Փաստ ինֆո

Ազգային Ժողովի կողմից առաջին ընթերցմամբ ընդունված «Իմ քայլը» խմբակցության պատգամավորներ Արմեն Խաչատրյանի ու Սիփան Փաշինյանի հեղինակած «Օպերատիվ-հետախուզական գործունեության մասին» օրենքում փոփոխություններ կատարելու նախագիծը, արդեն իսկ հանրային հարթակներում լուրջ քննադատության է արժանացել:

Վերը նշված պատգամավորներն առաջարկում են հեռախոսային խոսակցությունների գաղտնալսման հնարավորություն տալ նաև ոստիկանությանը, որին կողմ քվեարկեց 82 պատգամավոր, դեմ՝ 19 –ը։

Հարց է առաջանում՝ ի՞նչի համար, ինչ նպատակով պիտի ոստիկանությունը գաղտնալսի մարդկանց հեռախոսները՝ քիթը խոթելով մարդու անձնական կյանքի մեջ:

Նկատենք, որ տվյալ նախագծին կառավարությունը բացասական եզրակացություն է տվել, այսինքն, Փաշինյանի կառավարությունն այդ կերպ պատասխանատվությունն իր վրայից ուղղակի գցել է օրենսդիր մարմնի վրա, թեպետ միանշանակ է, որ առկա է ներքին համաձայնություն, այսինքն, ՔՊ-ի «դաբրոյով» է այս ամենն արվում:

Ազգային ժողով, ԱԺ պաշտպանության և անվտանգության հարցերի մշտական հանձնաժողով: Մեկիկ-մեկիկ այս մարդկանց վերլուծեք, նրանք բոլորը՝ ահել թե ջահել հոգեբանների համար հետաքրքիր տիպեր են: Նախօրեին մեկը ամբիոնից հայտարարում էր, թե մեկ հարյուրյակ և երկու տասնյակ ու ավելի հազարավոր փորձությունների միջով անցած քաղաքական ուժին պատերին կծեփի, ասֆալտին կփռի՝ կրկնելով վարչապետ Փաշինյանի խոսքերը: Հավատարմության երդում էր տալիս, էլի:

Հիմա այս նույն հանձնաժողովի երկու անդամ, որից մեկը՝ տակավին դեռ ուսանող, նման նախագիծ են ներկայացրել, ինչը ոչ այլ ինչ է, քան ՀՀ սահմանադրության /ՀՀ սահմանադրության 3, 23, 25, 27, 31, 33, 34 հոդվածների/ և Մարդու իրավունքներին վերաբերող կոնվենցիաների ոտնահարում: Ավելին, այս կերպ, ՀՀ օրենսդիր մարմինը մարդուն զրկում է իր իսկ երկրում հանգիստ ապրելու՝ սահմանադրական իրավունքից:

Տեսեք, Սահմանադրության համաձայն , ԱԱԾ-ն արդեն իսկ դատարանի որոշմամբ նման գործառույթ իրականացնելու հնարավորություն ունի, այդ դեպքում, ո՞րն է այս նախագծին օրենքի ուժ տալու հրամայականը: Այն, որ օրվա իշխանությունը համապատասխան պրոֆեսիոնալ կարողություններ չունի՞ օպերատիվ գործողություններ իրականացնելու համար:

Պրոֆեսիոնալ կադրերի բացակայությունը ՀՀ քաղաքացիներին լրտեսելով փոխարինելու, գաղտնալսելու, անհատի կյանքի մեջ մտնելու, փորփրելու և այդպիսով բացահայտումներ անելու ճանապարհը ՀՀ քաղաքացիների իրավունքների և ազատությունների կոպիտ ոտնահարում է:

Հիշու՞մ եք, ինչպես էր Հայաստանը ոստիկանապետության վերածած երբեմնի ՆԳ նախարար Սիրադեղյանն ամեն աստծո օր մեկին հետևելու հրաման տալիս իր բանդային: Մի՞թե այդ ժամանակների կարոտախտ ունի ներկա իշխանությունը:
Հիմա ժամանակներն այլ են և ըստ էության, այսօր նույն բա՞նն է արվում, ուղղակի տեխնիկայի զարգացմամբ պայմանավորված՝ հեռախոսային խոսակցությունների գաղտնալսումների միջոցո՞վ:

Հավելենք, որ երեկ սոցցանցերում այս նախագիծը մարդկանց մոտ խուճապային տրամադրություններ էր առաջացրել.Հրանուշ Խառատյանն ահազանգ հնչեցնողներից էր…

Հիշեցնենք, սահմանադրության «Հաղորդակցության ազատությունը և գաղտնիությունը» սահմանադրության 33 հոդվածով հստակ սահմանված է՝ ,,Յուրաքանչյուր ոք ունի նամակագրության, հեռախոսային խոսակցությունների և հաղորդակցության այլ ձևերի ազատության և գաղտնիության իրավունք:

Հաղորդակցության ազատությունը և գաղտնիությունը կարող են սահմանափակվել միայն օրենքով՝ պետական անվտանգության, երկրի տնտեսական բարեկեցության, հանցագործությունների կանխման կամ բացահայտման, հասարակական կարգի, առողջության և բարոյականության կամ այլոց հիմնական իրավունքների և ազատությունների պաշտպանության նպատակով:

Հաղորդակցության գաղտնիությունը կարող է սահմանափակվել միայն դատարանի որոշմամբ, բացառությամբ երբ դա անհրաժեշտ է պետական անվտանգության պաշտպանության համար և պայմանավորված է հաղորդակցվողների՝ օրենքով սահմանված առանձնահատուկ կարգավիճակով,,:

Հեղինակ՝ Մարինե Մինասյան

Աղբյուր` Փաստինֆո