Փաստ ինֆո

Ներկա իշխանությունները թեպետ հենց սկզբից էին թմբկահարում իշխանափոխությամբ պայմանավորված ՝Հայաստանը հեղեղելիք  ներդրումների մասին, սակայն, այդ ներդրումներին սպասող Փաշինյանն ու իր կառավարությունը աննախադեպ  ներդրումային հոսքից հույսները կտրած  այսօր ընդունում են են նախորդ՝ հակահեղափոխական  ու սև իշխանությունների ներդրումային ծրագրերի հետևանք որպես կառուցված հյուրանոցային համալիրների  ավարտական փուլը, մասնակցում  դրանց բացման արարողություններին:

Դրա վառ օրինակը նախկինների ներդրումային քաղաքականության արդյունքում կյանքի կոչված  2800-ամյակի այգին է, որ մինչ իշխանափոխությունը ներկաները սևացնում ու  թիրախավորում էին, իսկ իշխանափոխությունից հետո ողջ կազմով՝ մեծ շուքով ցուցադրական բացում արեցին: Եվ կամ՝ նախկին  «Դվին», այսօր՝ նոր անվանում ստացած՝ «Դավիթ-Բեկ»  հյուրանոցն է, որը  դեռևս կիսակառույց վիճակում հյուրընկալեց Ֆրանկոֆոնիայի օրերին Հայաստան ժամանած պատվիրակություններին, իսկ այսօր, շատերի վկայությամբ դարձել է ներկաների հանդիսությունների սիրած վայրը:

Եթե Աբովյան և Պուշկին  փողոցներին հարող տարածքում  գտնվող «Ալեքսանդր» հյուրանոցի բացմանը մասնակցում էր ՀՀԿ-ական Սերժ Սարգսյանը, ապա՝ Ամիրյան փողոցում գտնվող  «Հոլիդեյ ԻՆՆ» հյուրանոցի բացման արարողությունը, որը նույնպես  նախկինների պաշտոնավարման տարիների ներդրումային քաղաքականության արդյունքում էր կյանքի կոչվել,   ՔՊ-ական Նիկոլ Փաշինյանի մասնակցությամբ եղավ:

Այսօր փաստ է այն, որ մասնավոր ներդրումների շնորհիվ Հայաստանում ստեղծված,  ընթացքի մեջ գտնվող  և շահագործման հանձնվող հիմնական կառույցները նախկինների վարած ներդրումային քաղաքականության շնորհիվ են եղել: Փաստ է նաև այն, որ  այսօր հենց Երևանի կենտրոնում կիսակառույց և անավարտ մնացած մի շարք ծրագրեր ներկաների գործունեությամբ պայմանավորված կամ անգործության պատճառով են կանգնած կամ դադարեցված  վիճակում:

 Իսկ որ ավելի բնութագրական է՝ ինչպես նախորդ փուլում, այսօր էլ քաղաքական, միջկուսակցական  հարաբերությունները  տնտեսական գործունեության համատեքստում մահակի դեր են շարունակում կատարել: Դրա ցայտուն օրինակը Աբովյան 5/5 հասցեում գտնվող Կեմպինսկի հյուրանոցի շենքն է, որը 2020 թվականին պիտի ավարտված լինի, սակայն շարունակ ինչ-որ գործընթացների մեջ է՝ քաղաքային, դատական իշխանությունների հետ և այլն, և այլն: Իսկ իրականում՝ շատ բան հենց տվյալ փուլի քաղաքական գործընթացներով է պայմանավորված:

Ի դեպ, նախորդ 2 տասնամյակի  ընթացքում Երևանի կենտրոնում գտնվող /դեռևս 2004-ի վերջին քանդված/  «Սևան»  հյուրանոցի տեղում այդպես էլ որևէ ծրագիր չիրականացնելու՝ վերջինիս սեփականատեր Վաչե Մանուկյանի մոտիվացիան էլ շատերը քաղաքականությամբ էին պայմանավորում: Սակայն, իշխանությունները փոխվում են, իսկ այս սեփականատերն անհողդողդ է մնում: Դե,  Երևանը հո Լոնդոնը չէ…  և տարիներ ու տասնամյակներ քաղաքի կենտրոնի այդ հատվածը  շարունակում է ոչ շենք, ոչ շինհրապարակ դատարկությունը լինել:

Նման մի ճակատագիր էլ խորհրդային մոդեռնիզմի օրինակ երիտասարդական պալատին բաժին ընկավ, երբ քաղաքապետարանը շենքը վերակառուցելու փոխարեն 2006-ին քանդեց, այն հույսով, թե կառուցապատողը, ինչպես խոստանում էր, տեղը մրցույթի միջոցով ութերորդ հրաշալիքն է կառուցելու: Մրցույթը կայացավ՝ աշխարհի տարբեր երկրների մասնակիցներով և համապատասխան ֆինանսական  ակնկալիքներով, ինչի  հնարավորությունը չունեցող  սեփականատերը մինչ օրս տարածքը վերածել է  ավազահանքի ու քարհանքի:

 Ինչ վերաբերում է քաղաքային իշխանությանը, ապա վերջինս դեռ քաղաքը աղբից մաքրելու հարցի լուծման համատեքստում  է մնացել: Որի լուծման համար բարտեր-շինթույլտվություններ թաքուն տալով այս կամ այն գործարարին, հետին թվով հաշվետվության գործընթացի մեջ է՝ ու՞մ, որտե՞ղ, ի՞նչն ի՞նչի դիմաց և այլն:

«Սևան» հյուրանոցին հարակից՝ Խորենացու 13 հասցեում՝ նախկին  ԿԳ նախարարության շենքի ճակատագիրն էլ տխուր եղավ, քանի որ վերջինիս ճակատային մասը պահպանելու վերաբերյալ նախկին պայմանավորվածությունը նորերի օրոք ի չիք դարձավ՝ սեփականատիրոջ փոփոխության շրջանակում, իսկ իշխանությունն  այս առումով նախանձախնդրություն անգամ չցուցաբերեց:

…Իսկ քաղաքացիական հասարակություն անունը որպես անցյալի վերապրուկ կա, բայց ամանում արդեն բան չկա:

Եվ այն, որ ներկա սեփականատերը շվեյցարահայ գործարար Վարդան Սրմաքեշն է, որը նաև «Հին Երևան» բազմաչարչար ծրագրի  սեփականատերն է. այսինքն՝ հին ու նոր իշխանությունների հետ համագործակցության դաշտում է գործում, առանձնապես, հույսեր չի ներշնչում, թե տվյալ տարածքը շատ  շուտով ավարտական տեսք կստանա: Մի տեսակ՝  «և դարից երկար ձգվողի» խարանը պետք է կոտրող լինի:

Բայց կոտրողը պիտի քաղաքային իշխանությունը լինի, որն ուղղակի այս առումով պարապուրդի մեջ է, իսկ ձմեռը ճիշտ հակառակ ընթացքի՝ օրացուցային ու ճշգրիտ եկավ:

Հեղինակ՝ Մարինե Մինասյան

Աղբյուր` Փաստինֆո