Փաստ ինֆո

Բավական ուշագրավ է, որ հենց Ազգային ժողովի փոխխոսնակ Ալեն Սիմոնյանն է հանդես եկել օրենսդրական նախաձեռնությամբ՝ առաջարկելով սոցիալական ցանցերում և լրատվամիջոցներում հրապարակված վիրավորանքի և զրպարտության համար փոխհատուցման չափը վիրավորանքի դեպքում 1 միլիոն դրամից դարձնել 5 միլիոն դրամ, զրպարտության դեպքում` 2 միլիոնից՝ 10 միլիոն դրամ:

Իսկ ուշագրավ է այն առումով, որ տարբեր հարթակներում՝ Ազգային Ժողովից մինչև սոցիալական ցանցեր, հաճախ՝ նույն Ալեն Սիմոնյանն է եղել այս կամ այն քաղաքական գործչին, իր քաղաքական հայացքներից տարբեր հայացքեր ունեցող լրագրողին կամ՝ ՖԲ օգտատիրոջը վիրավորողը, վիրավորանքին վիրավորանքով պատասխանողը: Հիշենք թեկուզ այն դրվագը, երբ ազգային հակակոռուպցիոն խորհուրդը ուսումնասիրություն կատարելով ֆեյսբուքյան օգտատեր Նանե Արզումանյանի գրառման կապակցությամբ, արձանագրեց, որ Ալեն Սիմոնյանը, ցուցաբերելով անհանդուրժողականություն քաղաքական այլ հայացքներ կրող քաղաքացու նկատմամբ, նրան հրապարակայնորեն վիրավորել է: Մասնավորապես` Նանե Արզումանյանի գրառման ներքո, որտեղ քաղաքացին քննադատել է Ալեն Սիմոնյանին և նրա վարքը Ազգային ժողովում, վերջինս, մեկնաբանությունների բաժնում, դիմելով իր համակիրներին, գրել է. «Շան տեղ մի դիր, մեր զրուցակիցը իրանք չեն»:

Ի վերջո, արդյո՞ք նա չէր այն պատգամավորը որն արդեն իսկ հարուստ պատմություն ունի կին քաղաքական գործիչներին վիրավորելուց հետո նրանց ծաղիկներ ուղարկելով՝ մեղքը քավելու քայլեր ձեռնարկելով: Հիշենք թեկուզ ԼՀԿ պատգամավոր Անի Սամսոնյանի դրվագը:

Նախօրեին նրա այս նախաձեռնությունն արդեն իսկ լրատվական դաշտում տարբեր մեկնաբանությունների առիթ է տվել, որտեղ ըստ էության, իշխողն այն տեսակետն է, թե՝ նախաձեռնությունը գործող իշխանությունների ձեռքին ճնշիչ գործիք է, ուղղված՝ ազատ խոսքի և հատկապես՝ մամուլի ազատությունը սահմանափակելուն:

Ընդհանրապես, տպավորությունն այնպիսին է, թե ներկա իշխանություններին ուղեկցում է անսխալականության բարդույթը: Նրանք մեծավ մասամբ լինելով երիտասարդներ և չունենալով ոչ կառավարման հմտություններ ու կենսափորձ, ոչ էլ՝ մասնագիտական բարձր որակներ /հաշվելի են նրանք, որ մասնագիտական դաշտում պրոֆեսիոնալներ են/ ընդհուպ՝ գրագիտություն, ինչի վկայությունն է նրանց բազմաթիվ տառասխալները սոցիալական մեդիայում, միաժամանակ, լսելու մշակույթ չունեն, էլ չասած՝ իրենց սխալներն ընդունելու մասին: Որպես արդյունք՝ երկուսուկես տարում շարունակ ականատես-վկա ենք նրանց հաթաթաներին, ընդ որում, վերևին ղեկավարից սկսյալ:

Եվ գիտեք՝ ինչ է ստացվում՝ ներկա իշխանություններն այսօր բողոքում և ընդվզում են այն ամենի դեմ, ինչի շնորհիվ կամ արդյունքում՝ լինելով ընդդիմադիր գործիչներ, այսօր իշխանություն են դարձել:

Ասենք, ընդդիմադիր Փաշինյանը չէ՞ր, որ նվազագույն աշխատավարձի և չնչին կենսաթոշակի հույսին ապրողների շահերն էր արտահայտում ԱԺ-ում՝ դատափետելով նախկինների՝ այս կամ այն ոլորտի պաշտոնյաների աշխատավարձի բարձրացման նախաձեռնությունները: Լավ էր անում, բայց արդյո՞ք այսօրվա Փաշինյանը չի հակասում էն նախորդին, ընդդիմադիր գործչին, երբ ասում է՝ ՀՀ քաղաքացին պետք է ուզենա և պետք է պահանջի, որ պետական պաշտոնյաները ստանան բարձր աշխատավարձ…

