Փաստ ինֆո

«Եթե խոսքը վերաբերում է բարձր դատարաններին՝ Վերաքննիչ դատարան, Վճռաբեկ դատարան, ապա կարծում եմ, որ որեւէ խոչընդոտ չկա, որպեսզի դատավարությունը իրականացվի հեռավար կարգով»,-«Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասաց իրավապաշտպան, «Իրավական ուղի» ՀԿ համահիմնադիր Ռուբեն Մելիքյանը՝ անդրադառնալով արտակարգ դրության իրավական ռեժիմի պայմաններում արդարադատության իրականացման խնդրին:

Իրավապաշտպանը որպես օրինակ նշեց այսօր Վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանում կայացած հեռավար դատական նիստը, որը, ըստ Մելիքյանի կարեւոր եւ իրավունքի տեսանկյունից պատմական նշանակության քայլ է այն իմաստով, որ առաջին հեռավար դատավարությունն իրականացվեց: Իրավապաշտպանը սակայն, կարծում է՝ պետք է հստակ տարբերակում մտցնել հեռավար դատավարությունների անցկացման հնարավորության տեսանկյունից, որովհետեւ կան գործեր, որոնցով այն լիովին հնարավոր է, բայց կան այնպիսի գործեր, որոնցով հնարավոր չէ:

«Եթե մենք խոսում ենք քրեական գործերով դատավարության մասին, դա շատ դժվար է ապահովել՝ հաշվի առնելով անմիջականության սկզբունքը, որը հատկապես ապացույցների հետազոտման փուլում, վկաների հարցաքննության ժամանակ ենթադրում է մեկ տարածությունում գտնվելու իրողությունը: Այս տեսանկյունից չի կարելի հեռավար դատավարությունը դիտել որպես այս խնդրի լուծման միջոց»,-ասաց Ռուբեն Մելիքյանը:

Ըստ իրավապաշտպանի, միեւնույն ժամանակ տրամաբանություն, այդուհանդերձ կա քրեական գործերով հետաձգումների մեջ եւ նման որոշում կայացրած դատավորներին կարելի է հասկանալ, բայց մյուս կողմից, Ռուբեն Մելիքյանի խոսքով, նույն օրենսդիր իշխանությունը վատ օրինակ է ծառայում իշխանության մյուս ճյուղերի եւ առհասարակ քաղաքացիների համար՝ «կյանքը շարունակվում է» կարգախոսով սովորականի պես իրականացնելով իր առօրյա գործունեությունը: «Այլ հարց է, որ խոսքը վերաբերեր հենց ասրտակարգ դրության ռեժիմի օրենսդրության փոփոխությունների իրականացմանը կամ պառլամենտի կողմից վերահսկողական գործառույթի իրականացմանը: Դա հասկանալի կլիներ, բայց այս պարագայում այնքան էլ հասկանալի չէ:

Քրեական գործերով հետաձգումների համատեքստում, հատկապես կալանքի տակ գտնվող քաղաքացիների իրավունքների պաշտպանության խնդրին անդրադառնալով, Ռուբեն Մելիքյանն ասաց, որ այդ խնդիրն, իհարկե, կա, բայց ինչպես ցանկացած դեպքում պետք է իրականացնել հանրային շահերի հավասարակշռում եւ պետք է հասկանալ, թե որ հանրային շահն է գերակշիռ: «Հատկապես կալանքի ներք գտնվող անձանց պարագայում, բնականաբար, այս հանգամանքն ավելի կարեւոր նշանակություն ունի եւ պետք է նաեւ տեսնել, որ տարբեր երկրների պրակտիկայում արդեն իսկ սկսել են էական քայլեր ձեռնարկել մինչդատական կալանքի ներքո գտնվող անձանց առանձին խմբերի , նաեւ դատապարտված անձանց առանձին խմբերի ազատ արձակելու ուղղությամբ եւ ես կարծում եմ, որ մեր պետությունը նույնպես պետք է այս ուղղությամբ քայլեր ձեռնարկի, առավել եւս, որ արտակարգ դրություն հայտարարելու մասին մարտի 16-ի կառավարության որոշմամբ կարելի է ասել, դրակոնյան կանոններ են սահմանվել հատկապես փակ հիմնարկներում պահվող անձանց նկատմամբ եւ դա լրջորեն սահմանափակող նշանակություն ունի: կառավարությունը պետք է այս ուղղությամբ եւս մտածի, ինչ-որ մեխանիզմ պետք է գտնել»,-ասաց իրավապաշտպանը՝ հավելելով, որ դա կարող է նախաձեռնել նույն դատական իշխանությունը՝ այս նոր իրավիճակը դիտելով որպես նոր հանգամանք եւ օրինակ, մինչդատական կալանքում գտնվող անձանց խափանման միջոցների հարցը վերստին քննարկման առարկա դարձնելով:

Ըստ իրավապաշտպանի, խոսքը հատկապես կարող է վերաբերել թե տեւական ժամանակահատվածում կալանքի տակ գտնվող անձանց, թե բռնությամբ չպայմանավորված հանցագործությունների համար մեղադրվող անձանց:

«Սա ոլորտ է, որը լուծումների կարիք ունի, այդ մարդկանց ձայնը այսօր լսելի չէ, որովհետեւ բոլորս այլ առաջնահերթություններ ունենք, բայց չպետք է մոռանանք հանրության առավել խոցելի անդամներին եւ կարծում եմ, որ անազատության մեջ պահվող անձինք, հատկապես մինչդատական վարույթում անազատության մեջ պահվող անձինք այդ խոցելի խմբերից են, որոնց իրավունքների շատ ավելի լուրջ սահմանափակում ունենք այս պահին»,-եզրափակեց Ռուբեն Մելիքյանը:

Աղբյուր` Փաստինֆո