Փաստ ինֆո

Սյունիքի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանը` դատավոր Ն. Օհանյանի նախագահությամբ,  անհատ ձեռնարկատեր Գայանե Դավթյանին մեղավոր է ճանաչել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 179 հոդվածի 3-րդ մասի 1-ին կետով՝ առանձնապես խոշոր չափերի յուրացման ու վատնման մեջ և դատապարտել ազատազրկման  4 տարի ժամկետով` առանց գույքի բռնագրավման:

Դատավճռով մասնակիորեն բավարարվել էր «Ռոսգոսստրախ-Արմենիա» ԱՓԲ ընկերության ներկայացրած քաղաքացիական հայցը և Գայանե Դավթյանից հօգուտ «Ռոսգոսստրախ-Արմենիա» ԱՓԲ ընկերության պետք է բռնագանձվի  6.815.509  ՀՀ դրամ, որպես հանցագործությամբ պատճառված վնասի հատուցում:

Ըստ մեղադրանքի, Գ. Դավթյանը 2010 թվականի հոկտեմբերի 18-ին «Ռոսգոսստրախ Արմենիա» ԱՓԲ ընկերության հետ կնքել է ապահովագրական գործակալության պայմանագիր և նոյեմբերի 4-ին որպես ապահովագրական գործակալ հաշվառվել ՀՀ Կենտրոնական բանկի ապահովագրական միջնորդների ռեգիստրում: Ստանալով ապահովագրական գործակալի  վկայական` նա Սիսիանում իրականացրել է ապահովագրական գործունեություն եւ  2010 թվականի դեկտեմբերի 2-ից մինչև 2011 թվականի օգոստոսի 4-ը  կնքել  19 322 609 ՀՀ դրամ ընդհանուր արժողության 720 ԱՊՊԱ պայմանագրեր: Դատարանի գնահատմամբ, կնքված ԱՊՊԱ պայմանագրերից 330-ի ընդհանուր գումարից` առանձնապես խոշոր չափերի 7 315 509 ՀՀ դրամը գործակալը  հանձնման-ընդունման ակտով ապահովագրողի հաշվարկային հաշվեկշիռ ու դրամապահոց չի փոխանցել, չի մուտքագրել  և յուրացրել է:

Առաջադրված մեղադրանքում Գայանե Դավթյանն իրեն մեղավոր չի ճանաչել և  պնդել, որ նշված գումարը չի յուրացրել, այլ կորցրել է: Վերջին վճարումը կատարել է 2011 թվականի հունվարի 18-ին, դրանից հետո` շուրջ մեկ ամսվա ընթացքում հավաքագրած մոտ 7 900 000 ՀՀ դրամը որոշել է ընկերության դրամարկղ վճարել կանխիկ: Այդ նպատակով 2011 թվականի փետրվարի 20-ին ամուսնու հետ նրա ավտոմեքենայով գնացել է Երևան: Իր մոտ կար 4-5 տոպրակ, որոնց մեջ անձնական իրերն էին: Դրանցից մեկի մեջ էր դրել նաև 7 900 000 ՀՀ դրամը: Ըստ նրա ներկայացրած վարկածի, ավտոմեքենայի անսարքության պատճառով Երևանում` «Հայրենիք»  կինոթատրոնի մոտակայքից, նստել է պատահական տաքսի և գնացել ամուսնու բարեկամի տուն` Ավան թաղամաս: Տոպրակներից երկուսը` որոնցից մեկի մեջ եղել է գումարը, մոռացել է տաքսու մեջ: Զանգահարել է ամուսնուն և հայտնել, որ գումարը կորցրել է, ինչի պատճառով իրենց միջև վիճաբանություն է առաջացել: Ոստիկանություն չեն դիմել, քանի որ ոստիկաններին չեն վստահում:  Այդ մասին չեն ասել նաև  «Ռոսգոսստրախ Արմենիա» ԱՓԲ ընկերությանը:

Դատարանը, սակայն  անարժանահավատ, իրականությանն ու  գործի փաստական հանգամանքներին չհամապատասխանող է համարել ամբաստանյալ Գայանե Դավթյանի ցուցմունքը, գտնելով,  որ այդպիսով ամբաստանյալը հետապնդել  է քրեական պատասխանատվությունից ու պատժից խուսափելու նպատակ: Դատարանը անարժանահավատ է համարել նաև վկա, ամբաստանյալի ամուսին  Ներսես Խաչատրյանի ցուցմունքն,  ըստ որի  «Ռոսգոսստրախ-Արմենիա» ԱՓԲ ընկերությանը չեն ասել, որ գումարը կորցրել են` մտածելով, որ չեն հավատա։ Այդ մասին չեն հայտնել նաև ոստիկանությանը, քանի որ ոստիկաններին չէին վստահում: Գումարի դիմաց ընկերությանն առաջարկել է իր երկու ավտոմեքենաները, սակայն առաջարկը մերժվել է:

Ըստ դատավճռի, Գայանե Դավթյանի ցուցմունքը հերքվել և նրա կատարած հանցանքը հիմնավորվել  է դատաքննությամբ հետազոտված  ապացույցներով: Մասնավորապես, տուժողի ներկայացուցիչ, «Ռոսգոսստրախ-Արմենիա» ԱՓԲ ընկերության գործադիր տնօրենի տեղակալ Ստեփան Մինասյանի ցուցմունքով,  2010 թվականի հոկտեմբերին իր ծանոթ Ներսես Խաչատրյանի կնոջ` Գայանե Դավթյանի և «Ռոսգոսստրախ-Արմենիա» ԱՓԲ ընկերության միջև կնքվել է ապահովագրական գործակալության պայմանագիր: Հաշվի առնելով Սիսիանի և Երևանի միջև եղած հեռավորությունն ընկերությունը Գայանե Դավթյանին թույլատրել է պայմանագրերը և ակտերը պայմանագրով նախատեսված երեք օրվա փոխարեն ներկայացնել շաբաթը մեկ անգամ, սակայն հավաքագրած գումարներն ընկերության հաշվեկշռին պետք է փոխանցեր պայմանագրով նախատեսված ժամկետներում: Առաջացած պարտքի վերաբերյալ Ներսես Խաչատրյանը Գայանե Դավթյանի ներկայությամբ հայտնել է, որ չեն հասցրել գումարը մուտքագրել ընկերության հաշվեկշիռ: 2011 թվականի ապրիլի 29-ին կազմել են հանձնման-ընդունման ակտը, որով գործակալը վաճառել էր 16 ԱՊՊԱ պայմանագիր և ընկերությանը վճարման գումարը կազմել է 2480004.5 ՀՀ դրամ: Նույն օրը Գայանե Դավթյանը վճարել է 1000000 ՀՀ դրամ և վերջնական պարտքը կազմել է 7 315 509 ՀՀ դրամ: Դրանից հետո հանդիպել է Ներսես Խաչատրյանին, որը խոսակցության ժամանակ հայտնել է, որ ունի անձնական խնդիրներ, գումարը ծախսել է և խոստացել է մեկ ամսվա ընթացքում պարտքը մարել, սակայն խոստումը չի կատարել:

Նշել է նաև, որ Գայանե Դավթյանն ու Ներսես Խաչատրյանը որևէ անգամ ընկերությանը չեն հայտնել, որ գումարը կորցրել են: Այդ մասին առաջին անգամ լսել է 2012 թվականի փետրվարին` քրեական գործ հարուցվելուց հետո:

Նույնաբովանդակ ցուցմունք է տվել նաև «Ռոսգոսստրախ-Արմենիա» ԱՓԲ ընկերության անվտանգության ծառայության ղեկավար Աշոտ Գառնիկի Գասպարյանը, ով  պարտքը մարելու վերաբերյալ Գայանե Դավթյանի և նրա ամուսնու` Ներսես Խաչատրյանի հետ ունեցել է բազմաթիվ հեռախոսազանգեր, երկու անգամ էլ հանդիպել ընկերությունում: Զրույցի ընթացքում վերջինս հայտնել է, որ պարտքն առաջացել է պայմանագրերի մի մասը պարտքով կնքելու և գումարը անձնական կարիքների համար օգտագործելու պատճառով, ու պարտավորվել են սեղմ ժամկետում վճարել գումարը։ Հետագայում մեկ միլիոն ՀՀ դրամը վճարվել է և վերջնական պարտքը կազմել է 7.315.509 ՀՀ դրամ։ Վերջիններս տարբեր պատճառաբանություններով ձգձգել և չեն վճարել նշված գումարը, որի պատճառով 2011 թվականի նոյեմբերի 18-ին դիմել է ոստիկանություն:

Դատարանը որպես ամբաստանյալին առաջադրված մեղադրանքը հաստատող ապացույց է դիտել «Ղ-Տելեկոմ» և «ԱրմենՏել» ՓԲ ընկերություններից ստացված և որպես այլ փաստաթուղթ ապացույց ճանաչված հեռախոսային զանգերի վերծանումները,  ըստ որոնց 2011 թվականի փետրվարի 20-ից 22-ն ընկած ժամանակահատվածում կատարվել են ելքային և ընդունվել մուտքային հեռախոսազանգեր, որոնք սպասարկվել են Սյունիքի մարզի Սիսիան, Սիսիան, Գորիս, Կապան քաղաքներում և Սյունիք գյուղում տեղակայված ալեհավաքների կողմից, ինչը վկայում է, որ Գայանե Դավթյանն ու Ներսես Խաչատրյանը 2011 թվականի փետրվարի 20-ից 22-ն ընկած ժամանակահատվածում Երևան քաղաքում չեն եղել:

Պաշտպանական կողմը դատավճիռը բողոքարկել է ՀՀ վերաքննիչ  քրեական դատարան՝ միջնորդելով ամբողջովին բեկանել դատավճիռը և  Գայանե Դավթյանի նկատմամբ կայացնել արդարացնող դատավճիռ ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքի 35-րդ հոդվածի 1-ին մասի 2-րդ կետի հիմքով` արարքում հանցակազմի բացակայության պատճառաբանությամբ, սակայն Վերաքննիչ   բողոքը մերժվել է և ստորադաս դատարանի դատական ակտը թողնվել է անփոփոխ:

Հեղինակ` Սոնա Մաշուրյան