Էլի ցանկանա քաղաքացին, բայց, երբ իր աշխատավարձը կոմունալ վարձերը վճարելուն անգամ չի բավարարում, ո՞նց կարող է նա բարձր աշխատավարձ կամ առասպելական պարգևավճարներ ստացող պաշտոնյաներին կամ այդ ամենն արդարացնողին ասել՝ կեցցե՛ք դուք, էս ինչ լավ բան եք անում:

Ալեն Սիմոնյանի այս նախաձեռնությունը բացառապես իշխանական վերնախավի շահերը սպասարկելուն է միտված: Եվ ուղղված է նույն իշխանական վերնախավի վարքաբանությանն ու գործունեությանն անդրադարձող, այն, ինչ քննադատելի է, քննադատող լրատվամիջոցներին: Այսինքն, մի նոր զսպաշապիկ է ԶԼՄ-ների համար:
Հարց է ծագում, Ալեն Սիմոնյանի կարծիքով այսօր ամենախոցելի խավն իշխանության ներկայացուցիչնե՞րն են, չէ՞ որ նրանք ըստ, էության, սովորական քաղաքացիներից ավելի պաշտպանված են, ընդ որում, և՛ ֆիզիկապես, և բարոյահոգեբանական առումով:

Ի վերջո, որպես օրենսդիր մարմնի բարձրաստիճան ներկայացուցիչ նա կարո՞ղ էր, չէ, հենց իրենց, թավշյա իշխանությունների տարիների արատավոր երևույթի՝ ատելության խոսքի դեմ ուղղված նախաձեռնությամբ հանդես գալ: Չէ՞ որ ինքը միայն իր նեղ շրջանակի շահերի պաշտպանը չէ ԱԺ-ում, այլ՝ ժողովրդական պատգամավոր է, ժողովուրդն իրեն մանդատ չի տվել, որ լոկ իրենց շրջանակի շահերի սպասարկմանն ուղղված նախաձեռնություններով հանդես գա:

Սևի ու սպիտակի, հեղափոխականի ու հակահեղափոխականի, մերոնքականների ու ձերոնքականների ինքն ու իր կուսակիցներն են բաժանել ազգը, իրենք են սև ժապավենների հեղինակները: ՈՒ հիմա ինքն ու իր կուսակիցները պիտի մտածեն ոչ թե՝ պաշտպանվելու, ինքնապաշտպանության նորանոր եղանակներ և պարգևատրման նոր ասպարեզներ գտնելու մասին, այլ պիտի ողջ երկիրը ֆեյքազերծ անելու-սանացիայի ենթարկելու մասին մտածեն՝ սկսելով իրենցից: Քանի որ իշխանություն են:

Այլապես ստացվում է, որ ազգը պառակտեցին՝ ատելության որդը սերմանեցին՝ նախ՝ տեղատարածքային՝ հայաստանցի-ղարաբաղցի համատեքստում, ապա՝ շերտավորեցին՝ սև-սպիտակի, հիմա էլ՝ անցան լրատվամիջոցներին: Հայ ոստիկանին ժողովրդինը համարելով իշխանության եկան, իսկ հիմա նույն այդ ոստիկանից ժողովրդի թշնամի են կերտում՝ մարդկանց՝ բռի ու բռնի՝ հազարումի անհեթեթ տուգանքների ենթարկելով, ոստիկանին իրենց խամաճիկը դարձնելով:

Այն, որ լրագրողները սկսել են խանգարել իշխանություններին՝ մասնագիտությամբ լրագրող տեր և տիկին Փաշինյաններից սկսած, այդ մասին Փաշինյանը ոչ հազվադեպ և անթաքույց է խոսում՝ դասդասումներ կատարում, և այլն:

Թերևս, Ալեն Սիմոնյանն իբիև օրենսդիրի ներկայացուցիչ ուղղակի ցանկալի թեմային օրենքի ուժ տալու գործընթացն է սկսել: Ժամանա՞կն է: Երբ լրատվամիջոցներն սկսում են խանգարել իշխանություններին, նշան է, որ իշխանություններն այլևս ժողովրդի կամքը չեն արտահայտում:

Աղբյուր` Փաստինֆո