Փաստ ինֆո

Փետրվարի վերջին կորոնավիրուսի վարակակիր ունենալու պատճառով մարտի 1-ի երթը չեղարկող վարչապետին և իր թիմակիցներին ևս երկու շաբաթ էր անհրաժեշտ, որ վերջիններս գիտակցեն, թե աշխարհի երկրների հետ օդային և ցամաքային կապ ունեցող Հայաստանը եթե անգամ ինքնամեկուսացման եղանակն ընտրեր, դարձյալ կորոնավիրուսից խուսափելն անհնարին էր:

Բայց չէ, վերջիններս ավելի պիտի իրավիճակը բարդացնեին՝ փողոցից փողոց ընկած՝ատելության խոսքը տարածելով, մարդկանց իրար գլխի հավաքելով, մնացած բնակչության գլխի տակ էլ փափուկ բարձ դնելով, թե՝ առանձնապես ուժեղ վիրուս չէ, մի՛ վախեցեք, այլ հիվանդություններից ավելի շատ մարդիկ են մահանում տարեկան, քան այս վիրուսից: Այն աստիճան, որ հիգիենայի առումով չափազանց զգուշավորներին դեղատներում անգամ փորձում էին համոզել, թե՝ բան չկա, պանիկայի մեջ մի ընկեք: Այս առումով ոչ պակաս դեր խաղաց իշխանության ներկայացուցիչների անլրջությունը, առողջապահության նախարարից սկսած՝ վարչապետով վերջացրած:

Իշխանական՝ ,,փափուկ բարձի,, քարոզչության միտք բանին, ինչ խոսք, ալտրուիզմից շատ հեռու էր, ավելին, այն զուտ նեղ-անձնական շահ էր հետապնդում՝ մեկ այլ՝ ապրիլհինգյան հանրաքվեի քարոզչական հանրահավաքները հնարավորինս բազմամարդ, լեփ-լեցուն, կիպ-կպած անցկացնելը:

Թե՞ մերոնք սպասում էին կորոնավիրուսի դեմ պայքարում եվրոպական երկրների, և ԱՄՆ-ի, ինչու չէ, նաև՝ ՆԱՏՕ-ի, մոտիկներից՝ Վրաստանի քայլերին, որ անեին իրենց քայլը: Քանզի Առողջապահության համաշխարհային կազմակերպության կողմից՝ կորոնավիրուսի համաճարակ հայտարարելուց հետո անգամ չդադարեցվեց հանրաքվեի քարոզարշավը: Ասել էին՝ վիճակը դեռ վերահսկելի է, դեռ այն աստիճանի չենք հասել, որ… Մեղա, մեղա, բայց չէ՞ որ կանխարգելիչ միջոցառումներ իրականացնելու արդյունքում է, որ չեն հասնում պետությունները կատաստրոֆիկ վիճակների:

Հետո՝ ԱՀԿ-ն պարզեց, որ մեր բուժհաստատություններն առանց իրենց աջակցության դժվար թե կարողանան հաղթահարել, եթե վիճակն անվերահսկելի դառնա:
Ի վերջո, արվեց այդ քայլը՝ ուսումնական հաստատությունները 10 օրով փակ են, որոշ մշակութային օջախներ ևս միանում են կարծես՝ խուսափելով կուտակումներից: Այդքան բան:

Ընդհանուր առմամբ, իշխանության քայլն ընդամենը քարոզարշավից հրաժարվելն է դեռ: Դիմակներն, ինչպես գիտենք, վաղուց սպառված են, նույնիսկ արվարձանային դեղատներում արդեն բժշկական սպիրտ էլ չկա, մնացյալը, մեծ հաշվով, ընտանիքների և մարդկանց ինքնակազմակերպմանն է թողնված հիմնականում:

Ինչ խոսք, համամիտ ենք երգիչ, երգահան Վահան Արծրունուն, որ որ այսօր ամենախոցելին և ամենավտանգվածը մեր բուժաշխատողներն են, մարդիկ, ովքեր հավատարիմ իրենց երդմանը ծառայում, իրենց գործն են անում: Նրա համոզմամբ՝ Ազգային միասնությունն այս իրավիճակից դուրս գալու միակ հակահամաճարակային և հայրենասիրական ակտն է:

Աղբյուր` Փաստինֆո