Փաստ ինֆո

Բռնություն գործադրելու հրապարակային կոչերը քրեականացնելու նախագծին այսօր ՀՀ Կառավարությունը հավանություն տվեց։ Այն ներկայացրեց ՀՀ Արդարադատության նախարար Ռուստամ Բադասյանը։ Նախագծով նախատեսվում է ՀՀ քրեական օրենսգիրքը լրացնել 226.2-րդ հոդվածով։

«Նախագծի ընդունման անհրաժեշտությունն երկար ժամանակ քննարկվել է, քանի որ խոսքի ազատության սահամանափակմանն է վերաբերվում, նշեմ, որ խոսքի ազատությունը բացարձակ իրավունք չէ և որոշ հիմքերի պարագայում երբ հանրորեն պաշտպանվող այլ արժեքներ կան կարող է սահմանափակվել, եթե դա անհրաժեշտ է ժողովրդավարական հասարակությունում, հետապնդում է իրավաչափ նպատակ, նախատեսված է օրենքով։ Հենց այդ բալանսն էլ ապահովելով այս նախագիծը մշակվել է»,-այս մասին այսօր Կառավարության նիստում ասաց ՀՀ Արդարադատության նախարար Ռուստամ Բադասյանը ներկայացնելով ՀՀ քրեական օրենսգրքում և ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքում լրացում կատարելու մասին ՀՀ օրենքների նախագծերի փաթեթը։

Նա նշեց, որ ՀՀ Սահմանադրությամբ ևս նախատեսված է անձի կողմից իր կարծիքն ազատ արտահայտելու իրավունքի սահմանափակման հնարավորություն.

«Հարկ է նշել նաև, որ ատելության խոսքը որպես այդպիսին դուրս է խոսքի ազատության պաշտպանության շրջանակներից։ Միջազգային իրավունքում առկա չէ ատելության խոսք հասկացության համընդհանուր ճանաչում գտած ձևակերպում և այն տարբեր կերպ է ընկալվում ազգային ու միջազգային մակարդակներում ու կարող է ունենալ տարբեր դրսևորումներ։ Անվիճելի է, որ անձի կամ անձանց խմբի նկատմամբ սեռով, ռասայով, մաշկի գույնով, էթնիկական կամ ցանկացած այլ խտրականության հիմքով պայմանավորված բռնության գործադրելու հրապարակային կոչերը, նման բռնությունը հրապարակայնորեն արդարացնելը կամ քարոզելը հանդիսանում է ատելության խոսքի ծայրահեղ դրսևորում»։
Նախարարն ընդգծեց, որ Քրեական օրենսգրքում առկա կարգավորումները բավարար չեն անձանց կյանքի և առողջության, անձնական ազատության, սեռական անձեռնմխելիության ու սեռական ազատության պաշտպանության համար ամուր երաշխիքներ ապահովելու տեսանկյունից։

226.2-րդ հոդվածը, որով կառավարությունն առաջարկում է լրացնել ՀՀ քրեական օրենսգրքում. Ունի հետեւյալ բովանդակությունը.

«Հոդված 226.2. Բռնություն գործադրելու հրապարակային կոչերը, բռնությունը հրապարակայնորեն արդարացնելը կամ քարոզելը

1. Անձի կամ անձանց խմբի նկատմամբ սեռով, ռասայով, մաշկի գույնով, էթնիկական, կամ սոցիալական ծագումով, գենետիկական հատկանիշներով, լեզվով, կրոնով, աշխարհայացքով, քաղաքական կամ այլ հայացքներով, ազգային փոքրամասնությանը պատկանելությամբ, գույքային վիճակով, ծնունդով, հաշմանդամությամբ, տարիքով կամ անձնական կամ սոցիալական բնույթի այլ հանգամանքներով պայմանավորված բռնություն գործադրելու հրապարակային կոչերը, նման բռնությունը հրապարակայնորեն արդարացնելը կամ քարոզելը, եթե բացակայում են սույն օրենսգրքի 225-րդ հոդվածի 4-րդ մասով, 226-րդ, 226.1-րդ, 301-րդ, 385-րդ, 397.1-րդ հոդվածներով նախատեսված հանցագործությունների հատկանիշները՝

պատժվում է տուգանքով` նվազագույն աշխատավարձի հիսնապատիկից հարյուրհիսնապատիկի չափով, կամ կալանքով` առավելագույնը երկու ամիս ժամկետով կամ ազատազրկմամբ` առավելագույնը մեկ տարի ժամկետով:

2. Սույն հոդվածի առաջին մասով նախատեսված արարքները, որոնք կատարվել են՝

1) մի խումբ անձանց կողմից նախնական համաձայնությամբ կամ կազմակերպված խմբի կողմից

2) պաշտոնեական դիրքն օգտագործելով`
պատժվում է տուգանքով` նվազագույն աշխատավարձի հարյուրհիսնապատիկից երեքհարյուրապատիկի չափով կամ կալանքով` երկուսից երեք ամիս ժամկետով կամ ազատազրկմամբ` մեկից երեք տարի ժամկետով՝ որոշակի պաշտոններ զբաղեցնելու կամ որոշակի գործունեությամբ զբաղվելու իրավունքից զրկելով՝ մեկից երեք տարի ժամկետով կամ առանց դրա:

Հոդված 2. Սույն օրենքն ուժի մեջ է մտնում պաշտոնական հրապարակման օրվան հաջորդող տասներորդ օրը:

Մանրամասները՝ տեսանյութում։

Աղբյուր` Փաստինֆո