Փաստ ինֆո

Ի՞նչ հիմնական տարբերություն կա Վարդգես Գասպարիի և Արման Բաբաջանյանի միջև՝ խնդրո առարկա հարցադրումն առաջացավ, երբ այսօր 2021 թվականի հունիսի 20-ի խորհրդարանական ընտրությունների օրինականությունը վիճարկող 4 քաղաքական ուժերի՝ «Հայաստան» և«Պատիվ ունեմ» դաշինքների, «Զարթոնք» և «Հայոց Հայրենիք» կուսակցությունների՝ ՍԴ ներկայացրած դիմումներն էին քննվում։ Տարբերությունն, ըստ իս, միայն այն չէ, որ Բարձր դատարանին ուղղված իր վերաբերմունքը Գասպարին արտահայտում էր ՍԴ-ի դիմաց հորիզոնական դիրք ընդունելով։ Շատ կարևոր է, որ նա հիմնականում լուռ էր արտահայտում իր՝ անգամ սպառնալիքը։

Իսկ, այ, Արման Բաբաջանյանն իր տեսակին հատուկ՝ աչքի էր ընկնում ագրեսիվ վարքաբանությամբ և վարչապետի պաշտոնակատարից հետո՝ ճղճղոցով 2-րդ տեղին հավակնողի տհաճ ձայնով սպառնալիքներ, լուտանքներ էր հնչեցնում ՍԴ-ի ուղղությամբ՝ «եթե՝ապա» տոնայնությամբ։ Կամավոր կամ հանձնարարությամբ նա մատ էր թափ տալիս և սպառնում ՍԴ բոլոր դատավորներին /այս համատեքստում ՍԴ դիմած «Հայաստան» դաշինքի ներկայացուցիչը հիշատակեց իրենց դաշինքի նախընտրական շտաբի պատասխանատուի՝ պետական բարձրաստիճան պաշտոնյա եղած ժամանակ՝ իբրև ՍԴ դատավորներից մեկի կամքի վրա բռնանալու պահը, որը տվյալ դատավորն իսկ հերքել էր/, թե՝ ժողովրդի մեծամասնության քվեին չհամարձակվեք դիպչել։ Մեծամասնություն ասվածը՝ 49,4 տոկոսն է, այսինքն՝ կեսից քիչը։ Ընդ որում, խնդրո առարկա ամբողջը ևս կասկածելի է, քանի որ նրանց մեջ մեծ տոկոս են կազմում ՀՀ-ից դուրս գտնվողները։ Այսինքն, այդ՝ ի սկզբանե ոչ հստակ՝ կեսից քչի՝ 53 տոկոսը։ Որն, անխոս, հույժ կասկածելի է և ՍԴ-ում խնդրո առարկա ընտրությունների օրինականությունը մի շարք քաղաքական ուժերի կողմից վիճարկվում է նաև այս պատճառով։

Բնականաբար, շատերի ուշադրությունը ՍԴ-ի ներսում տեղի ունեցող գործընթացն էր, ըստ իս, բավական հետաքրքիր և ուշագրավ։

Սխալված չեմ լինի, եթե ասեմ, որ նիկոլյան իշխանության ժամանակաշրջանն իր բազմաթիվ արատավոր կողմերով հանդերձ՝ ակամայից նպաստեց իրավական ոլորտի կայացմանը։ Այսինքն, աբսուրդային ապօրինությունները, օրենքն ու իրավական ոլորտն ամեն պահ ոտնակոխ անելու՝ ապաշնորհ իշխանության վարքաբանությունը, և այլն, ըստ էության, էքստրեմալ իրավիճակը՝ ստիպեց կամ առիթ դարձավ, որ ոլորտի իրապես պրոֆեսիոնալ ներկայացուցիչները տեր լինեն իրենց պրոֆեսիային՝ առավել բացահայտելով իրենց մասնագիտական հնարավորությունները և կամային հատկությունները, այդպիսով իսկ նաև՝ նպաստելով ի շահ օրենքի և իրավունքի, ուստի նաև՝ ի շահ պետության գործելուն և գործընթացներ ծավալելուն։

Շատ հետաքրքիր է, որ ՍԴ դատավորների կազմից քննարկման առարկա՝ բազմադրվագ և բազմաբնույթ այս գործի հիմնական զեկուցող էր նշանակված երիտասարդ ՍԴ դատավոր Էդգար Շաթիրյանը, ընդ որում՝ միայնակ։ ՈՒստի՝ բնական էր, որ գործն իր ողջ մանրամասնություններով, նախկինում եղած՝ համեմատելի դրվագների ու դեպքերի համատեքստում չէր կարող և չէր հասցրել ուսումնասիրել, ինչի մասին ոչ մեկ անգամ փաստեցին նրա այլ գործընկերները։

Անզեն աչքով իսկ տեսանելի էր և՛ ՍԴ -ում ընտրության արդյունքները վիճարկող հայտեր ներկայացրած քաղաքական ուժերի ներկայացուցիչների պատրաստվածության աստիճանը, և՛ ՍԴ դատավորներինը։ Մինչ առաջին ընդմիջումը միջնորդությունների և առաջարկությունների գծով միմյանց հերթ չտվող ՍԴ դատավորներ՝ Արևիկ Պետրոսյանը և Հրայր Թովմասյանը, կարծում եմ, ՍԴ նիստի հետագա ընթացքի ակտիվության առումով որոշիչ եղան։

Երկրորդ փուլում հետաքրքիր էր հետևել բումերանգի էֆեկտով ՍԴ դատավոր Վահե Գրիգորյանին վերադարձվող՝ իր նախորդ շրջանի գործունեության փաստերն ու փաստարկները, որոնց տրցակն էլ, ըստ ամենայնի, առիթ էր դարձել, որ ՍԴ դիմած քաղաքական ուժերը Բարձր դատարանի առջև հարց բարձրացնեին խնդրո առարկա դատաքննությանը վերջինիս չմասնակցելու վերաբերյալ՝ առ այն, որ նա լինելով վարչապետի պաշտոնակատար Նիկոլ Փաշինյանի ներկայացուցիչը ՀՀ-ում և ՄԻԵԴ-ում, ի սկզբանե կանխակալ վերաբերմունք ունի, որ 2012 թվականի ԱԺ ընտրությունների ժամանակ ինքն է այլ ուժի ներկայացուցիչ որպես ՍԴ դիմել, ընդ որում, նույն ընտրախախտումների վերաբերյալ, որոնց նկատմամբ այսօր աչք է փակում՝ հաստատելով իր կանխակալ մոտեցումը։

ՍԴ հաջորդ նիստի ժամանակ արդեն որոշակի կլինի, թե՝ ՍԴ դատավոր Հրայր Թովմասյանի միջնորդությանը՝ ՀՀ նախագահին դատարան հրավիրելու վերաբերյալ ՍԴ-ն ինչպե՞ս է արձագանքել, ինչպե՞ս է արձագանքել ՍԴ դատավոր Արևիկ Պետրոսյանի՝ միջնորդությանը՝ առ այն, որ ՀՀ գլխավոր դատախազությունը և ՀՀ ոստիկանությունը վերջին ընտրությունների խախտումների համատեքստում իրենց ձեռքի տակ եղած թվական տվյալներին զուգահեռ ներկայացնեն նաև բովանդակային տվյալներ՝ ինչպես դա արել են 2017 թվականի ԱԺ ընտրությունների ժամանակ։

Աղբյուր` Փաստինֆո