Փաստ ինֆո

Հայաստանում տոները դարձել են ցավոտ հետևությունների և ծանր հոգոցների առիթ։ Մեր երկրում այլևս չեն նշում բանակի օրը, չեն նշելու Շուշիի ազատագրման օրը, չեն նշելու Արցախի անկախության օրը, և հաշվի առնելով այն արագությունը, որով իշխանությունը զավթած դավաճանները, սակարկվելով, խարխլում են Հայաստանի ինքնիշխանությունը, շատ շուտով ստիպված են լինելու չեղարկել նաև Անկախության օրը։ Այս մասին Վատիկանում ՀՀ նախկին դեսպան Միքայել Մինասյանը գրում է Տելեգրամ ալիքում:

Դավաճանների հրոսակախումբը, որը բարոյապես և գործուն կերպով ավերեցին այն բանակը, որը հանձնեցին Շուշին, ժողովրդին զրկելով ազգային և պետական տոներից, մարտունակ բանակից և ազգային արժանապատվությունից, երեկ նոր տոն էր հորինել՝ Հարկատուի օր։ Եվ այդ որոշումը պատահական չէ։ Նիկոլի Հայաստանը մի երկիր է, որտեղ հաղթանակի տոները փոխարինվել են «հարկային ծառայության սեւ ցուցակներում չընդգրկվածների օրով», որտեղ հարկատուների ցուցակները զոհվածների ցանկից ավելի կարեւոր են: Որտեղ հայրենասիրության չափանիշը պետական բյուջեն է, այլ ոչ թե մարտադաշտում մահը, վիրավորների հանդեպ հոգատարությունը եւ գերիների նկատմամբ ուշադրությունը:

Նախաբանը երկար ստացվեց, և ես ինձ բռնեցի այն մտքի վրա, որ այլևս չգիտեմ, թե ինչպես շնորհավորել Բանակի օրվա առթիվ... Ինչ-որ տեղ անհետացան այն խոսքերը, որոնցով կարող եմ դիմել բանակի հիմնադիր հերոսներին, որոնց ողջ կյանքի գործը զրոյացվել է, զոհված հայրենասերների մայրերին, որոնց երեխաները «առ ոչինչ» զոհ են դարձել։

Չեմ կարող կոռեկտ խոսքեր գտնել, որպեսզի անդրադառնամ այն գեներալներին ու հրամանատարներին, որոնց աչքի առաջ և լուռ համաձայնությամբ, կործանվեց բանակը և հանձնվեց հայրենիքը։ Եվ ես չէ, որ պետք է բացատրեմ նրանց, որ ճակատամարտում կրած պարտությունը ոչինչ է, համեմատած պարտվածի ինքնագիտակցության հետ։

Ես չգիտեմ, թե հիմա որքան իրատեսական ու ազնիվ կլինի խոսել մարտունակ ու ուժեղ բանակի մասին, քանի որ աղետի ու ավերածությունների ներկա մասշտաբների դեպքում այդ մասին խոսելն ինքնախաբեություն է։ Բայց մենք այլընտրանք չունենք։ Եթե մենք ուզում ենք պետություն ունենալ, ապա պետք է ուժեղանանք, մեջքն ուղղենք և, սխալները ուղղելով՝ ստեղծենք մարտունակ բանակ։ Առայժմ, սխալների վրա աշխատելու փոխարեն, մենք տեսնում ենք նոր աստղեր ուսադիրների վրա, կոչումներ եւ գերարտոնություններ, որոնք շռայլորեն բաժանվում են դավաճանի ձեռքով:

Մինչ այս ամենը գրեցի, հանկարծ հասկացա, թե ում պետք է շնորհավորել՝ վետերաններին։ Բոլոր նրանց, ովքեր պատրաստ էին իրենց կյանքը զոհաբերել իրենց հողում ապրելու հայերի իրավունքի համար։ Նրանց, ում դավաճանել են, որոնց անունները գաղտնի է պահվում, ովքեր տառապում են գերության մեջ: Ձեզ դավաճանել են, բայց ես վստահ եմ՝ դուք չեք կոտրվել։ Դուք նրանք եք, ովքեր դասեր կքաղեն պարտությունից և մեզ ավելի ուժեղ կդարձնեն։ Ուրեմն՝ շնորհավոր Տոնդ։

Աղբյուր` Փաստինֆո