Փաստ ինֆո

Հայաստանը ոչ թե կատարում է եռակողմ հայտարարության մեջ ամրագրված իր պարտականությունները, այլ զբաղեցրել է վերին աստիճանի պասիվ, չեզոք դիրք։ Այս մասին «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասաց ՀՀ առաջին ՄԻՊ Լարիսա Ալավերդյանը։

Վերջինս գտնում է՝ նոյեմբերի 10-ից անմիջապես հետո պետք է հայտարարությունում առկա յուրաքանչյուր կետի վերաբերյալ մի քանի էջանոց ներդիրներ սահմանեին, թե ինչպես է այդ ամենը տեղի ունենալու, այդ կետերը խախտելու դեպքում ինչ պատասխանատվություն է սահմանվելու և ինչ ձևով է պատասխանատվություն կրելու խախտող կողմը․ «Դա չի արվել, իսկ ի սկզբանե հայտնի էր, որ հենց Հայաստանն էր շահագրգռված, մասնավորապես գերիների վերադարձի հարցով։ Հայաստանը պարտականություններ ունի ոչ միայն Ադրբեջանի ու Ռուսաստանի հանդեպ, այլև իր ժողովրդի հանդեպ։ Այդ մասով որևէ պարտականությունների հստակ հնչեցումը և հետագայում էլ կատարումը չենք տեսնում»,-նշեց Լարիսա Ալավերդյանը։

Դիտարկմանը, որ Ադրբեջանը միշտ խախտել է ցանկացած պայմանավորվածություն, սակայն անպատիժ է մնում, մինչդեռ հայկական կողմը կատարում է իր պարտավորությունները, Լարիսա Ալավերդյանը հետարքրքվեց՝ իսկ ի՞նչ է Հայաստանը պահանջել․ «Պետք է հստակեցվեր՝ ինչ ձևով և ինչպես պետք է վրա հասնի պատասխանատվությունը։ Այդպիսի փաստաթուղթ ոչ միայն չկա, այլ չի էլ ենթադրվում, որ այն մշակվում է։ Պետք չէ բանավոր ասել՝ Հայաստանը պահանջում է, քանի որ այդ դիրքորոշումը, որ Հայաստանն ունի, ավելի նման է համաձայնության, քան ազգային շահերի պաշտպանության»,-ասաց Լարիսա Ալավերդյանը։

Նա մանրամասնեց՝ ինչով է Ադրբեջանը «բացատրում», որ գերի է վերցրել։ Լարիսա Ալավերդյանի խոսքով ադրբեջանական կողմը նշում է, որ Հայաստանը համաձայնվել է՝ բոլոր հայկական ուժերը դուրս գան այն տարածքներից, որտեղ հասել է Ադրբեջանը․ «Տարածքներ ասելով չի ասվել, որ այն գյուղը կամ տարածքը, որտեղ դեռ կանգնած են հայկական ուժերը, դրանք անձեռնմխելի են Ադրբեջանի համար։ Ճիշտ հակառակը, ինչպես տեսանք Ռուսաստանը փոխեց իր խաղաղապահ ուժերի տեղակայման քարտեզը։ Այն 73 անձիք, որոնք զինված եղել են այն տարածքում, որն Ադրբեջանը համարում է իրենը և Հայաստանն էլ ստորագրել է մի փաստաթղթի տակ, որտեղ գրված չէ կարգավիճակը, Ադրբեջանն այդ անձանց դիտարկում է որպես զինված ահաբեկիչներ և այդ «բացատրությունը» տարածում աշխարհով մեկ։ Քանի որ լրջություն չկա, Ադրբեջանը հանդես է գալու ուղղակի կամայականություններով, մարդկության դեմ հանցագործություններով»,-նշեց Լարիսա Ալավերդյանը։

Անդրադառնալով հարցին արդյոք հնարավո՞ր է՝ հայկական կողմը դադարեցնի տարածքներ հանձնելն այնքան ժամանակ, քանի դեռ թշնամու կողմում գտնվող բոլոր գերիները չեն վերադարձվել՝ Լարիսա Ալավերդյանը նշեց, որ ինքը և բազմաթիվ այլ մասնագետներ նոյեմբերի 10-ից հետո այդ մասին բարձաձայնել են, սակայն դրանից հետո որևէ բան չի փոխվել․ «Հայաստանը չի պնդել, չի առաջարկել, որ ներդիր ավելացնեն հայտարարության մեջ նշված ամեն կետի վերաբերյալ և քանի որ դա տեղի չի ունեցել, հիմնավոր կասկած ունեմ, որ դա նախնական պայմանավորվածություն է, և Հայաստանն այս իշխանությունների օրոք չի էլ հավակնում որևէ քայլ անել»,-ասաց Լարիսա Ալավերդյանը՝ ընդգծելով, որ չի էլ ակնկալում՝ առաջիկայում հնարավոր է նման տարբերակ լինի․ «Նոյեմբերի 11-ին վերցված պատանդներից հետո բարձրաձայնել ենք, որ մեր կողմից պարտականություններ կատարելը պետք է սառեցվեն, հակառակ դեպքում դա արդեն նմանվում է ոչ թե պարտականություն կատարելուն, այլ պարզապես ենթարկվելուն Ադրբեջանի հանցագործ, անօրինական և հակաիրավական պահանջներին։

Այնինչ անգամ հայկական կողմը, իշխանական շատ պատգամավորներ համարում են, որ իրապես Ադրբեջանն իրավունք ունի այդ հողերի հանդեպ։ Դրանք նորից բռնակցվում են Ադրբեջանին, կա՛մ լուռ համաձայնությամբ, կա՛մ ուղղակի այդ հանցավոր գործողությունների հանդեպ հանցավոր անտարբերության պայմաններում։ Հիմա աշխարհի ուժեղները երկրորդ անգամ հակաիրավական համաձայնություն են տվել, որ նորից բռնակցվեն այդ տարածքներն Ադրբեջանին»,-նշեց Լարիսա Ալավերդյանը։

Աղբյուր` Փաստինֆո