղբյուրը ու ԱԱԾ քննչական դեպարտամենտի բաժնի պետ Եղոյանի ստորագրությամբ գրություն ուղարկել խմբագրություն ։

Այսինքն, ՀՀ ԱԱԾ-ն որոշել է, որ քննչական դեպարտամենտում քննվող թիվ 58208321 քրեական գործի բացահայտման համար նյութի հրապարակումից 5,5 ամիս անց հույժ անհրաժեշտ է իմանալ մեր տեղեկատվության աղբյուրը։ Թե որքանով կարող է այն գործի բացահայտմանը նպաստել, դժվար է ասել, սակայն, այն, որ ԱԱԾ-ին այս դեպքում առաջնահերթ հետաքրքրողը գործի բացահայտումից ավելի արտահոսքի աղբյուրն է, պարզ ու հասկանալի է։

Ընդ որում, ուշագրավ է, որ նամակագիրը մի կողմից վկայակոչելով ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքի 55-րդ հոդվածի 4-րդ մասի 4-րդ կետը, մեզնից խնդրում է տեղեկատվություն, որը չտրամադրելը ցանկացած լրատվամիջոցի և լրագրողի իրավունքն է։ Դա, ինչպես ասում են՝ «սրբազան կանոն» է յուրաքանչյուր լրատվամիջոցի համար ։ ԶԼՄ-ների մասին ՀՀ օրենքի 5-րդ հոդվածի առաջին մասի համաձայն լրատվական գործունեություն իրականացնողները և լրագրողները պարտավոր չեն բացահայտել տեղեկատվության աղբյուրը, բացառությամբ նույն հոդվածի 2-րդ մասով նախատեսված դեպքերի։

ԱԱԾ-ն խնդրում է՝ «ցանկության դեպքում»՝ տրամադրել մեր աղբյուրը բացահայտող տեղեկատվություն։

Սիրելի ԱԱԾ, ինքներդ եք վկայակոչում համապատասխան հոդվածը և ինքներդ էլ փաստում, որ մեր իրավունքն է տեղեկատվության մեր աղբյուրը չբացահայտելը։

Եվ ուրեմն, ինքներդ գիտեք, որ խնդրանք-առաջարկն իրավաչափ չէ, հետեւապես ենթակա չէ նաեւ բավարարման լրատվամիջոցի կողմից:

Ի դեպ, օգտվելով պատեհ առիթից, «Փաստինֆո» լրատվականը ՀՀ ԱԱԾ-ի ուշադրությունն է հրավիրում մեր բազմաթիվ հրապարակումների վրա, ուր ահազանգում ենք , որ 2020թ նոյեմբերի 10-ից՝ կապիտուլյացիոն ակտի ստորագրումից հետո Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև իրականացվում է նոր սահմանագծում՝ առանց որևէ իրավական հենքի՝ փաստաթղթի, տարածքներ են նվիրվել թշնամուն, ՀՀ քաղաքացիները տարհանվել են սեփականության վկայականով իրենց տներից, վտանգի տակ է դրվել մարդկանց անվտանգությունը:

Խնդրանք-առաջարկ ու նաեւ պահանջ` քննության առարկա դարձրեք նման հրապարակումները, առավել եւս, որ հենց դա է ձեր անմիջական պարտականություններից մեկը եւ ոչ թե լրագրողի ինֆորմացիայի աղբյուրի բացահայտումը:

Սույնով իրազեկում ենք ԱԱԾ-ին, որ «Փաստինֆո»-ն մտադիր չէ տրամադրել ոչ անձնական տվյալներ, ոչ էլ առավել եւս բացահայտել մեր տեղեկատվության աղբյուրը: Իսկ եթե ոչ իրավաչափ խնդրանք-առաջարկը քողարկված նպատակ էր հետապնդում` ճնշել խոսքի ազատությունն ու մեր անկախությունը, ապա պետք է հիասթափեցնենք` շատ լավ գիտենք մեր իրավունքներն ու պարտականությունները, լիազորությունները, տարբերակում ենք հանրային ու ազգային շահը նեղ խմբակային շահերից ու հետայսու եւս շարունակելու ենք մեր մասնագիտական գործունեությունը` առաջնային համարելով հանրային շահը:

Աղբյուր` Փաստինֆո