Փաստ ինֆո

«Ամսի 27-ին, առավոտ շուտ արթնացա, ինչպես միշտ տնային գործերով էի ուզում զբաղվել, շատ ուժեղ կրակոցի ձայներ լսեցի։ Պալիգոնը մեզնից մոտ է, կարծեցի թե այնտեղից են կրակոցի ձայները։ Հետո հասկացա, որ սրանք լրիվ ուրիշ ձայներ են՝ ինքնաթիռներ էին, ինչ էին, նենց ղժժոց էր գալիս,-«Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում պատմում է Ասկերանի շրջանի Նորագյուղից վերջին օրերին Հայաստանում պատսպարված բնակչուհի տիկին Փնջիկը ու ավելացնում՝ ճվացի՝ էրեխեք ջան, փոքրերին վերցրեք տանից դուրս եկեք, ոնց որ ինքնաթիռա գալիս։ Ամենքը մեկին գրկած դուրս ենք թափվել մեր տան նկուղը, որտեղ բետոն է, ասի գնանք գոնե բետոնի տակ մտնենք, որ կպնի էլ՝ միգուցե մեզնից մի քանիսս կազատվենք»։

Տիկին Փնջիկը պատմում է՝ ժամ առ ժամ ադրբեջանական օդուժի հարձակումը գյուղի վրա ավելի ու ավելի ինտենսիվ էր դառնում, ստիպված եղան ընտանիքի կանանց և երեխաներից հեռացնել վտանգավոր վայրերից.«Երեխեքը լացում էին, վախենում էին, երկու օր նկուղում ենք մնացել։ Հիմա էլ՝ այստեղ Հայաստանում, որ ինքնաթիռ է անցնում երեխաները սկսում են լաց լինել։ Գյուղում օրական երկու անգամ ռմբակոծում էին՝ առավոտյան և երեկոյան ժամերին։ Առավոտյան, երբեմն, ժամը փոխում էին, որ ժողովուրդը չիմանա ու չկարողանան պատսպարվել, իսկ երեկոյան որպես կանեն ռմբակոծում էին երեկոյան ժամը 7-8-ի կողմերը»։

Տիկին Փնջիկը հուզվում է, արցունքները չկարողանալով զսպել ասում է.«Ինչի համար եմ ես ապրում, երբ երկու որդիս այնտեղ կրակի բերանում են։ Ամեն րոպե սրտի վախով սպասում ենք, թե ինչ լուր կստանանք, լավա զանգում են, միայն ձայները լսում եմ, ասում են, որ կան, կենդանի են ու անջատում ենք։ Ես մեր տունն եմ ուզում, խաղաղություն եմ ուզում»,- ասում է արցախցի կինը։

Նույն տեղում՝ Աբովյան քաղաքի Լիլիթ ռեստորանային համալիրի հյուրընկալ հարկի տակ են հավաքվել նաև տիկին Փնջիկի հարսները, թոռներն ու ամուսինը։ Հարսը՝ Երանուհին, պատմում է՝ սովոր է պատերազմին, 90-ականների սերունդ է, բայց միևնույն է՝ ցավն ու հուզմունքը զսպել չի հաջողվում.«Երբ սկսեցին խփել, մենք երեխաների հետ տանն էիք՝ երկրորդ հարկում։ Երեխաներս դողում էին։ Մի քիչ անց արդեն տեսանք, որ Ստեփանակերտն էլ չէր երեւում՝ ծխի մեջ կորած էր։ Երկու օր մնացինք նկուղում, չէինք բարձրանում վերև նույնիսկ վախենում էի բարձրանալ վերև՝ երեխաների համար թեյ պատրաստել։ Ընտանիքի տղամարդիկ բոլորը ճակատում են՝ ամուսինս Ստեփանակերտում է, տեգրս Աղդամում, տեգորս տղան՝ Մարտունիում։ Մեզ ասեցին՝ երեխաներին հանենք, բայց իրենք մնացին։ Այստեղ մեզ շատ լավ են նայում, բոլորից գոհ ենք ու շնորհակալ, ոչ մի բանի կարիք չենք զգում, բայց մեր հողն ենք ուզում, մեր տունը։ Միայն խաղաղություն ենք ուզում, որ շուտ տուն վերադառնանք»,- արցունքն աչքերին ասում է հինգ երեխաների մայրը։

Հիշեցնենք, որ սեպտեմբերի 27-ի վաղ առավոտյան Ադրբեջանը ռազմական ագրեսիա է ձեռնարկել Արցախի շփման գծի ամբողջ երկայնքով, որին մասնակցում է նաեւ Թուրքիան, վարձկան-ահաբեկիչներ՝ Սմերչ, Պոլոնեզ, թուրքական Կասիրգա եւ այլ զինատեսակներով հրթիռակոծելով խաղաղ բնակավայրերը, այդ թվում մայրաքաղաք Ստեփանակերտը։ ՀՀ ԱԳՆ-ն հայտարարել է, որ Արցախի ժողովուրդը մարտնչում է թուրք-ադրբեջանական դաշինքի դեմ ու ընդգծել՝ Թուրքիան հավաքագրում է օտարազգի ահաբեկիչ զինյալների և տեղափոխում նրանց Ադրբեջան։Հայաստանում եւ Արցախում սեպտեմբերի 27-ին հայտարարվել է ռազմական դրություն և ընդհանուր զորահավաք։

Արդեն 12 օր է՝ հայկական բանակը կռվում է ադրբեջանաթուրքական տանդեմի ու միջազգային ահաբեկիչների դեմ։

Մանրամասները՝ տեսանյութում

Հեղինակ՝ Նվարդ Մանվելյան

Աղբյուր` Փաստինֆո