Փաստ ինֆո

Այսպես կոչված թավշյա հեղափոխության ,,օգուտները,, վայելելուց հետո վնասներն արդեն ավելի տեսանելի են զգում Հայաստանի քաղաքացիները: Մինչդեռ վերջինիս առաջնորդը բարձր ամբիոններից նույն ոգևորությամբ այսօր էլ շարունակում է ներկայացնել այն աշխարհին՝ որպես աննախադեպ մի բան: Իր գլխավոր հերոս-վարչապետով, այլ հերոսներով ու հակահերոսներով, շնչավոր և անշունչ խորհրդանիշերով:

Ընդ որում, հետաքրքիրն այն է, որ թավշյա հեղափոխության նշաններն հեղափոխության հաղթանակից ավելի շուտ ի հայտ եկան՝ ձևակերպելով ներկա իշխանությունների առաջնահերթությունները: Հիշենք միայն, թե ինչպես Լենա Նազարյանն ու Արարատ Միրզոյանը ծիածանագույն ծխահարում առաջացրեցին

Ազգային Ժողովի դահլիճում՝ ազդարարելով իրենց բազմագույն կերպարանափոխության սկիզբը:

Նրանք ծիածանագույնը հետո ողջ Երևանով մեկ՝ համայնք առ համայնք տարածեցին, հետո՝ վարչապետ Փաշինյանը ոտքերին հագավ գունավոր գուլպաներ, կապեց գունավոր փողկապ և ի տես աշխարհի ու հատկապես իրենց ֆինանսավորողների՝ գունավոր գրիչներ ցուցադրեց, որպես թե՝ տեսեք, մենք ամբողջովին ու լիովին բազմագույն ենք:

Ստամբուլյան կոնվենցիայի նկատմամբ իր դրական վերաբերմունքը բարձրաձայնելու փոխարեն վարչապետը հիմնականում այն արտահայտում է խորհրդանշական հանդիպումներով, պատմություններով ու նշանային, տվյալ երևույթի վերաբերյալ ընդունելի սիմվոլներով:

Արցախյան թեմային վերաբերող իր խորհրդանշական արտահայտությունները նույնպես փաստում են վերը նշվածը: «Արցախը Հայաստան է և վերջ» միտքը, որի հեղինակը մեր երևելի հերոսներից մեկն է՝ Լեոնիդ Ազգալդյանը, Փաշինյանի բերանով բոլորովին այլ փուլում և բոլորովին այլ համատեքստում է հնչում:
Եվ մի տեսակ նրա այդ ձևակերպումը հնչում է այն դեպքերում, երբ ինքը կամենում է իր վերադասությունը շեշտել Արցախի և Արցախի ղեկավարների հանդեպ:

Որպես կանոն Փաշինյանի այդ շեշտադրումները ավելի ու ավելի սաստկանում ու խորանում են, երբ իրենց աղանդավորական գուրուին երկրպագելու գործին են լծվում ֆեյք-աղանդի ներկայացուցիչները: Այս՝ զարհուրելի ցածր և ստորակարգ կրքեր ունեցող զանգվածը մեկ էլ՝ ընդհանուր կենտրոնից կառավարվող հրամանով սկսում է սոցցանցերում գարշահոտ ու գռեհիկ իր էությունը ցուցադրել՝ հարձակվելով ազգային հերոսների ու հարգելի մարդկանց վրա:

Պատահական չէ, որ երեկ Ստեփանակերտում տեղի ունեցած՝ գեներալ Վիտալի Բալասանյանի ասուլիսին հաջորդեց իշխանության հերթական խորհրդանշային հարձակումը, նախ՝ փնթի ֆեյքերի բանակը հարձակվեց Վիտալի Բալասանյանի վրա, ընդհուպ՝ պեղելով հանելով Լևոն Տեր-Պետրոսյանի՝ ազգային հերոս Բալասանյանի հետ ունեցած մի լուսանկար, որն ակնհայտ փաստում էր, թե հերոսն է ճշմարիտ, քանզի ի հեճուկս նախագահի պարտվողական մտքերի, հաղթանակ էր նվաճել բոլորիս համար:

Այս ասուլիսի վերաբերյալ որևէ տեսակետ չհայտնելով, ՀՀ վարչապետ Փաշինյանը Արցախի նախագահ Բակո Սահակյանին կառավարությունում ընդունեց՝ մի տեսակ դեմոնստրատիվ ՀՀ դրոշն իր թիկունքին, ու ավելի դեմոնստրատիվ՝ Արցախի նախագահի թիկունքին՝ անդրոշ պատը: Հետն էլ Փաշինյանի:

Իհարկե, որոշ ԶԼՄ-ներ և լրագրողներ հետո՝ պեղումների արդյունքում հայտնաբերել էին նաև ՀՀ նախորդ նախագահների լուսանկարներ ևս, երբ Հայաստան-Արցախ ղեկավարների մեջտեղում՝ Հայաստանի դրոշի ներքո էր ուղեկցվել զրույցը, բայց, խոստովանենք, դրանք այլ ժամանակների մասին էին վկայում և այլ փոխհարաբերությունների: Ընդ որում՝ մայր Հայաստանի դրոշը եղել է կենտրոնում։

Իսկ Փաշինյանի՝ մի տեսակ գեղջկական պրիմիտիվությամբ առանձնացող այսօրինակ դրսևորումներին արդեն շատ ենք ականատես եղել: Օրինակ՝ երկրորդ նախագահի տիկնոջ հետ Պուտինի հանդիպումից հետո նրան ամեն գնով վերջինը հրաժեշտ տալու և վերջին հրաժեշտ տվողը լինելու քայլը օդանավակայանում:

Դա հիշեցնում էր՝ Օստապ Իբրահիմովիչի՝ իր քեռուն ամեն գնով մուրաբա ուղարկելու տեսարանը:

Հեղինակ` Մարինե Մինասյան