Փաստ ինֆո

Պետության ու պետականության մասին պրիմիտիվիստական պատկերացումներով իշխանության ղեկին դեռևս բազմածը եսակենտրոնության բացառիկ օրինակ է։ Պաշտոնավարման եռամյա ընթացքը պարզորոշ ցուցանում է, որ վերջինիս ցանկացած քայլ և գործողություն պայմանավորված է բացառապես իր շահով, ելնում է իր շահերից և սպասարկում է իր շահերը։ Չեմ ասում նույնիսկ՝ իր թիմի, միայն ու միայն՝ իրենը։ Ավելին, իր թիմը՝ օրենսդիրում և գործադիրում առավոտից իրիկուն մեկ գործողություն է իրականացնում, այն է՝ սպասարկում է առաջնորդի անձնական շահը։ Նույն գործին է լծված նաև իրավապահ ոլորտը՝ ոստիկանություն, ԱԱԾ, դատախազություն, ՀՔԾ, ՔԿ։

Մի խոսքով՝ ՀՀ բոլոր ինստիտուտները՝ բացառությամբ՝ Զինված ՈՒժերը և Մարդու իրավունքների պաշտպանը։

Պետությունը կործանման ընթացքի մեջ է, բոլոր քաղաքական ու հասարակական ուժերը, գիտակից քաղաքացին այդ մտահոգությամբ են քնում ու արթնանում՝ յուրաքանչյուրն իր բնագծում ստարտային վիճակում, իսկ իշխանության վերին էշելոնում նստածին երկրի վիճակը չէ, որ հետաքրքրում է, գերության մեջ գտնվող մեր որդիների տառապանքը չէ, որ հուզում է, օրեցօր գահավիժող տնտեսությունը չէ, որ կարևորվում է, ՀՀ սահմանների պաշտպանության հարցը չէ, որ պետականորեն անտեսված է, ի վերջո, այս կործանման խորապատկերում՝ Զինված ՈՒժերի գլխավոր շտաբի ահազանգը չէ, որ մտահոգում է։

Մտահոգողը մեկ բան է՝ ԶՈՒ գլխավոր շտաբի պետը՝ Օնիկ Գասպարյանը, իր խոսքով՝ Օնիկը «իրեն դավաճանել է»։

Պետական բարձր պաշտոնը զավթած այս անպետականության մարմնացումին թվում է, թե աշխարհն իր շուրջ է պտտվում։ Երևի շատ է դուրն եկել ֆրանսիական Լյուդովիկոս 14-րդի հայտնի՝ «Պետությունը ես եմ» կոնցեպտը ու հիմա հարմար տեղավորվել է դրա մեջ և ճղճղում է հրապարակում վարչական ռեսուրսի գործադրմամբ հավաքածների առաջ /հեյ գիտի ժամանակ, երբ այս թեման սույն ընդդիմադիր պատգամավորի բերանի ծամոնն էր/, թե՝ «Օնիկ ջան, դու մեծ սխալ ես թույլ տվել, դու քո ղեկավարի հրահանգները և հրամանները չես կատարել, դու կատարել ես ժողովրդի կողմից մերժվածի․․․․ հրամանները։ Դա սպայի պատվի մեծագույն խաթարում է, նվաստացում է․․․և այլն, և այլն »։

