Փաստ ինֆո

Մի քանի օր է՝ Երևանի քաղաքապետը լծվել է մայրաքաղաքի տարբեր վարչական շրջաններում սնկի նման աճող՝ ինքնակամ կառույցների քանդման և ապամոնտաժման գործին՝ այն ներկայացնելով որպես նվեր երևանցիներին։ Իրականում, սա մի աշխատանք է, որն ամեն օր պիտի արվեր։ Ավելին, բոլոր բնագծերում օրենքի դաշտում գործունեության ծավալումով հոգեբանություն պիտի փոխվեր, սակայն ինչպե՞ս կարող էր նման բան լինել, երբ ի սկզբանե Երևանի քաղաքապետն էր հենց, որ հասարակությանը բաժանել էր սևերի ու սպիտակների։

Իսկ ինքնակամ կառույցների համատեքստում քաղաքային իշխանությունը երբեք հստակ դիրքորոշում չի ունեցել, քանի որ զուգահեռ գոյություն են ունեցել և՛ ինքնակամների օրինականացման և՝ միաժամանակ՝ ինքնակամների ապամոնտաժման գործընթացներ։ Այսինքն, մի կողմից՝ իշխանությունները քանդել են, մյուս կողմից՝ քաղաքացիները՝ կառուցել են, իսկ քաղաքապետարանը՝ ժամանակ առ ժամանակ աչք է փակել։

Ասել է, թե՝ երբ ինչպես կամենան, կձևակերպեն, ինչպես օրինակ, Երևանի քաղաքապետարանը վարվեց 2021-ի հունվարին, երբ հայտարարում էր, թե հունվարի վերջին տասնօրյակում հնարավոր է ինքնակամներն օրինականացնել, ընդ որում, կադաստրային հին արժեքներով։ Եթե, իհարկե, դրանք /հիմնականում, բնակելի տներ և հողատարածքներ՝ 300-600 քմ և ավելի/ քաղաքաշինական նորմեր չեն խախտում։

Ի դեպ, ինքնակամների պարագայում գոնե ձևականորեն հիշատակվող քաղաքաշինական նորմերի մասին քաղաքապետարանն իսպառ մոռանում է այն կառուցապատումների պարագայում, որոնք իբր, «օրինական» բնույթ են կրում, սակայն, անզեն աչքով անգամ տեսանելի է, որ բազմաթիվ նորմեր խախտված են։

Դեռևս մարտին «Փաստինֆո» լրատվականն անդրադարձել էր Լենինգրադյան 23/11 շենքն օղակող ճանապարհի զավթմանը։ Ասենք, տարիներ առաջվա՝ հողահատկացման որոշմամբ առկա է սեփականատեր, վերջինս մի փոքր կտոր հող ունի, բայց՝ մեծ ախորժակ։ Նրա այդ մեծ ախորժակը ժամանակին, նախորդ իշխանությունները զսպել են, երբ վերջինս ցանկացել է սուպերմարկետ կառուցել գրեթե ճանապարհի վրա։ Իսկ այս նորերը ոչ թե սուպերմարկետ, այլ շենք կառուցելու թույլտվություն են տվել՝ բացարձակ հաշվի չառնելով, որ Լենինգրադյանը Նոյ թաղամասին կապող փոքրիկ, անմայթ փողոցում նման թույլտվություն տալով քաղաքաշինական բազմաթիվ խախտումներ են թույլ տալիս։

Այսօրինակ փոքրիկ տարածքներում, ուղղակի միջբակային շենքերի մեջ խցկված՝ բազմաբնակարաններ և անհատական բնակելի տներ կառուցելու բազմաթիվ թույլտվություններ են տրվել և՛ Դավիթաշենում, և՛ Աջափնյակում, և՛ Արաբկիրում, և՛ ամենուր։ Դրանցից մեկն էլ Կասյան1 հասցեի բակային հատված է։ Ժամանակին գրողների միության անդամների համար նախատեսված շենքի մասին է խոսքը։ Այն փոսի մեջ է, իսկ հեղափոխությունից հետո դեմդիմացը՝ ավելի բարձրադիր հատվածում մեկ էլ՝ ինքնակամ բոստանի փոխարեն բնակելի տուն բուսնեց, որը գնալով ընդլայնվում է, բարձրանում ու երկարում։ Այն դժվար է օրինական համարել, սակայն ինքնակամով օրինականացված լինելու պարագայում էլ բազմաթիվ շեղումներն անզեն աչքով տեսանելի են։

Արժե հիշել նաև, որ ներկա իշխանությունը դեռ երկու տարի առաջ կենտրոնացավ օպերայի շենքն օղակող սրճարանների վրա՝ խոստանալով մշակութային միջավայրն իսպառ մաքրել բիզնեսից։ Սակայն, «փիար ակցիայից» այն կողմ չգնացին իշխանությունները՝ ցուցադրաբար ապամոնտաժելով մեկ թե՝ երկու սրճարան։ Եվ վերջ․․․ Արդյունքում, քաղաքային իշխանություն-վարձակալներ-սրճարանատերեր դատական գործընթացներ սկսվեցին և․․․ այդպիսով հարցը մտավ փակուղի։

Այնպես որ, քաղաքային իշխանությունը թող չզարմացնի ինքնակամների դեմ իր «պայքարով»։ Ներկա իշխանության օրինական շինթույլտվություններն էլ քաղաքաշինական խախտումների առումով կարելի է նույնքան ապօրինի համարել, որքան՝ բնակիչների կողմից ինքնակամ կառուցվածները։

Աղբյուր` Փաստինֆո