Փաստ ինֆո

Ազգային վիճակագրական ծառայության տվյալների համաձայն՝ 2016-ին գրանցվել է 24 հազարի բացասական սալտո Հայաստանից մեկնածների թվում: Ժողովրդագիր Ռուբեն Եգանյանը պնդում է, որ միգրացիոն արտահոսքի հետ կապված թվերից ոչ մեկը իրականությանը չի համատասխանում, որովհետև երևույթը չի չափագրվում, միգրանտների զգալի մասը չի հետևում գրանցման այն կարգին, որը հաստատված է:

Այսօր Մեդիա կենտրոնում «Արտագաղթի տեմպերն ու միգրացիոն խնդիրները 2016-2017 թթ. Հայաստանում» թեմայով անցկացված քննարկմանը մասնակցում էր ոչ միայն Ռուբեն Եգանյանը, այլև ազգագրագետ Հրանուշ Խառատյանը և ՄԱԿ-ի Բնակչության հիմնադրամի «Օժանդակություն բնակչության հարցերով քաղաքականությունների իրականացմանը» ծրագրի համակարգող Աննա Հովհաննիսյանը:

«Երևույթը, որը ձևավորվել է 25 տարվա ընթացքում, իր բնականոն զագարացումներն է ունենում: Սա համակարգային երևութ է կապված մեր սոցիալական, տնտեսական քաղաքական, հոգեբանական իրողությունների հետ: Ամեն տարի մենք ունենում ենք 15-20 հազար մարդ, ովքեր մշտական չեն գնում Հայաստանից»,-ասում է Եգանյանը:
Նա նշում է, որ ամեն տարի Հայ-Ռուսական (Սլավոնական) համալսարանի հետ անցկացվում են սոցիոլոգիական հետազոտություններ միգրացիոն երևույթների վերաբերյալ:

Ըստ 2016-ի հետազոտության տվյալների՝ հարաբերակցությունը մշտական մեկնողների և ժամանակավոր միգրանտների միջև փոխվել է՝ ի հաշիվ մշտական մեկնողների:

«Այս տարվա հետազոտության տվյալներով 47 տոկոսն է աշխատանքային միգրանտների հաշվին, իսկ 53 տոկոսը՝ մշտական մեկնողների: Իրենք մեկնել են ու շարունակելու են մեկնել՝ ելնելով մեր սոցիալ–տնտեսական իրողություններից: Սակայն 2013-ի համեմատ միգրացիայի շրջանակում շարունակել են նվազել ֆինանսական հոսքերը 2,5 անգամ: Եթե 2015-ին եղել է 245 մլն դոլարի մուտք, ապա 2016-ին եղել է 201 մլն դոլարի մուտք»,-ասում է Եգանյանը:

Նա ընդգծում է, որ ավելի հստակ իրական պատկերը կարտացոլվի հաջորդ մարդահամարի ժամանակ:

Ազգագրագետ Հրանուշ Խառատյանն ասում է, որ արտագաղթը առկա է ներքին վիճակի պատճառով:

«2011-ին մարդահամարի տվյալներից վերցրել եմ տարիքային խմբերը և համեմատել: Պետք է ասեմ, որ ժողովդրագրական լուրջ խնդիրներ ուենք. 39- 49 տարեկաների և 19 -29 տարեկանների խմբում մինչև 42 տոկոս պակաս կա Հայաստանում, ինչը խոսում է և աշխատանքային, և մշտական միգրացիայի մասին: Ես կարծում եմ, որ ամեն ընտրության հաջորդող շրջանում արտագաղթի զգալի բարձրացում է լինում, որը նշանակում է ընտրությունից ընտրություն հանրության մեջ ձևավորված հույսերի փլուզում է լինում»,-ասում է Խառատյանը:

Նա ընդգծում է, որ խորացված հարցազրույցները ցույց են տալիս, որ այն աշխատանքի համար, որ մեկնում են միգրանտները, առանձնապես չի բարձրացնում կեսնամակարդակը, մարդիկ ավելի շատ փախնում են անհուսությունից և երկրում իրավական առումով անպաշտպանությունից:

ՄԱԿ-ի Բնակչության հիմնադրամի «Օժանդակություն բնակչության հարցերով քաղաքականությունների իրականացմանը» ծրագրի համակարգող Աննա Հովհաննիսյանն ասում է, որ մի երկիր, որտեղ ծնելիությունը պարզ վերարտադրությունից ցածր է, միգրացիոն արտահոսքերը բերում են տարիքային խմբերում մեծ խեղման:

«Տարեցների թվաքանակի աճ է գրանցվում Հայաստանում, բազմիցս նշվել է, որ ծերացող երկիր է համարվում Հայաստանը, որի պատճառներից մեկը արտագաղթն է: 2016-ին, ըստ ԱՎԾ-ի տվյալների, մենք ունենք 24 հազար արտագաղթած մարդ: Եթե դա չլիներ, ապա մենք բնական հավելաճ կունենայինք, քանի որ 12 500 մարդ 2016-ին ավելի է ծնվել, քան մահացել: Բայց արտագաղթի պատճառով մենք ունեցանք բնակչության թվի նվազում 12 500-ով»,-ասում է Հովհաննիսյանը:

Նա հավելում է, որ 2017-ին ՄԱԿ-ի Բնակչության հիմնադրամը նախատեսում է նոր հետազոտություն իրականացնել ծնելիության և ժողովրդագրության մյուս ուղղությունների մասով և հասկանալ՝ մարդկանց վարքագծում կա՞ փոփոխություն, թե՞ ոչ:

Աղբյուր` Փաստինֆո