Փաստ ինֆո

Հաճախ Փաշինյանի խոսքում, և կոնկրետ օրերի, դեպքերի հետ կապված՝ իշխանության զանազան արբանյակների խոսքերում տեքստեր կան, որոնք արտասանվում են ընդամենը մեկ նշանային տողի ու նախադասության համար և որոնք ունեն կոնկրետ հասցեատեր: Ասենք, հենց ապրիլի 24-ից առաջ, այդ օրն ու հիմա էլ՝ թուրքերին առանց նախապայմանների ներելու մասին տեքստերը պատահակա՞ն են: Կան նաև առանց տեքստի՝ վիզուալ-տեսանելի նշաններ, որոնք նույն դերն են կատարում և հստակ ուղղություններ ունեն: Հասկացողները միշտ հասկանում են:

Անշուշտ, բոլորովին պատահական չէ նաև Փաշինյանի խոսքում այս էլ որերորդ անգամ գործածվող և իր մեջ հատուկ իմաստ ամփոփող «Արցախի ընտրյալ ներկայացուցիչներ» արտահայտությունը, կաղապարը, եզրույթը: Այս կերպ նա ոչ միայն խուսանավում է Արցախի Հանրապետություն ասելուց, այլև «Արցախի ընտրյալ ներկայացուցիչներ» կաղապար է ստեղծում՝ այն փորձելով գործածելի դարձնել նաև հետագայի համար:

Ընդ որում, այս եզրույթի հետ կապված շատ հետաքրքիր տեղեկատվություն է փոխանցում ԱԳՆ խոսնակը, ասելով, թե՝ այդ արտահայտությունը միջազգայնորեն ընդունված տերմինոլոգիա է դեռևս 1992 թվականից, թե՝ այդ տերմինով Արցախի իշխանությունները մասնակցել են խաղաղ գործընթացին՝ սկսած 1992 թվականից:

Տարիներ շարունակ հետևելով Արցախի հետ կապված բոլոր գործընթացներին, նման արտահայտության չեմ հանդիպել, այսինքն, այն կիրառական նշանակություն չի ունեցել: Եթե ինչ-որ տեղ նույնիսկ ունեցել է, ապա, արցախյան պատերազմի շրջանում և ավարտից, հրադադարի հաստատումից հետո վստահաբար, չի եղել:

Հիմա, նշանային տեքստերին անդրադառնալով չենք կարող շրջանցել ադրբեջանագետ Անժելա Էլիբեկովայի անձի և գործունեության վերաբերյալ Հանրային խորհրդի նախագահ Ստեփան Սաֆարյանի հեղինակային տեքստը, որը տգեղ, գռեհիկ և տենդենցիոզ լինելուց զատ նաև նշանային է: Իմ խորին համոզմամբ նա որպես կին չէ, որ թիրախավորվել է, այլ՝ որպես մասնագետ: Այսինքն, թիրախավորումը մոտիվացիոն՝ է. կարելի է ենթադրել, որ այս կերպ օրվա իշխանությունը շատ կոնկրետ ծառայություն է մատուցում Իլհամ Ալիևին՝ մեսիջ հղելով, թե՝ տեսեք, մենք ինչ կերպ ենք վերաբերվում ձեզ քաջ ծանոթ ադրբեջանագետ Էլիբեկովայի գործունեությանը:

Առայժմ իշխանության դատապարտող գնահատականը չի լսվել: Լուռ են: Իսկ լռությունը շատ խոսուն է:

Ի վերջո, ո՞վ է Սաֆարյանը. ի պաշտոնե նա վարչապետի անմիջական խորհրդականն է, որի թիվ մեկ խնդիրը հանրային դաշտում կոնսոլիդացիա ստեղծելը պիտի լիներ, մինչդեռ վերջինս ոչ միայն հեռու է այդպիսին լինելուց, այլև ինքը կրակի վրա թիվ մեկ յուղ լցնողն է, սև-սպիտակի բաժանողներից մեկը, ընդ որում՝ ֆեյքային գռեհիկ լեքսիկոնով: Այս լեքսիկոնն էլ, ի դեպ, պատահական չէ:

Բառաֆոնդի իմաստով նա լրացնում է Փաշինյանին:

Հեղինակ Ա. Ե.

Աղբյուր` Փաստինֆո