Փաստ ինֆո

Մարդու հոգեկան առողջությունը նման է ֆիզիկականին, յուրաքանչյուր մարդ ունի իր իմունիտետը,- ասում է հոգեբան Զառա Հարությունյանը եւ ավելացնում, որ Դուք փոքր ժամանակ հոգեբանական կամ ֆիզիկական բռնության եք ենթարկվել, և դա Ձեզ վրա ապագայում վատ չի անդրադաձել, դա դեռ չի նշանակում, որ նույնը կարող է լինել Ձեր երեխայի պարագայում. «Մարդիկ կան ասում են՝ «ինձ ծեծել են, ես մարդ եմ դարձել»: Նախ պետք է հասկանալ, թե ինչ մարդ է դարձել, և հետո, մարդ կա, ով կմեծանա ու չի ունենա նեվրոզներ, հիվանդություններ, չի խելագարվի, իսկ կան մարդիկ, ում իմունիտետը ցածր է, և եթե անգամ իր ծնողն ավելի քիչ է բղավել իր վրա, երեխան ավելի լուրջ խնդիրներ կարող է ունենալ՝ և՛ նեվրոզներ, և՛ ինքնասպանության փորձ»:

Հոգեբաններն ասում են՝ մանկության հոգեբանական տրավմաները մենք մեզ հետ մեծ կյանք ենք տանում:

Հոգեբան Նարինե Պապյանի խոսքով՝ դրանք հետագայում անդրադառնում են ոչ միայն մեր, այլև մեր շրջապատի կյանքի որակի վրա. «Երբ տեղի է ունենում բռնություն առաջանում է ագրեսիա, զայրույթ: Այն կարող է ուղղվել դեպի այլ մարդ, կամ դեպի ինքն իրեն: Եթե մարդու հետ մանուկ ժամանակ վատ են վարվել, նա մեծանալուց հետո պասիվ կողմից կարող է դառնալ ակտիվ կողմ»:

Իսկ ինչպե՞ս երեխաներին պաշտապանել բռնությունից: Հոգեբան Հասմիկ Հարությունյանի խոսքով՝ այս պարագայում կարևոր է ճիշտ ծնողավարությունը. «Երեխաներին պետք է սովորեցնել ինչպես արձագանքել բռնությանը: Շատ հաճախ երեխաներին դպրոցում ձեռք են առնում, որը հետո հոգեբանական խնդիրների է բերում, ինքնագնահատականի՝ ցածր: Արձագանքելու տարբերակներից մեկը բարձրաձայնելն է մեծերի մոտ, ծնողների մոտ և, եթե կարող է, խոսքով պաշտպանվելը: Եթե նեղացնողը մի ծնողն է, ապա պետք է ասել այդ մասին մյուսին»:

Մասնագետները պնդում են՝ եթե ծնողները չեն կարողանում պաշտպանել իրենց երեխաներին, դա պետք է արվի պետական մակարդակով:

Աղբյուր` Փաստինֆո