Փաստորեն, ալիևյան դինաստիայի առջև բազմիցս նվաստացածը, պատերազմը ծրագրված կերպով պարտության տարածը և կապիտուլյացիոն ակտը ստորագրածը նվաստացումներից է խոսում, սպայի պատվից․․․ Աշխարհը սեփական «եսի» շուրջը պտտել ցանկացողը կապիտուլյանտի խարանով դաջվելուց հետո փոխանակ հրաժարական գրեր ու կորսվեր ազգի աչքից, դեռ անամոթաբար շարունակում է իր «եսով» պայմանավորել փայլուն անցյալ ունեցող մարդու առաջխաղացումը։ «Օնիկ Գասպարյանը, ում ես նշանակել եմ ԶՈՒ ԳՇ պետ, որին ես շնորհել եմ գեներալ-գնդապետի կոչում, որին ես պատերազմի ընթացքում վերաբերվել եմ 100 տոկոս վստահությամբ, հիմա հետահայաց հասկանում եմ, որ շատ դրվագներում այդքան էլ ճիշտ չեմ վարվել, Օնիկ Գասպարյանը ուղղակի թող դիմում գրի, հրաժարական տա, գնա, այս ժողովրդին պետք չէ անընդհատ ցնցումների ենթարկել, պետք չի, Օնիկ ջան»։

«Ես, ես, ես», դե իհարկե, ինքն ու իր եսը, իր աթոռը։

Իհարկե, Օնիկ Գասպարյանը դեռ պատերազմի օրերին պիտի իր քայլն աներ, ընդ որում, հենց սկզբում, երբ վարչապետն ինքզինքը հայտարարեց գերագույն գլխավոր հրամանատար՝ 0 գիտելիք ունենալով ռազմական գործից։

Իսկ իրականությունն այն է, որ Օնիկ Գասպարյանը մեր այն կադրային սպաներից է, ով հարգված ու գնահատված է եղել նախորդ շրջանում՝ հասնելով ԶՈՒ գլխավոր շտաբի պետի տեղակալի պաշտոնին։ Իսկ ԶՈՒ ԳՇ պետի պաշտոնում իր նշանակումով վարչապետի պաշտոնն զբաղեցնող անձն առաջին հերթին սեփական իմիջն է բարձրացրել․ ավելին անելու բարի կամք հաստատ չի եղել․․․

Հիմա, իր էությամբ պետականաքանդ անձի համար դժվար է հասկանալ՝ ինչ ասել է պետություն, պետականություն, բանակ, երկրի պաշտպանություն և անվտանգություն, նրան հետաքրքրողը միայն սեփական եսն է, իր թայֆայի, իր ուսապարկերի հնազանդությունն իրեն, իր իշխանությանը՝պետությունը ես եմ մտայնությամբ։

Մեծ հաշվով, նա սխալվում է։ Մեծապես է սխալվում Հիմա, այս պահին ԱԺ մատույցների մոտ ի պաշտպանություն պետության ու պետականության, հայկական բանակի, ՀՀ ԶՈՒ-ի և ԶՈՒ ԳՇ պետի՝ կամայական ազատման դեմ հանրահավաք է նախաձեռնել «Հայրենիքի փրկության շարժումը», իսկ 2018-ին ԱԺ դարպասները հանրության համար իբր բացած վարչապետը այսօր ոչ միայն ԱԺ դարպասները զմռսում է, այլև փակ դարպասներից ու վանդակաճաղերից այն կողմ զինված բազմաշարք ոստիկանական ուժերի, դիպուկահարների ցուցադրում է կազմակերպում։ Պատերազմական օրերին Արցախում մեր բանակին շարունակաբար նահանջ պարտադրող, Շուշին ու Հադրութը հանձնող, աչքերը փակ կապիտուլյացիայի ակտ ստորագրող իշխանության զենքը Երևանու՞մ է ցուցադրվում։ Ադրբեջանցիների աչք ու ականջին հաճո՝ խաղաղասիրական տեքստեր կարդացող, Աբու-Դաբիում սպառազինության միջազգային ցուցահանդեսին ձեռնունայն, սոսկ բուկլետներ տանող իշխանությունը հայրենակիցների՞ն է զենք ցուցադրում։

Ընդ որում, ԱԺ այգուց, որի դռները կուզի կբացի, կուզի կփակի վարչապետի պաշտոնը դեռևս զբաղեցնող, երկակի ստանդարտներով առաջնորդվող անձը։

Հեղինակ՝ Ա․Ե․

Աղբյուր` Փաստինֆո