Փաստ ինֆո

Փաստաբան Արտակ Գարոյանն այսօր հաղթել է Ճանապարհային ոստիկանությանը նաև Վերաքննիչ վարչական դատարանում: Վերադաս դատարանը մերժել է Ճանապարհային ոստիկանության բողոքն ու անփոփոխ թողել Վարչական դատարանի վճիռը:

Վարչական դատարանը ապրիլի 7-ի վճռով բավարարել էր Արտակ Գարոյանի հայցն ընդդեմ ՀՀ ոստիկանության «Ճանապարհային ոստիկանություն» ծառայության` 2013 թվականի օգոստոսի 14-ի  որոշումն անվավեր ճանաչելու պահանջի մասին:

Հայցադիմումով հայցվորը հայտնել էր, որ ՀՀ կառավարությանն առընթեր ՀՀ ոստիկանության «ճանապարհային ոստիկանություն» ծառայության կողմից կայացված վարչական տույժ նշանակելու մասին  որոշումը ոչ իրավաչափ է և պետք է անվավեր ճանաչվի:

Ըստ Արտակ Գարոյանի,  պատասխանողը պետք է ներկայացներ իր  կողմից մեքենան արգելված վայրում կանգառելու փաստի մասին պատշաճ ապացույցներ։ Ակտում զետեղված լուսանկարը, ինչպես նաև հայցադիմումին կից ներկայացված տեսանյութը պետք է պարունակեին հստակ ապացույցներ այն մասին, որ հայցվորին պատկանող «Mercedes-benz ML350» մակնիշի տրանսպորտային միջոցը կանգառելու պահին Անդրեյ Սախարովի հրապարակի վրա գտնվող «Սախարով» բիզնես կենտրոնի դիմացի մայթեզրին կանգառված է արգելված վայրում և լուսանկարում կամ տեսանյութում պետք է ակնհայտ երևային կանգառելն արգելող նշաններ կամ դրանց մասին այլ ապացույցներ:

Վարչական ակտում նշված Պուշկին, Նալբանդյան և Վարդանանց փողոցների «խաչմերուկ» եզրույթի վերաբերյալ  հայցվորը հայտնել է, որ նման խաչմերուկ Երևան քաղաքում գոյություն չունի։ Փոխարենը վերը նշված փողոցների հանգույցում գտնվում Է Անդրեյ Սախարովի անվան հրապարակը։ Այդ մասին վկայում է հայցադիմումին կից ներկայացված ժողովրդական դեպուտատների Երևանի քաղաքային խորհրդի գործադիր կոմիտեի  21.08.1991 թ. որոշումը, համաձայն որի դեռ 1991 թվականից սկսած Պուշկին, Նալբանդյան և Վարդանանց փողոցների հանգույցը հանդիսանում է հրապարակ և կրում է Անդրեյ Սախարովի հրապարակ անվանումը։ Դրանից հետևում է, որ  մեքենան կանգառելու վերաբերյալ այն կանոններն ու կանոնակարգումները, որոնք կիրառելի են խաչմերուկին, կիրառելի չեն հրապարակում կանգառելու հանգամանքի նկատմամբ։

Պատասխանողն  իր առարկություններում պնդել էր, որ այն հատվածը, ուր հայցվորը կայանել է իր տրանսպորտային միջոցը, հանդիսանում է խաչմերուկ, քանի որ, ըստ Ճանապարհային երթևեկության անվտանգության ապահովման մասին ՀՀ օրենքի,  խաչմերուկ է  միևնույն մակարդակի վրա ճանապարհների հատման, միացման կամ անջատման տարածքը, ներառյալ` այդպիսի հատումով, միացումով, անջատումով առաջացած տարածքը, որը պայմանականորեն սահմանազատված է այդ ճանապարհների երթևեկելի մասերի հատման, միացման կամ անջատման տիրույթում առկա կորացումների համապատասխանաբար հակադիր սկզբնակետերը միացնող երևակայական գծերով:

Տվյալ դեպքում Ա.Գարոյանին պատկանող տրանսպորտային միջոցը, ըստ պատասխանողի,  կայանված է եղել միևնույն հարթության վրա գտնվող ճանապարհների հատման, միացման կամ անջատման արդյունքում առաջացած երթևեկելի մասում: Այդ տարածքի մուտքերի բոլոր հատվածներում առկա են ճանապարհային երթևեկության համապատասխան նշաններ, որոնք վարորդներին հուշում են, որ նրանք մուտք են գործում շրջանաձև երթևեկությամբ խաչմերուկ:

«Այդ նշանների առկայությամբ ևս մեկ անգամ հաստատվում է, որ այդ տարածքը հանդիսանում է խաչմերուկ, հակառակ հայցվորի այն պնդմանը, որ այն իրենից ներկայացնում է հրապարակ»,-  հակադարձել էր Ճանապարհային ոստիկանությունը:

Հայցվորի  այն փաստարկի վերաբերյալ, թե այն հատվածում, որտեղ կայանված է եղել իր մեքենան, ներկայումս առկա են կարմիր գծանշումներ՝ վճարովի ավտոկանգառ հանդիսանալու կապակցությամբ, պատասխանողի ներկայացուցիչը հայտնել է, որ վարչական իրավախախտման կատարման դրությամբ տվյալ հատվածում որևէ գծանշում առկա չի եղել, իսկ Վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ օրենսգիրքը սահմանում է, որ գործը քննվում է տվյալ իրավախախատման պահին գործող իրավական նորմերի շրջանակներում: 

Պատասխանողը նշել է, որ իր  կողմից կայացված վարչական իրավախախտման վերաբերյալ որոշումը հիմնավոր է, այն կայացվել է օրենքի պահանջին համապատասխան, խնդրել հայցը մերժել:

Վարչական դատարանը փաստել է, որ հայցվորի վարած տրանսպորտային միջոցը 2013 թվականի օգոստոսի 6-ին, ժամը 20:00-ին (վիճարկվող որոշմամբ նշված պահին) գտնվել է խաչմերուկի տարածքից դուրս և միևնույն ժամանակ առկա չէ ապացույց այն մասին, որ տվյալ տեղում մեքենաների կանգառն արգելող նշան է եղել:

Դատարանն ընդգծել է նաև, որ  դատաքննության ընթացքում ՃՈ ներկայացուցիչն հաստատել է  հայցվորի տեղեկությունն, ըստ որի ներկայումս այն նույն վայրում,  որտեղ ժամանակին հայցվորի մեքենան կայանելու համար կազմվել է վիճարկվող վարչական ակտը,  վճարովի ավտոկայանատեղի է:

Այսպիսով,  Վարչական դատարանը եզրահանգել է, որ տվյալ դեպքում վիճարկվող որոշումը ոչ իրավաչափ վարչական ակտ է, հետևապես հայցն հիմնավոր է և ենթակա է բավարարման: