Փաստ ինֆո

Հեղափոխությու՞ն էր, օրինակ, որ Արթուր Մեսչյանը ստանձնեց Երևանի գլխավոր ճարտարապետի պաշտոնը: Թավիշների համար նա բրենդի դեր կատարեց, նրանով փորձ արեցին իրենց արժևորել: Օրերս լսեցի, որ հրաժարական է տալիս, 2-2,5 տարին լրացել է՝ իր խոստման համաձայն՝ հեռանում է: Ժամանակին, երբ առաջին անգամ՝ Վանո Սիրադեղյան-քաղաքապետի օրոք հեռացավ, հետո պատմում էր՝ ինչը՝ ոնց, ինչու՞… 

Իրականում, ինձ համար նրա՝թավշյա հեղափոխականների իշխանության մաս լինելն էր արտառոց, քանի որ ըստ իս և ըստ մարդաբանության՝ ինքը մենակ ստեղծագործող է, ազատ ոճի, նաև՝ ոչ ամբոխավար, ու բազմիցս է անթաքույց հայտարարել, որ մերժելով մերժում է ժողովրդավարություն, դեմոկրատիա կոչվածը: Ասում էր՝ «Եթե ես հասարակական կարծիքի վրա ուշադրություն դարձնեի, իմ կյանքում ոչինչ չէի անի, ոչ մի ասպարեզում: Որովհետև հասարակական կարծիքը, մորուքիցս էր, բոյիցս էր, միշտ ինձ դեմ էր»:

Ի դեպ, Մեսչյանը դեռ 2012-ին Ճարտարապետների պալատի/ այն ժամանակ՝ միության/ դահլիճում երիտճարտարապետների կազմակերպած դասախոսության ընթացքում դիմելով իր կրտսեր կոլեգաներին ասաց բաներ, որ այսօր էլ հատկապես մասնագիտական շրջանակների համար ակտուալ են շատ. Ասաց՝ « Դեմոկրատ լինելը ես չգիտեմ որն է: Բառ է ինչ-որ, բառարաններում կարող եք գտնել, դեմոկրատիա, բան, ժողովրդավարություն: Լավ էլի, վերջ տվեք, ինչ ժողովրդավարություն: Ինչ ժողովրդավարության մասին է խոսքը:

Ժողովրդավարությունն այն է, երբ կա կազմակերպված ճարտարապետական միջավայր, որն ունի իր ուժը, իր խոսքը, որին պարտադրված լսում է կառավարությունը: Կամ՝ կա բժիշկների միավորում, որի հասարակական կարծիքը լսում է կառավարությունը և գալիս որոշակի եզրակացության: Կամ` իրավաբանների միաբանություն, ինժեներների միաբանություն: Այսինքն, միաբանություններով է ստեղծվում հասարակությունը, ժողովրդավարությունը…Ինձ համար հայկական դեմոկրատիան այն է, երբ ամեն մտավորական շերտ կարողանա հասնել որոշակի որակի, որ կարողանանք էշը ցեխից հանել: Եվ ոչ մեկին չմեղադրենք: Ոչ մեկին»:

Այ, սա Մեսչյանն է:

Աղբյուր` Փաստինֆո